Μάκης Ψωμιάδης: The untouchable

Ο Μάκης Ψωμιάδης ήταν άγγελος για όσους ήταν με το μέρος του ή υπό την προστασία του και διάβολος για όλους τους υπόλοιπους. Η πολυτάραχη ζωή του απέδειξε ότι μπορείς να είσαι ήρωας και αντιήρωας ταυτοχρόνως, μια κατηγορία μόνος σου. Κι ότι όταν στην Ελλάδα έχεις περίσσιο θράσος, μ’ έναν μαγικό και σουρεαλιστικό τρόπο τίθεσαι αυτομάτως υπεράνω του Νόμου.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Με το σταυρό

Ο Χρυσόστομος, γιος παπά από την Καβάλα, ανήκει σε μία οικογένεια που ασπάζεται με πάθος την εθνικοφροσύνη -κάτι που κάνει φανερό και ο ίδιος φορώντας για χρόνια μια αγκράφα με το βασιλικό στέμμα. Όπως αποκαλύπτει τον Ιούλιο του 2011 στην εκπομπή του «Το κουτί της Πανδώρας» ο Κώστας Βαξεβάνης, την περίοδο της Χούντας ο νεαρός Ψωμιάδης ντυνόταν με ράσο (εξού και το προσωνύμιο «ο καλόγερος») και βασάνιζε κρατούμενους στα κελιά του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μάλλον από χόμπι, παρά από «πλύση εγκεφάλου» ή οτιδήποτε σχετικό.

Στις 26 Αυγούστου 1975, κατά τη διάρκεια της δίκης των αρχιβασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ ένας εξ’ αυτών, ο Μιχάλης Πέτρου, αναγνωρίζει ότι πίσω από τον «καλόγερο» κρύβεται ο Μάκης Ψωμιάδης για τον οποίον επίσης λέει ότι τη νύχτα των γεγονότων του Πολυτεχνείου κουβαλώντας ένα Μ1 πυροβολούσε εναντίον των φοιτητών ως ελεύθερος σκοπευτής, αλλά επειδή έχει πέσει και το όνομα ενός ξαδέρφου του στο τραπέζι τελικά δεν αποδεικνύεται τίποτα και η ιστορία ξεχνιέται. Είναι η πρώτη φορά που το όνομά του απασχολεί την κοινή γνώμη, αλλά όχι και η τελευταία.

Το 1982, μαζί με άλλα 15 άτομα, κατηγορείται ότι απήγαγε και εκβίασε τον επιχειρηματία Νίκο Σεχόπουλο, αποσπώντας του λύτρα και μια εξαώροφη πολυκατοικία στην Ιπποκράτους. Ακολουθούν τα επόμενα χρόνια κατηγορίες για υποθέσεις λαθραίας εισαγωγής (μέσω χρηματισμού αστυνομικών) και πώλησης χρυσού, λαθρεμπόριο βίντεο και παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος με πρωταγωνιστή τον ίδιο, μέχρι που στις 6 Σεπτεμβρίου 1987 ο ανακριτής της Γενεύης, Μπάρλεϊ Καπόλ, εκδίδει εναντίον του στο όνομα της Ίντερπολ διεθνές ένταλμα σύλληψης για «απάτη και πλαστογραφία τίτλων». Καταδικάζεται ερήμην αλλά δεν μπάινει ποτέ στην φυλακή. Μια «παράδοση» που θα τηρήσει πιστά την 24ετία που θα ακολουθούσε, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2011 οπότε και προφυλακίστηκε για την υπόθεση των «στημένων αγώνων» (τον Νοέμβριο του 2015 αφέθηκε οριστικά ελεύθερος).

