Le Monde: Ο Πούτιν παίζει με τα πιο… ταπεινά ένστικτα των Ρώσων

Η δημοτικότητα του Βλαντιμίρ Πούτιν, πριν την «κατάληψη» της Κριμαίας ήταν εξαιρετικά χαμηλή. Σήμερα έχει ανέβει πάλι στο 67%. Στη Ρωσία η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών -μετά από πολλά χρόνια εξευτελισμών- θέλει μια ρεβάνς για τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Αυτό επισημαίνει στην γαλλική εφημερίδα Le Monde η ουκρανικής καταγωγής συγγραφέας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς,

που ζει στη Μόσχα. Και συμπληρώνει: «Το χειρότερο είναι ότι από τις ιμπεριαλιστικές αυτές φιλοδοξίες έχει μολυνθεί ακόμη και η νεολαία».

Σύμφωνα με το άρθρο ο αυταρχισμός του Πούτιν δεν υπάρχει αυτόνομα. Και σημειώνεται: Στη Δούμα, η αποστολή στρατιωτών στην Κριμαία ψηφίστηκε ομόφωνα. Τα κανάλια και οι εφημερίδες υιοθέτησαν άκριτα τον πόλεμο κατά της νέας κυβέρνησης του Κιέβου: έγινε ναζιστικό πραξικόπημα, οι φασίστες κυβερνούν στο Κίεβο, υπάρχουν εκατοντάδες πρόσφυγες στα σύνορα, γίνονται πογκρόμ κατά των Εβραίων, καταστρέφονται ορθόδοξες εκκλησίες, απαγορεύτηκε η ρωσική γλώσσα. Οι ρωσόφωνοι έγιναν, σύμφωνα με την προπαγάνδα αυτή, πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Η Κριμαία αποτελεί ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα. Υπήρξε ταταρική μέχρι τον 18ο αιώνα και ρωσική από τότε μέχρι το 1954. «Αρα είναι δική μας», λένε οι Ρώσοι, «ο Χρουστσόφ την έκανε δώρο στους Ουκρανούς μια μέρα που είχε πιει». Μόνο να σκεφτεί κανείς πόσοι τάφοι Ρώσων υπάρχουν εκεί πέρα!

Η Αλεξίεβιτς διηγείται την εξής σκηνή. Κοντά στην Κόκκινη Πλατεία, δύο νέοι κρατούν ένα πανό που γράφει: «Πόσα παιδιά, αδέλφια και γείτονες πρέπει να θυσιαστούν για να αποτελέσει η Κριμαία μέρος της Ρωσίας;» Οι περαστικοί τους βρίζουν, τους προσβάλλουν, τους χαρακτηρίζουν φασίστες, οπαδούς του Μπαντέρα, τσιράκια των Αμερικανών. Ηλικιωμένες γυναίκες τους φτύνουν. Ανδρες φωνάζουν πως η Σεβαστούπολη είναι ρωσική πόλη και σ' όποιον δεν αρέσει να πάει στο Ισραήλ. Γρήγορα φτάνει ένα περιπολικό και μαζεύει τους δύο νεαρούς. Γυναίκες που παρακολουθούσαν τη σκηνή δήλωσαν έτοιμες να καταθέσουν ότι οι δύο νεαροί βωμολοχούσαν και κτυπούσαν ηλικιωμένους.

Οι δύο συγκεντρώσεις

Η Αλεξίεβιτς παρέστη σε δύο συγκεντρώσεις, μία φιλοπολεμική και μία αντιπολεμική. Στην πρώτη είχαν συγκεντρωθεί 20.000 άτομα με πανό που έγραφαν: «Το ρωσικό πνεύμα είναι ανίκητο!» «Δεν θα αφήσουμε την Κριμαία στους Αμερικανούς!» Σε όλα τα πρόσωπα διέκρινε κανείς την οργή, το μίσος. Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά με τα ακριβά ρούχα, τα υπερμοντέρνα αυτοκίνητα και τις διακοπές στο Μαϊάμι και την Ιταλία;

Στην αντιπολεμική συγκέντρωση δεν υπήρχαν παρά μερικές χιλιάδες άτομα που φώναζαν: «Ναι στην ειρήνη, όχι στον πόλεμο!» Οι περαστικοί τους χαρακτήριζαν εχθρούς της Ρωσίας. Σε παρόμοιες στιγμές, η συγγραφέας φέρνει στο μυαλό της εικόνες όπως αυτές των ρώσων στρατιωτών που προήλαυναν στην Κριμαία με τεθωρακισμένα οχήματα και τανκς. Ανθρώπων που δεν είχαν χρήματα να πάνε στην Κριμαία ως τουρίστες, οπότε πήγαν ως κατακτητές. Εχουν υπάρξει και στο παρελθόν τέτοιες σκηνές - στο Αφγανιστάν, για παράδειγμα.

Ο πατέρας της Αλεξίεβιτς είναι Λευκορώσος, η μητέρα της Ουκρανή. Ανάλογη καταγωγή έχουν πολλοί Ρώσοι. Εζησαν μαζί για τριακόσια χρόνια στην ίδια χώρα. Όλα αναμίχθηκαν, οικογένειες, πολιτισμοί. Πέρασαν μαζί δύο παγκόσμιους πολέμους. Το πιο τρομακτικό που μπορεί τώρα να συμβεί είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία. Δεν θα υπάρξουν ξένοι σε αυτόν τον πόλεμο. Ούτε νικητές.

Ο πρώην συνταγματάρχης της KGB ονειρεύεται να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ένωσε ξανά τα ρωσικά εδάφη. Γι'αυτόν, το Κίεβο είναι «η μητέρα των ρωσικών πόλεων». Υπάρχουν άνθρωποι στο Κρεμλίνο που πιστεύουν ότι το Ντονέτσκ και το Χάρκοβο ανήκουν στη Ρωσία. Δεν μπορούν να δεχθούν ότι αυτό που έγινε στην Ουκρανία δεν ήταν ένα ναζιστικό πραξικόπημα, αλλά μια λαϊκή εξέγερση.

Φωτογραφία: Eurokinissi