Δεν πάνε να γίνουν όλα γης μαδιάμ (αφού θα γίνουν έτσι και αλλιώς)…

Τα γκάλοπ έχουν τρελαθεί και τη μία μέρα δείχνουν τον έναν πρώτο και την επόμενη τον άλλον. Who cares τώρα με αυτά; Ας γίνει ότι να’ ναι. Αφού είναι μια ψυχή να βγει, ας βγει μια ώρα νωρίτερα να τελειώνουμε! Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Κοιτάζω τα γκάλοπ και αισθάνομαι ότι από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα. Πρώτη φορά βλέπω τόσο μπερδεμένες δημοσκοπήσεις,

που την μία μέρα κάνουν τους μισούς να πανηγυρίζουν και την άλλη μέρα τους απέναντι. Κάτι δεν πάει καλά. Ή κάποιες εταιρίες δεν ξέρουν τι βγάζουν ή ο κόσμος είναι για δέσιμο και απαντάει κάθε μέρα άλλα πράγματα ή απλώς κάνει πλάκα στους ερωτώντες. Διότι να πηγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από το 22% στο 31%, ε, αυτό δεν είναι γκάλοπ, αλλά χαλασμένο ασανσέρ.

Σαν τους τελικούς στο μπάσκετ Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός έχει καταντήσει η γκαλοπολογία! Βέβαια, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει το 31% θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη ίσως ανατροπή στην ιστορία, αφού σε έναν μήνα θα κάνει double score. Αυτό δεν έχει γίνει ούτε σε ταινία του Σπίλμπεργκ. Από την άλλη μεριά όμως θα λυθεί και το πρόβλημά μας. Θα γίνει μια ωραία Αριστερή κυβέρνηση μαζί με τον Κουβέλη και κανείς δεν θα μπορέσει να πει κουβέντα. Εκεί βέβαια έχουμε δύο περιπτώσεις.

Η μία είναι να πεις ότι πετυχαίνει (το τι ακριβώς δεν ξέρω) και έχεις ηρεμία στους δρόμους, αφού κάθε πρωί που θα ξυπνάμε δεν θα ξέρουμε τι θα προκύψει. Και δεν το λέω με την κακή έννοια – θα έχει ένα σασπένς. Ιδιαίτερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει αυτά που λέει. Για αυτό και δεν με νοιάζει εμένα προσωπικά για το αποτέλεσμα. Θα γίνει της κολάσεως αλλά τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα θα είναι νοκ άουτ στο πάτωμα. Άρα το πρώτο καλό που θα γίνει είναι ότι θα διαλυθούν και θα ξαναγίνουν – με άλλο κόσμο φαντάζομαι, μιας και ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και τα μεγαλοστελέχη τους δεν θα ξέρουν που να πάνε να κρυφτούν. Καλό δεν είναι αυτό, να αλλάξουν επιτέλους τα κόμματα; Το άλλο καλό είναι ότι θα τελειώσουμε με όλες τις μαλακίες που ακούμε όλα αυτά τα χρόνια, είτε από Αριστερά, είτε από Δεξιά. Η Αριστερά αυτή ή θα πετύχει όπως φαντάζεται η ίδια ή θα εξαφανιστεί for ever. Μην ξεχνάμε ότι θα έχει να ντιλάρει με οπαδούς που κατά 80% είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή υπάλληλοι ΔΕΚΟ. Ή τέλος πάντων κατά κάποιο τρόπο κρατικό-υπάλληλοι.

Από την άλλη μεριά αν βγει ο Σαμαράς, με όποιον και να κάνει κυβέρνηση, της πουτάνας θα γίνεται στον δρόμο. Η Αριστερά, οποιασδήποτε μορφής, θα βρει πεδίο δόξας λαμπρό στην αντιπολίτευση, μιας και θα ξέρει ότι το αδιέξοδο του Σαμαρά θα την οδηγήσει και σε κανένα 40%. Οπότε εγώ λέω καλύτερα να τελειώνουμε με τη μία. Αφού είναι μια ψυχή να βγει, ας βγει για να τελειώνουμε. Που ξέρεις, η Ελλάδα στη μετά θάνατον ζωή μπορεί να ξαναεμφανιστεί είτε ως Σουηδία, είτε ως Μαϊάμι της Ευρώπης. Προσωπικά δεν τραβάω κανένα ζόρι. Αυτό βέβαια υποκρύπτει όχι μια γαϊδουροσύνη μου, αλλά στο φινάλε τι έχω να χάσω παραπάνω από αυτά που έχω χάσει; Επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με τις μαγικές τους πολιτικές και το μνημόνιο φαληρίσαμε (και προσωπικώς). Εδώ θα κολλήσουμε; Για αυτό έχω