Αφού ξεμπλέκει με την Ίντερπολ, ο Ψωμιάδης αρχίζει να ασχολείται ενεργά με τη νύχτα. Στην αρχή πουλώντας προστασία και εκτελώντας δύσκολα «συμβόλαια», εδραιώνεται σ’ έναν χώρο δύσκολο και επικίνδυνο ως σημαίνουσα προσωπικότητα. Ακολούθως ιδρύει τη δική του μίνι-αυτοκρατορία από μαγαζιά τα οποία νοικιάζει έναντι ευτελούς αντιτίμου από το Μετοχικό ταμείο Στρατού, εκμεταλλευόμενος μεταξύ άλλων την Αίγλη του Ζαππείου (έξω από την οποία πυροβολήθηκε και μαχαιρώθηκε στον γλουτό το 1989 από «νονό» της νύχτας που ήταν γνωστός ως «Ολλανδός»), διάφορα μαγαζιά στην Πλάκα, αλλά και το περίφημο «Μαρακές» στην οδό Αμερικής.

Η «εποχή ΑΕΚ»

Το «βασανάκι» του, όμως, είναι η ΑΕΚ. Ο Μάκης είναι οπαδός και ακολουθεί την ομάδα σε εκτός έδρας παιχνίδια από τη δεκαετία του ‘70 κιόλας, επί προεδρίας Μιχάλη Αρκάδη μάλιστα είναι συνοδός των αποστολών, με σκοπό να τις προστατεύει από περιστατικά βίας σε βάρος τους. Το 1988 αποκτά την ΚΑΕ ΑΕΚ και σε δηλώσεις του στον Χάρη Αλευρόπουλο υπόσχεται τον Σαμπόνις. Τελικά ξοδεύει ένα σκασμό χρήματα για να φέρει τον Γαλακτερό κι αρχίζει να αποκτάει λαϊκό έρεισμα, ενώ ανακαλύπτει ότι ο χώρος του ελληνικού αθλητισμού «έχει να δώσει πολλά».

Το 1995 μπαίνει στον χώρο του Τύπου εκδίδοντας την εφημερίδα «Το Όνομα» και ακολουθεί η γνωστή ιστορία με τον Κώστα Λαλιώτη. Η εφημερίδα κατηγορεί τον υπουργό ότι δωροδοκήθηκε με 4.5 δις δρχ. για να αναλάβει συγκεκριμένη γερμανική εταιρία την κατασκευή του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος». Ο κ. Λαλιώτης μηνύει τον Ψωμιάδη και το 2001 αποδεικνύεται ότι το έγγραφο που είχει δημοσιεύσει η εφημερίδα ήταν πλαστογραφημένο. Ο Ψωμιάδης καταδικάζεται σε συνολική ποινή φυλάκισης πέντε ετών και δύο μηνών για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση, αλλά προσφέυγει στον Άρειο Πάγο και καταφέρνει να μετατρέψει την ποινή του σε εξαγοράσιμη. Τον Οκτώβριο του 2002 ο κ. Λαλιώτης πάει ξανά τον Ψωμιάδη στα δικαστήρια, αυτή τη φορά με την κατηγορία της πλαστογραφίας μετά χρήσεως σε βάρος του Δημοσίου. Ο Ψωμιάδης καταδικάζεται σε 12ετή κάθειρξη αλλά δεν πάει ποτέ στη φυλακή επικαλούμενος καρδιακά προβλήματα για τα οποία προσκόμισε ψευδείς ιατρικές βεβαιώσεις (αλησμόνητα έχουν μείνει τα δημοσιεύματα της εποχής από το «Σωτηρία» όπου νοσηλευόταν φρουρούμενος), μέχρι στο τέλος τα αδικήματα να παραγραφούν.

