Μαλέλης: Είχα σκεφτεί να αυτοκτονήσω

Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη ο διευθυντής ειδήσεων του Star Channel Σταμάτης Μαλέλης μιλάει στο Πρώτο Θέμα για το τέρας της κατάθλιψης και εξομολογείται πως έφτασε πολύ κοντά στην αυτοκτονία: “Δεν το έκανα γιατί υπήρχε η κόρη μου. Όταν οι άλλοι με αποκαλούσαν «παντοδύναμο διευθυντή ειδήσεων», εγώ κλεινόμουν μόνος σε ένα δωμάτιο και έκλαιγα. Δεν ήμουν τίποτε άλλο παρά ένα αδύναμο ανθρωπάκι που σκεφτόταν τρόπους για να τελειώσει”…

- Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια δική σας δήλωση που μου

έκανε εντύπωση: «Είμαι δυστυχής με την πορεία που ακολούθησα στη ζωή μου». Πώς ένας τόσο επιτυχημένος άνθρωπος μπορεί να πει κάτι τέτοιο;

Όταν ένας άνθρωπος είναι επιτυχημένος σε κάτι το οποίο δεν ήθελε κι όταν η όλη του επιτυχία στάθηκε εμπόδιο απέναντι στα βαθύτερα «θέλω» του, τότε είναι δυστυχισμένος. Κι εγώ δεν πέτυχα αυτά που ήθελα να πετύχω…

-Τι θέλατε να πετύχετε;

Δεν το ξέρω ακριβώς, ακόμη το ψάχνω. Ωστόσο, η φροϊδική σύγκρουση που γίνεται μέσα μου αυτή τη στιγμή μου υπαγορεύει ότι μάλλον έπρεπε να ακολουθήσω άλλα μονοπάτια. Πήγα να κάνω κάτι προσωρινό. Αυτό το προσωρινό μετατράπηκε σε μόνιμο κι όπως λέει ο Σοπενχάουερ, έζησα μια ζωή σε αναμονή. Περιμένοντας να τελειώσει αυτό που κάνω για να ζήσω αυτό που θέλω, κατέληξα να βιώσω μια αβίωτη ζωή…

-Αυτός είναι ο απόλυτος ορισμός της δυστυχίας…

Δεν είπα ποτέ ότι είμαι ευτυχισμένος. Και βέβαια όλα αυτά έχουν στενή σχέση με την παιδική μου ηλικία.

-Πάμε λίγο εκεί. Στην απόδοση της ενήλικης δυστυχίας σας στα παιδικά σας χρόνια…

Πολλοί ισχυρίζονται πως, όταν είσαι πολύ φτωχός και ξεκινάς να δημιουργείς κάποια πράγματα, αποκτώντας χρήμα και εξουσία γίνεσαι πιο ευτυχισμένος. Για μένα η παραπάνω θεωρία λειτούργησε διαφορετικά. Επειδή ήμουν μέλος μιας πολύ μεγάλης οικογένειας, όταν ξεκίνησα να κάνω κάποια πράγματα φορτώθηκα επάνω μου πολλά και αισθανόμουν ότι όφειλα να τους βοηθήσω όλους. Αρα, στη ζωή μου δεν μπορούσα να πειραματιστώ. Επρεπε να ακολουθήσω ένα μονοπάτι σιγουριάς και ασφάλειας κι όχι έναν δρόμο ρίσκου που αναζητούσε ανέκαθεν το υποσυνείδητό μου. Αισθανόμουν ότι δεν μπορούσα να αποτύχω σε αυτό που οι δικοί μου θεωρούσαν επιτυχία. Κι αυτή η αίσθηση που την είχα από μικρό παιδί κάποτε με έπνιξε…

-Οι γονείς σας τι ρόλο έπαιξαν σε αυτό;

Οι γονείς μου ήταν δύο πολύ καλοί γονείς, οι οποίοι όμως είχαν επενδύσει επάνω μου όλες τους τις ελπίδες κι αυτό ασυνείδητα λειτουργεί αρνητικά στην ψυχολογία ενός παιδιού. Οταν κάνεις ένα παιδί, είναι πολύ σημαντικό να του υποδείξεις δρόμους ευτυχίας μακριά από την επαγγελματική καταξίωση. Κάτι που χρόνια τώρα επαναλαμβάνω στην κόρη μου. Πως η ευτυχία δεν έρχεται ούτε μέσα από την επαγγελματική επιτυχία ούτε με τα πολλά λεφτά. Ερχεται όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Οταν η συνείδηση και οι ορμές σου βρίσκονται πολύ κοντά στον ορθολογισμό σου κι όχι σε μια συνεχή διαπάλη. Η συνεχής διαπάλη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον πανικό, την κατάθλιψη και τον τρόμο…

-Ο τρόμος και ο πανικός υπήρχαν στη ζωή σα