Είστε ειλικρινής;

Μπορεί να είναι μπροστά σας, να την βλέπετε αλλά να μην θέλετε να την αναγνωρίσετε.

Γιατί πολλοί άνθρωποι ενώ ξέρουν την αλήθεια, αγνοούν για την ύπαρξη της; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να αλλάξουν τη ζωή τους; Ο φόβος, ο τρόπος που έχουν μεγαλώσει, το κοινωνικό τους status και οι ρόλοι τους; Ή μήπως είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών.

Ο κάθε άνθρωπος μεγαλώνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Παίρνει ερεθίσματα από το περιβάλλον του,

τα όποια άλλα υιοθετεί και άλλα όχι. Συμπεριφορές, πεποιθήσεις, τρόπος σκέψης και πιστεύω διαμορφώνουν την προσωπικότητα του. Το θέμα μου προκύπτει είναι το εξής, κατά πόσο όλα αυτά βοηθούν το ενήλικο πλέον άτομο να συνεχίσει τη ζωή του και είναι λειτουργικό;

Πολλοί άνθρωποι εγκλωβίζονται τόσο πολύ στα πρέπει που έχουν μάθει από τους γονείς τους που δύσκολα μπορούν να τα αποβάλλουν. Μια γυναίκα για παράδειγμα, μπορεί να έχει αναλάβει όλες τις δουλειές και τις υποχρεώσεις του σπιτιού, να προσπαθεί να φέρει εις πέρας τα πάντα, χωρίς να ζητά ποτέ βοήθεια. Είναι υπεύθυνη για τα παιδιά, πιστή στα συζυγικά της καθήκοντα, καλή νοικοκυρά και φυσικά άψογη στη δουλειά της. Προσωπικός χρόνος, διασκέδαση, στιγμές χαλάρωσης, τείνουν να γίνονται άγνωστα για εκείνη. «Τι θα πει η κοινωνία;», «εγώ είμαι υπεύθυνη γι αυτούς», «η μητέρα μου τα ίδια έκανε»,» Μα, δεν μπορεί να τα κάνει ο άντρας μου, είναι γυναικείες δουλειές» και πόσες ακόμα παρόμοιες φράσεις εγκλωβίζουν κάθε γυναικά, με παρόμοιες ιδέες, να ζει μ” ένα τρόπο που ενώ ξέρει ότι δεν την κάνει ευτυχισμένη, συνεχίζει να υπομένει και να επιμένει σ΄αυτό.

Για ποιο λόγο δεν αποφασίζει να αντιμετωπίσει την αλήθεια;

Είναι πολύ δύσκολο για πολλούς ανθρώπους να πάρουν την απόφαση να αποδομίσουν τα όσα έχουν μάθει μέχρι σήμερα και να έρθουν σ΄επαφή με τις πιο κρυφές τους σκέψεις αλλά και τα συναισθήματά τους. Η ίδια η κοινωνία ενισχύει την ιδέα να ζούμε και δρούμε με τη λογική. Τα συναισθήματα προσπαθεί να τα «βγάλει από τη μέση». Δυστυχώς, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Τα συναισθήματα υπάρχουν και επηρεάζουν τη ζωή μας στο έπακρο.

Όταν καλείστε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα, το άγχος, ο φόβος, η ανησυχία, είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν. Αν λοιπόν κάποιος προσπαθήσει να τα απομονώσει και να δει τη θα κάνει με τη λογική και μόνο, τότε τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Θα πρέπει λοιπόν ο καθένας να μας να έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματα του. Να εκπαιδεύσει τον εαυτό του να τα αναγνωρίζει, να τα ονοματίζει και μετά να δεί πως θα μπορέσει να τα διαχειριστεί. «Γιατί νιώθω φόβο;», «Γιατί νιώθω τύψεις όταν χαλαρώνω;», «Γιατί νιώθω τόσο άγχος για το μέλλον των παιδιών μου;» «Γιατί συνεχίζω να ζω δίπλα σ” έναν άντρα που δεν αγαπάω;»

Μεγάλες αλήθειες μας κρατούν εγκλωβισμένους σε πρέπει και ρόλους, που μας χωρίζουν από τη ζωή. Είναι ωραίο να κάνει κανείς λάθη, να πάρει το ρίσκο να χάσει την ασφάλεια και τη σιγουριά που του προσφέρει μια κατάσταση, να κυνήγησε τα όνειρά του, να ξεπεράσει τα όρια του. Μόνο έτσι έρχεται πιο κοντά στον εαυτό του, μαθαίνει να στηρίζεται στα πόδια του και να νιώθει ανεξάρτητος. Μη φοβάστε να νιώσετε τα συναισθήματά σας και πως θα επιλέξετε να ζείτε. Το να γίνει κανείς ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος είναι προσωπική υπόθεση, ανεξάρτητα από συγκυρίες. Γιατί στη ζωή η στάση που ακολουθεί κανείς καθορίζει το γεγονός. Αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη και δυσκολότερη αλήθεια της ζωής.