Στο μεσοδιάστημα, ο Ψωμιάδης είχε αφήσει κληρονομιά στην ΚΑΕ ΑΕΚ ένα σωρό χρέη, είχε δημιουργήσει μια σειρά εταιριών στις οποίες, όμως, δεν εμφανιζόταν ποτέ ο ίδιος αλλά μόνο πρόσωπα του συγγενικού του περιβάλλοντος, είχε θητεύσει την περίοδο 1999-2000 ως πρόεδρος στον Εθνικό -ο οποίος έπεσε από τη Β’ Εθνική στην Γ’ και -κυρίως- παρά την παρωδία με τον μεξικανό ομογενή Αλεχάντρο Σκλαβενίτη, είχε καταφέρει τo 2001 να γίνει πλέον αφεντικό στην ΠΑΕ ΑΕΚ μέσω της εταιρίας Ippoventure η οποία αγοράζει την ομάδα από την ENIC.

Τον χειμώνα του 2004 κάνει την περίφημη «επίσκεψη» στο σπίτι του Ντέμη, η οποία σηματοδοτεί και την αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρησή του από την ομάδα. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν, αλλεπάλληλοι έλεγχοι ορκωτών λογιστών θα αποκαλύψουν ότι τα χρέη του Ψωμιάδη προς την ΠΑΕ ΑΕΚ αγγίζουν με τους τόκους τα 80 εκ. ευρώ, χρήματα που προήλθαν από εγγραφές στα βιβλία για έργα στους Θρακομακεδόνες τα οποία δεν έγιναν ποτέ (11 εκ. ευρώ, καταδικάστηκε γι’ αυτά σε 4 χρόνια φυλάκισης ερήμην τα οποία, φυσικά, ποτέ δεν εξέτισε), από επιταγές τηλεοπτικών δικαιωμάτων οι οποίες κατέληγαν στην τσέπη του αντί για τα ταμεία της ΠΑΕ, από ξέπλυμα χρήματος μέσω ακριβών συμβολαίων τα οποία δεν πληρώνονταν ποτέ στους δικαιούχους τους κ.ο.κ.

Το 2005 αναλαμβάνει τον Ακράτητο, ο οποίος στο τέλος μιας τραγελαφικής σεζόν υποβιβάζεται και αργότερα, λόγω χρεών, πέφτει στα ερασιτεχνικά και ουσιαστικά εξαφανίζεται. Απτόητος, ο Ψωμιάδης αναλαμβάνει το 2006 την ομάδα της γενέτειράς του, την Καβάλα, την οποία μετονομάζει σε Νεά Καβάλα και την πάει τρένο από τη Γ’ εθνική μέχρι την Α’. Παρά το γεγονός ότι από το φθινόπωρο του 2011 και μετά ήταν έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού (μετά το διεθνές ένταλμα εναντίον του, τη σύλληψή του στα Σκόπια και το μίνι-θρίλερ που ακολούθησε μέχρι να εκδοθεί στην Ελλάδα), η φήμη τον ήθελε να εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο της Καβάλας μέσω γνωστού του ιερέα, ο οποίος φρόντιζε να πηγαίνει τις σακούλες με τα λεφτά για τις πληρωμές στους παίκτες.

Οι ατάκες και οι ιστορίες με παίκτες

Κυκλοφορούν τόσες πολλές ιστορίες εδώ και τόσα πολλά χρόνια, που δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος που τελειώνει η πραγματικότητα και που αρχίζει ο (αστικός) μύθος. Ωστόσο υπάρχουν:

-Ο τότε αρχηγός της μπασκετικής ΑΕΚ, Δημητρης Ποδαράς, συναντάει τον «Big Mac» στο πάρκινγκ του γηπέδου. Κατεβάζει το παράθυρο του αυτοκινήτου, ο Ψωμιάδης πλησιάζει και ο Ποδαράς το λέει αν μπορεί να συναντηθούνε γιατί του χρωστάει μία δόση συμβολαίου. Τότε ο Ψωμιάδης βγάζει από την τσέπη ένα πάκο χαρτονομίσματα, το πετάει μέσα από το παράθυρο του οδηγού, αλλά με τόση δύναμη ώστε αυτό να βγει από το παράθυρο του συνοδηγού. Πηγαίνει από την άλλη, το μαζεύει και λέει στον Ποδαρά «Αγαπούλα, εγώ στα έδωσα. Εσύ δεν τα πήρες...».

