Που είναι ο Βαγγέλης, οεο;

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Δεν είμαι φανατικός, αλλά ειδήσεις, βλέπω. Συν ότι διαβάζω κάθε μέρα μαζί με τα ΝΕΑ και δυο, τρεις άλλες εφημερίδες. Ότι και να κάνω, που λέτε, δεν μπορώ να βρω με τίποτα τον Βαγγέλη. Τον Βενιζέλο, εννοώ. Άφαντος. Δεν μπορώ να καταλάβω πως παρουσιάζεται στην πιο κρίσιμη  προεκλογική εκστρατεία και έπειτα από μία τόσο μεγάλη

ήττα, τόσο χλωμός. Δεν μου μένει τίποτα από αυτά που λέει. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει ξεθυμασμένο, κουρασμένο, απογοητευμένο,  σχεδόν περιθωριοποιημένο.

Δεν έχει βρεθεί από τον αρχηγό εκείνο το κάτι που θα βάλει αυτή την παράταξη σε μια τροχιά ανάκαμψης. Ή τέλος πάντων σε μια ζωντανή κόντρα με τους δύο μεγάλους που είναι τώρα πια  η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ήθελα να ήξερα, ποιον διάβολο νοιάζει η βασική θέση του Βαγγέλη ότι αυτός θα ήταν ο καλύτερος επαναδιαπραγματευτής του Μνημονίου -που είναι και η βασική του θέση. Χώρια ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο από τα ψέματα της προεκλογικής περιόδου,  δεδομένου ότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να είναι αυτό που θα επαναδιαπραγματευθεί μιας και θα καταλήξει τρίτο ακόμα κι αν πέσουν όλοι οι φούρνοι της χώρας. Σούπα, λοιπόν, αυτή η θέση. Και μάλιστα νοσοκομειακή. Άνοστη. Που είναι τα νέα πρόσωπα που μας έταξε; Έχετε δει κανένα; Ή μήπως είναι τόσο χλωμά που βγαίνουν και περνάνε σαν φαντάσματα από την τηλεόραση;

Είναι περίεργο πως ένας τόσο δυναμικός και μπουλντοζοειδής τύπος και ένας πανέξυπνος άνθρωπος – όπως λένε- δεν μπορεί να βρει ένα πυλώνα στήριξης και να δημιουργήσει μια αναμπουμπούλα που θα μπορούσε να ξυπνήσει το κόμμα. Καταλαβαίνοντας, ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και όλοι οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ στρέφονται ομαδικά στον ΣΥΡΙζΑ που του αρέσει ο κρατισμός, βγήκε και είπε ότι δεν έχει σκοπό να απολύσει κανέναν. Τώρα καλό είναι αυτό; Ή μήπως πρακτικό μπας και οδηγήσει κάποιους πίσω;

Βασικά η αλήθεια είναι μία: Ή θα βρει έναν τρόπο να μιλήσει πειστικά για ένα μοντέρνο αύριο ή ας το αφήσει και ας επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ του χθες. Καθόμαστε και συζητάμε για το πόσο  κρατιστικός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσο αναχρονιστικό βάσει αυτού, το πρόγραμμα του και στην ουσία βλέπουμε ότι και το ΠΑΣΟΚ -με εξαίρεση το 1996-2000- ήταν ένα βαθιά κρατικιστικό κόμμα. Έδωσε ποτέ καμιά ευκαιρία στην ιδιωτική πρωτοβουλία όλα αυτά τα χρόνια; Όχι, σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες έδινε. Στον καθημερινό μαλάκα επιχειρηματία που έβαζε τη ζωή του μέσα στο μαγαζί έδινε; Μπα… Βοήθησε ποτέ επιχειρήσεις που απασχολούσαν 50-100 άτομα; Μπα… Τους κοίταζε με μισό μάτι.

Ακόμα και στον χώρο μας, στον Τύπο, όλα τα μουσικά ραδιόφωνα και τα περιοδικά αυτής της χώρας δεν πήραν ποτέ δραχμή από εκεί που έπρεπε να πάρουν. Οι κρατικές διαφημίσεις μοιράζονταν κατά εκατομμύρια σε φυλλάδες μόνο και μόνο για να μην είναι άσχημο για κάποιους το πρωτοσέλιδο που κρεμόταν στο περίπτερο. Σε άλλη χώρα, μόνο και μόνο, επειδή δεν τηρούσαν τις αρχές του ανταγωνισμού θα τους πήγαιναν μέσα. Δεν μπορεί η αγορά να ρίχνει σε κάποιους κλάδους το 25% της διαφήμισης και το κράτος να τους δίνει το 0.01%. Τέλος πάντων, να