Μαντάγια: Λιμός και νεκρά από την πείνα παιδιά στην συριακή πόλη που πολιορκείται εδώ και μήνες

Άνθρωποι κάθε ηλικίας αποστεωμένοι με τα μάτια καρφωμένα στοπ απόλυτο κενό να εκλιπαρούν για λίγο νερό και στερεά τροφή. Οι νεαρότεροι και γηραιότεροι από αυτούς δεν τα καταφέρνουν και παραδίδονται δίχως δυνάμεις στον θάνατό τους, έχοντας μεν γλιτώσει από την φρίκη του πολέμου, όχι όμως και από την πείνα. Δεν είσαι στην Αθήνα της Κατοχής, αλλά στην Μαντάγια της Συρίας.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Η καθημερινότητα δεν θυμίζει σε τίποτα ό,τι ζούμε εμείς, σε όποια πόλη της Δύσης

κι αν βρισκόμαστε. Καθημερινοί βομβαρδισμοί έχουν μετατρέψει την Μαντάγια σε πολεμικό τοπίο με κατεστραμμένα κτήρια και στρατιώτες να είναι ίσως οι μόνοι που κυκλοφορούν ελεύθεροι στους δρόμους. Οι πολίτες βιώνουν ίσως τον χειρότερό τους εφιάλτη. Από την μία έχουν στρατιώτες να αμύνονται των εδαφών τους, από την άλλη ένας στρατός τους πολιορκεί νυχθημερόν και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η συριακή κυβέρνηση δεν έχει επιτρέψει σε κανέναν εδώ και μήνες να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια ή να περάσουν τρόφιμα στο εσωτερικό της πόλης.

Τα μισογκρεμισμένα νοσοκομεία είναι γεμάτα με τους γιατρούς να κάνουν απέλπιδες προσπάθειες να σώσουν όσους περισσότερους μπορούν. Πολλές φορές όμως και αυτοί αναγκάζονται να κάνουν τις επιλογές τους. Τα μικρά παιδιά, φιγούρες που θυμίζουν Εβραιόπουλα στο Νταχάου ή το Άουσβιτς το 1944, έχουν προτεραιότητα στην φροντίδα, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες, υπάρχουν ορισμένα που έχουν να αγγίξουν κανονικό φαγητό μία εβδομάδα ενώ άλλα έχουν να πιουν γάλα έως και έναν ολόκληρο μήνα.

Η έλλειψη αγαθών έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου τα παιδιά αναγκάζονται να τρώνε σούπες από νερό και φύλλα δένδρων. Άλλες μαρτυρίες αποκαλύπτουν πως οι γυναίκες αναγκάζονται να βράζουν ότι γρασίδι βρουν και να το σερβίρουν ως σούπες στις οικογένειές τους.

Αγαθά στην πόλη υπάρχουν; Η αλήθεια είναι πως όσα υπάρχουν είναι ελάχιστα και τα περισσότερα κατευθύνονται προς τους αμυνομένους στρατιώτες, ενώ ό,τι περισσεύει και διοχετεύεται στις τοπικές αγορές είναι κυριολεκτικά πανάκριβο. Ας κάνουμε μία μικρή περιήγηση στις τιμές που κυριαρχούν στις τοπικές αγορές. Ένα κιλό ρύζι, αξίζει περισσότερα από 100 ευρώ. Ένα κιλό ζάχαρης μπορεί να φτάσει και τα 180 ευρώ, ενώ η ίδια ποσότητα άλευρων κοστίζει 100 ευρώ. Το γάλα που έχουν ανάγκη τα μικρά παιδιά είναι αγαθό μόνο για οικογένειες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού στην πόλη αφού κοστίζει πάνω από 250 ευρώ το λίτρο.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο ωστόσο λόγω της εμπόλεμης ζώνης και της πολιορκίας οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι περιορισμένες. Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις πριν από λίγα 24ωρα το CNN κατάφερε και απέκτησε πρόσβαση σε δεδομένα σύμφωνα με τα οποία από 1η Δεκεμβρίου έχουν πεθάνει από πείνα συνολικά 23 άτομα ενώ σύμφωνα με ομάδες ακτιβιστών ο αριθμός αυτός αγγίζει και τους 41.

Μετά και τις δημόσιες επιβεβαιώσεις του ΟΗΕ για τον λιμό στην Μαντάγια η συριακή κυβέρνηση επέτρεψε για πρώτη φορά κονβόι ανθρωπιστικής βοήθειας να φτάσουν στο εσωτερικό της πόλης και να βοηθήσουν όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν. Η κατάσταση όμως θα αλλάξει; Ίσως και αυτή η αισιοδοξία εδράζεται στο γεγονός πως η βοήθεια που θα φτάσει στην Μαντάγια είναι άνευ προηγουμένου. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Ερυθρά Ημισέλινο τα κονβόι που θα περάσουν στην πόλη θα μεταφέρουν αγαθά και βοήθεια για να συντηρηθεί πληθυσμός 40.000 ανθρώπων για έναν περίπου μήνα, όσοι δηλαδή είναι και οι κάτοικοι της πολιορκούμενης πόλης.

Οι μαρτυρίες είναι, δίχως δημοσιογραφική υπερβολή, σοκαριστικές. Ένας άνδρας μιλώντας στην κάμερα προτού ξεσπάσει σε λιγμούς καταφέρνιε να ψελλίσει: «Τι φταίμε εμείς, τι κάναμε; Τα παιδιά μου λιμοκτονούν, φέρτε όπλα, φέρτε αγγέλους, κάντε κάτι, αλλά Θεέ μου βοήθησέ μας».

The post Μαντάγια: Λιμός και νεκρά από την πείνα παιδιά στην συριακή πόλη που πολιορκείται εδώ και μήνες appeared first on KoolNews.