-Το καμμένο αυτοκίνητο του Ζήκου, όταν δεν υπέγραφε την ανανέωση του συμβολαίου του.

-Η γνωστή ιστορία με την απαγωγή του φίλου του Ντάνι Βρέινς, που έκανε τον Αμερικανό να πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Αμερική.

-Η ακάλυπτη επιταγή που του πήγε ο Ζοέλ Επαλέ κι αυτός την έφαγε μπροστά του.

-Η πλαστογράφηση της υπογραφής του Φερούζεμ, σύμφωνα με τον ίδιο τον Βραζιλιάνο, για να μην του δώσει οφειλόμενα και να τον εξαναγκάσει σε αποχώρηση.

-Το χοντρό πέσιμο στον μεγάλο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά, διότι «τόλμησε» να φιλήσει μπροστά στον Ψωμιάδη τη γυναίκα του στο στόμα (γνωστός θρήσκος ο πρόεδρος).

-Οι απειλές στον Στάθη Κάππο ότι αν δεν λύσει κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του για να πάει στην Παναχαϊκή θα του έσπαγε τα πόδια.

-Το 2010, στο ΠΑΟ-Καβάλα 0-2, ο Ιτάνζ κάνει σπουδαία εμφάνιση. Ο ενθουσιασμένος Ψωμιάδης του δίνει ραντεβού την επομένη το πρωί έξω από την αντιπροσωπεία της Mercedes στην Καβάλα. Του λέει να μπει μέσα και να πάρει όποιο αυτοκίνητο γουστάρει ως δώρο, ενώ λέει στον πωλητή να περάσει την επομένη από το γραφείο του για να εξοφληθεί. Όταν αυτός πηγαίνει, ο Ψωμιάδης -αντί για χρήματα- βγάζει και του δίνει πακέτα μπλοκ με διαρκείας της Καβάλας και πριν προλάβει ο πωλητής να ψελλίσει οτιδήποτε, τον αποστομώνει με ένα μεγαλοπρεπές «πάρτα και φύγε που σου λέω, αν τα πουλήσεις όλα περισσότερα χρήματα θα βγάλεις. Χάρη σου κάνω».

Ο βαρύς και αργόσυρτος τρόπος ομιλίας του, σε συνδυασμό με το φοβιστικό αλλά ταυτόχρονα καλτ παρουσιαστικό του με το πούρο-χαλκοσωλήνα, τα κεχριμπαρένια κομπολόγια του μέτρου, τα χρυσά δακτυλίδια στα χέρια κλπ. βοήθησαν κάποιες από τις ατάκες του να γίνουν κλασικές, όπως το περίφημο «οι εποχές Μάτσα-Καζαντζίδη τελειώσανε, κύριοι» (όταν η ΑΕΚ υπέγραψε τηλεοπτικό συμβόλαιο με την πλατφόρμα Alpha Digital, χωρίς όμως να επιστρέψει στη Netmed τα χρήματα που είχε προεισπράξει), το «πήγα στο Κολωνάκι να κουρευτώ και όλοι με ρώταγαν “πρόεδρε, τι θα γίνει με τον Γρηγόρη;”» (στην παρουσίαση του Γεωργάτου), το «μια παλιολινάτσα που δεν είναι ικανή ούτε να μου αγοράζει εφημερίδες» (για τον τότε πρόεδρο της ΕΠΑΕ, Θανάση κανελλόπουλο), το «ο κύριος Φόλιας» (στην παρουσίαση του Πορτογάλου μεσοεπιθετικού Αντόνιο Φόλια), το «μου 'πανε να μην βρίσω, αν και δεν το συνηθίζω, αλλά θα πω το εξής γιατί έχω φτάσει στο αμάν: Θα τους γ@μήσω όλους! Βάλε μπιπ στο “όλους”» (σε δικαστήριο, ως κατηγορούμενος) και άλλα τέτοια γλαφυρά.

