Ελληνίδα μοντέλο πέθανε από λευχαιμία

Έχασε τελικά τη μάχη με τη ζωή το 33χρονο μοντέλο Μαρία Πατσά, η οποία εδώ και καιρό έδινε μάχη με τη λευχαιμία.

Αν και είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση μυελού των οστών, τελικά δεν κατάφερε να νικήσει την ασθένεια.

Η Μαρία εκτός από το μόντελινγκ είχε κάνει και ένα μικρό πέρασμα από το σίριαλ Πολυκατοικία και είχε αναλάβει την παρουσίαση μιας διαδικτυακής εκπομπής.

Τον Γενάρη που μας πέρασε μίλησε στην εφημερίδα Espresso για την ασθένειά της και για το μέλλον της:

«Ήξερα πως θα γίνω καλά. Θεωρούσα πως ήταν πολύ άδικο να φύγω τόσο νέα και με αυτόν τον τρόπο. Έτσι είπα την εξής φράση μέσα μου και η ψυχολογία μου άλλαξε μεμιάς: “Αφού δεν μπορείς να αλλάξεις τον θάνατο, αγνόησέ τον”»

«Έβγαλα δύο κοκκινίλες στο σώμα μου, χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα και για δύο ημέρες ένιωθα πολύ κουρασμένη. Όλοι μου έλεγαν, μια και ήταν χειμώνας, ότι σίγουρα είχα κρυολογήσει. Ευτυχώς που πήγα αμέσως για γενικές εξετάσεις αίματος γιατί, απ’ ό,τι μου είπαν οι γιατροί, αν αργούσα άλλες δύο μέρες, θα ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα που πιθανόν να κινδύνευε ακόμη και η ζωή μου. Δεν ήθελα να βγει το θέμα της υγείας μου προς τα έξω πριν το ξεπεράσω. Υπάρχει και κακός κόσμος, που μπορεί να πει ότι το κάνω απλώς και μόνο για διαφημιστικούς λόγους. Το ήξεραν μόνον κάποιοι φίλοι μου και το κράτησαν εφτασφράγιστο μυστικό.

- Πώς αντιμετωπίστηκε η ασθένειά σου από τους θεράποντες ιατρούς;

Αμέσως μόλις οι γιατροί διέγνωσαν ότι πάσχω από λευχαιμία, ξεκίνησαν και οι χημειοθεραπείες. Βεβαίως, το σωτήριο ήταν ότι το ανακάλυψα νωρίς. Η θεραπεία διήρκησε επτά μήνες και περιλάμβανε χημειοθεραπείες επί καθημερινής βάσεως και πάρα πολλά φάρμακα: κορτιζόνες, αντιφλεγμονώδη, τα πάντα. Ήμουν συνεχώς όλο αυτόν τον καιρό σε ένα κρεβάτι και υπέφερα από τους πόνους. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα στη μητέρα μου «άνοιξέ μου το παράθυρο να πέσω για να λυτρωθώ. Δεν αντέχω άλλο. Αυτό δεν είναι ζωή».

- Πώς ήταν η ψυχολογία σου γενικότερα;

Στην αρχή, όταν μου ανακοίνωσαν οι γιατροί τα αποτελέσματα των εξετάσεων, κόντεψα να τρελαθώ. Όμως με τον καιρό βρήκα το κουράγιο να υπομείνω όλη αυτήν την κατάσταση…

 - Ποιοι άνθρωποι σε στήριξαν;

Αυτοί που με στήριξαν απόλυτα ήταν η οικογένειά μου και κυρίως η αδελφή μου, που δεν έλειψε ούτε λεπτό από το πλάι μου. Ηταν εκεί ακόμη και στις πιο επώδυνες εξετάσεις, όταν απορροφούσαν υγρό από τα κόκαλα, μια πολύ δύσκολη διαδικασία.

“Πιστεύω ότι αρρώστησα από την κακή ψυχολογία μου, επειδή άφησα το στρες να με καταβάλει. Από την άλλη, οι θετικές σκέψεις ήταν αυτές που με γιάτρεψαν. Δεν έχασα ούτε στιγμή το κουράγιο μου. Δεν πίστεψα ποτέ ότι θα πεθάνω, γιατί πιστεύω στον Θεό. Πήγαινα συνέχεια στον Αγιο Εφραίμ για να προσευχηθώ”.