Ταραντίνο, Ριχάρδος, Στέγη και λοιπά θεάματα…

Μισητοί Οκτώ

Ο Ταραντίνο επιστρέφει με το δεύτερο γουέστερν της καριέρας του. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης αρχικά παραιτήθηκε από το project όταν διέρρευσε το σενάριο και δήλωσε πως θα γράψει μυθιστόρημα αντί να ολοκληρώσει την ταινία. Επέστρεψε όμως με ένα γνώριμο καστ (Σάμιουελ Λ.Τζάκσον, Κερτ Ράσελ, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Γουόλτον Γκόγκινς, Ντέμιαν Μπισίρ, Τιμ Ροθ) και σε μουσική επένδυση του Ιταλού «Αυτοκράτορα» των σάουντρακ, Ενιο Μορικόνε.

Πρόκειται για μία ιστορία

τοποθετημένη στο μετεμφυλιακό Ουαϊόμινγκ, όπου μια ομάδα ανθρώπων, που αποτελείται από κυνηγούς επικηρυγμένων, φυγάδων και ανθρώπων του νόμου, βρίσκουν καταφύγιο σε μια ορεινή στάση κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας και μπλέκονται σε μία πλεκτάνη προδοσίας. Ο Ταραντίνο με τα γνωστά και προσφιλή του κολλήματα, στα σπαγγέτι γουέστερν, στις μπαρουτοκαπνισμένες κάνες και στο » δοξασμένο 70 mm», φτιάχνει μια ταινία που μάλλον δεν θα μας απογοητεύσει.

The Big Short

Φιλόδοξη κινηματογραφική παραγωγή με αρκετό χιούμορ και χολιγουντιανούς αστέρες, η ταινία του Ανταμ ΜακΚέι υπόσχεται γλυκόπικρα γέλια. Στα τέλη του 2008 έσκασε η φούσκα της αμερικάνικης κτηματαγοράς. Οι τιμές των σπιτιών, που είχαν εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστους μήνες. Μαζί τους συμπαρέσυραν και την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας στη χειρότερη κρίση των τελευταίων 80 ετών που παρέσυρε στο διάβα της, κυβερνήσεις και υπόγειες διασυνδέσεις.

Τέσσερις outsiders μικροεπενδυτές (ένας αθυρόστομος αναλυτής, ένας αντικοινωνικός γιατρός με ταλέντο στα μακροοικονομικά, δυο πιτσιρικάδες μικροεπενδυτές που έστησαν επενδυτικό κεφάλαιο στο γκαράζ του σπιτιού τους κι ένας τραπεζίτης που απλά αξιοποίησε προς ίδιον όφελος μια πληροφορία), διαπιστώνουν αυτό που οι τράπεζες, τα ΜΜΕ και η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν να δουν, δηλαδή… την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, στο γενικευμένο αυτό, παγκόσμιο «κραχ» υπήρχαν και άτομα που ωφελήθηκαν από αυτό και θησαύρισαν.

Ο Κρίστιαν Μπέιλ, ο Στιβ Καρέλ, o Μπραντ Πιτ κι ο Ράιαν Γκόσλινγκ, συμπράττουν σε μια σπονδυλωτή ταινία που γυρίζει πίσω στις αρχές της οικονομικής κρίσης στα τέλη του 2008, και με πολύ χιούμορ, αναπτύσσει τους ιδιόμορφους αυτούς χαρακτήρες που, ενώ όλοι αγόραζαν σαν τρελοί, εκείνοι σόρταραν – πόνταραν δηλαδή στην πτώση της αξίας συγκεκριμένων τίτλων.

Ριχάρδος Γ΄

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει στη Κεντρική Σκηνή τον «Ριχάρδο Γ΄», του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Με την απαράμιλλη τεχνική του, ο Σαίξπηρ αντλεί από την Ιστορία και δημιουργεί έναν βίαιο, αποτρόπαιο και συγχρόνως «γοητευτικό» ήρωα, για να διερευνήσει ένα προσφιλές του θέμα: την ακόρεστη δίψα για εξουσία, τον ίλιγγο που την ακολουθεί και την αναπόφευκτη πτώση, μέσα σε έναν κόσμο που ζει και αναπαράγεται από τη βία και την σκληρότητα.

Δεσποινίς Μαργαρίτα

Ο συγκλονιστικός μονόλογος του Ρομπέρτο Ατάιντε σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια με την Εφη Μουρίκη.

Η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» είναι μία δασκάλα του Δημοτικού που στην αίθουσα διδασκαλίας ξετυλίγει τη διττή της ταυτότητα. Της δασκάλας, μα και της γυναίκας που εξουσιάζει. Όταν ο Ατάιντε έγραψε αυτό τον τόσο ξεχωριστό μονόλογο, στην πατρίδα του τη Βραζιλία υπήρχε δικτατορία. Ισως γι αυτό και το έργο έχει εμφανώς πολιτική διάσταση. Θάλεγε κανείς ότι πρόκειται για μία αλληγορία πάνω στη δύναμη της εξουσίας, όπως τη συναντάμε στην κοινωνία, στην οικογένεια, στο σχολειό, στην εκκλησία, στο κράτος…

«Ένας κωμικοτραγικός κλόουν, η Δεσποινίδα Μαργαρίτα, ακροβατεί στο λογικό και στο παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης. ¨Παίζει¨ ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, στην εξουσία και την ανατροπή της. Σαν ένας καλά εκπαιδευμένος σχοινοβάτης. Διδάσκει και διδάσκεται. Ματώνει και ματώνεται. Εξομολογείται. Λυτρώνει και λυτρώνεται, κλαίει και γελά. Αφήνεται να ζωγραφιστεί πάνω της όλη η γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Και ως ένας τρελός σκηνικός δημιουργός ξυπνά το δικό της σκηνικό σύμπαν. Το φως και η χαρά εναλλάσσονται με το σκοτάδι, τη μοναξιά και την απόγνωση», λέει ο Ζούλιας για το έργο.

Το «άλλο» σπίτι στη Στέγη

Η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών υποδέχεται στη Μικρή Σκηνή, από 9– 24 Ιανουαρίου 2016, την παράσταση Το «άλλο» σπίτι, της Ομάδας «Εν Δυνάμει», σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου.

Η ομάδα «Εν δυνάμει», που αποτελείται από άτομα με και χωρίς αναπηρίες, δημιουργεί παραστάσεις με ευαισθησία και χιούμορ, με το σύνθημα: η ζωή είναι καλύτερη όταν τη μοιραζόμαστε όλοι μαζί δημιουργικά.

Πώς καθρεφτίζεται η ταυτότητά μας στον προσωπικό μας χώρο; Είμαστε πάντα ελεύθεροι να τον διαμορφώνουμε; Τι είναι σπίτι; Μπορεί ένα σπίτι να γίνει ίδρυμα; Μπορεί ένα ίδρυμα να γίνει σπίτι; Ένα άτομο με αναπηρία έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει ελεύθερα το περιβάλλον στο οποίο ζει; Το σύστημα πρόνοιας έχει τη δυνατότητα να υπηρετήσει την ατομική ανάγκη και επιθυμία; Και ποιος μπορεί να απαντήσει στο βασανιστικό και επίμονο ερώτημα του γονέα: «Τι θα γίνει το παιδί μου, όταν εγώ φύγω;».