Rest In Peace ή Burn In Hell;

Για όσους ανθρώπους επωφελήθηκαν (χρηματικά ή και σε άλλα επίπεδα, όπως λ.χ. ο Μπουρούσης με το «φαρμακάκι») από τον Ψωμιάδη και το κύκλωμά του όλα αυτά τα χρόνια, λογικό είναι να φαντάζει στα μάτια τους -αν όχι ως ήρωας- ως ένας άνθρωπος που τους ευεργέτησε. Αυτοί θα κάνουν το σταυρό τους και ίσως του ανάψουν κι ένα κεράκι. Για όσους εξαπατήθηκαν, έχασαν λεφτά, έφαγαν ξύλο κ.ο.κ. από τον ίδιο και τους μπράβους του, ο Ψωμιάδης είναι ένα ασυγχώρητο κάθαρμα.

Για τους υπόλοιπους, τους πολλούς, η εικόνα του Ψωμιάδη στο μυαλό τους είναι μικτή: Από τη μία καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που έζησε μια ζωή με κομπίνες, λαμογιές και εκβιασμούς και αδυνατούν να κατανοήσουν πως είναι δυνατόν επί τόσες δεκαετίες να καταστρατηγεί την κοινή λογική και να βγάζει τη γλώσσα σε ολόκληρο το σύστημα, καταφέρνοντας να ξεγλιστράει ακόμα κι όταν όλα έμοιαζαν εναντίον του, αποδεικνύοντας ότι πρακτικά είναι άτρωτος. Από την άλλη, αρκετοί απ’ αυτούς είναι ΑΕΚτζήδες που τον πίστεψαν και αρκετοί επίσης έμειναν στην επιφανειακή κριτική την οποία τους έδινε πάτημα να κάνουν το καλτ στάτους του (π.χ. διαφήμιση «Αγαπούλα») και στο πρόσωπό του τελικά είδαν το ισχυρότερο παράδειγμα ατιμωρησίας -ένα από τα βασικά συστατικά της στρεβλής, μεταπολιτευτικής εθνικής μας ψυχοσύνθεσης.

Η αδυναμία μας αυτή είναι μάλλον και το σημαντικότερο ηθικό δίδαγμα από την υπόθεση Ψωμιάδη: Θεωρητικά όλες οι χώρες τους «Ψωμιάδηδες» τους κυνηγάνε και εκεί οι «Ψωμιάδηδες» φροντίζουν τουλάχιστον ό,τι κάνουν να το κάνουν διακριτικά. Μόνο εδώ ο Ψωμιάδης έκανε τα πάντα «μέσα στη μούρη μας», μόνο εδώ πιάστηκε πολλάκις «με τη γίδα στην πλάτη» αλλά χωρίς να τιμωρηθεί παραδειγματικά, μόνο εδώ κατάντησε ανέκδοτο η διαχρονική ανικανότητα της Πολιτείας να τον αντιμετωπίσει κι όχι το αντικείμενο της δίωξής της.

Ο Μάκης Ψωμιάδης ήταν μια μορφή παρακράτους για περισσότερα από 30 χρόνια κι όμως δεν έγινε ποτέ μαζική καρικατούρα. Η ζωή του δικαίωσε την τακτική «είναι καλύτερα να σε φοβούνται, παρά να σε σέβονται» και από σήμερα περνάει οριστικά στην περιοχή εκείνη της ιστορίας όπου θα πίνει το μπλε Johnnie του πρώτο τραπέζι πίστα, παρέα με όλους τους λούμπεν καταφερτζήδες σαν και του λόγου του.

The post Μάκης Ψωμιάδης: The untouchable appeared first on KoolNews.