Αθ.Οικονομάκου: «Είμαι αγύριστο κεφάλι και γκρινιάρα»

«Είμαι… αγύριστο κεφάλι! Έχω φοβερό πείσμα, όπως επίσης και ως γυναίκα εννοείται πως είμαι και γκρινιάρα, μόνο που φροντίζω να γκρινιάζω με… νάζι, για να σώζω λιγάκι την κατάσταση”, εξομολογείται η Αθήνα Οικονομάκου αναφερόμενη σε πτυχές του χαρακτήρα της που οι άλλοι δεν αντέχουν!

Αναφερόμενη στο «παιχνίδι» της δημοσιότητας, η νεαρή ηθοποιός τόνισε πως «κάποια στιγμή ένιωσα αποπνικτικά. Όμως, όλο αυτό το έχω λύσει, γιατί πιστεύω πως έχω δώσει σε όλους να καταλάβουν πως δεν με ενδιαφέρει αυτή η δημοσιότητα.

Δεν με ενδιαφέρει να βρίσκομαι στα Μέσα για τα προσωπικά μου και όλοι θεωρώ ότι το έχουν σεβαστεί . Όντως; Ναι, γιατί έχω μια συνέπεια στη στάση μου. Δεν λέω σε όλους αυτούς τους ανθρώπους από τη μια μεριά πως δεν επιθυμώ να εκθέτω την προσωπική μου ζωή και από την άλλη την επόμενη μέρα να παίρνω τηλέφωνο και να λέω ‘Εδώ είμαι, ελάτε να με φωτογραφήσετε’. Δεν κατηγορώ όσους το κάνουν, απλώς είναι έξω από τη δική μου λογική».

Η Αθηνά Οικονομάκου αναφέρθηκε και στην τηλεοπτική σειρά «Κλεμμένα όνειρα» στην οποία πρωταγωνιστεί και κινδύνευε να μην συνεχίσει λόγω οικονομικής στενότητας: «Η πρώτη κουβέντα που θέλω να πω είναι «ευτυχώς»! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη πρώτον και δεύτερον, γιατί αυτή η δουλειά τα κατάφερε να βρίσκεται στον αέρα για δεύτερη χρονιά και δεύτερον γιατί όλο αυτό της αξίζει».

Τέλος, σχολίασε και το θέμα της οικονομικής κρίσης, υπογραμμίζοντας πως «προσπαθώ αυτό το μαύρο σύννεφο που έχει κάτσει πάνω από τη ζωή μας, να το διαλύσω. Έχοντας για όπλο την αισιοδοξία και τις ελπίδες μου, πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε. Δεν έχουμε εναλλακτική για να μπορούμε να σκεφτούμε με διαφορετικό τρόπο. Δεν πρέπει σε όλο αυτό που μας συμβαίνει να παραδοθούμε έτσι απλά… Όσο για το αν έχω πάρει τα μέτρα μου, τι μέτρα να πάρει ένας αθεράπευτα σκορποχέρης άνθρωπος; Είμαι απίστευτα σπάταλη και το έχω αποδεχτεί πια. Παρ” όλα αυτά, δεν σταματώ να προσπαθώ να μαζευτώ γιατί οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι θα του ξημερώσει και κυρίως σε αυτήν τη δουλειά όπου έτσι κι αλλιώς ανέκαθεν ήμασταν άνεργοι δύο φορές τον χρόνο».