Η τρομοκρατία τής παράστασης – Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Για το συγκεκριμένο θέμα δεν ήθελα να γράψω, όχι για κανέναν προσωπικό λόγο αλλά επειδή έχει κορεστεί ως ζήτημα. Δεν μπορούσα ωστόσο να το αφήσω ασχολίαστο.

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Η παράσταση βασισμένη σε βιβλίο του Χριστόδουλου Ξηρού δεν είναι ένα ζήτημα άσπρο-μαύρο. Δεν αφορά την προσωπική μας αισθητική, αλλά την σχέση που δημιουργεί η ανοχή στην ελευθερία της τέχνης με την αναμόχλευση τραυμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Θα κατηγορήσουμε την ελληνική κοινωνίας ίσως ναι,

ίσως και όχι. Σημασία όμως έχει το εξής: Το να χρησιμοποιούμε γραφόμενα ενός δολοφόνου τρομοκράτη, είναι ένα είδους βαφτίσματος στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον Ξηρό.

Τα θύματα της τρομοκρατίας και οι συγγενείς τους έχουν χαραγμένα στην ψυχή τους τα τραύματα από τον... ιδεολογικό αγώνα και την ταξική πάλη του αντάρτικου πόλεως που στόχο είχε την ανατροπή της δημοκρατίας μας μέσω στυγνών δολοφονιών.

Από την άλλη, σε ελεύθερη χώρα ζούμε, με καπιταλισμό. Οποιοσδήποτε δεν αρέσκεται σε κάτι, δεν το κάνει. Τα προβλήματα δεν λύνονται έτσι, αλλά ας σκεφτούμε.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, μια πειραματική ομάδα ανεβάζει ένα θεατρικό έργο για την ζωή του Ρουπακιά βασισμένη σε ανάγνωσμα του Ηλία Κασιδιάρη.

Τσιγκλάει λίγο, ε;

The post Η τρομοκρατία τής παράστασης – Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης appeared first on KoolNews.