Βασ. Αναστασόπουλος: Χτίζει ο Τσίπρας ή γκρεμίζει;

Η ανοιχτή, δίχως «μαλλιά στη γλώσσα» τοποθέτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, περί μιας μετεκλογικής ψήφου ανοχής ή στήριξης από τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς,

ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν το πολιτικό σκηνικό, για να πάρει «φωτιά».

Αίφνης, η πολιτική ατζέντα μετατοπίστηκε από το ενδεχόμενο μιας μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, στα οποίο τα δύο μεγάλα κόμματα δείχνουν να οδηγούνται, βάσει δημοσκοπήσεων, σε ένα άλλο, δυνητικό πόλο εξουσίας, που θα μπορούσε να συνθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου. Εξίσου συνεπή στην αντιμνημονιακή τους στάση, τα δύο κόμματα δείχνουν ωστόσο να διαφέρουν σε μια σειρά βασικών σημείων των εξαγγελιών και του προγράμματός τους, με πρώτο και κύριο το μεταναστευτικό. Αρκεί η άρνηση του Μνημονίου, για να τους ενώσει ή αυτά που τους χωρίζουν είναι πιο ισχυρά; Οι αρχηγοί των δύο κομμάτων γνωρίζουν ότι η δεύτερη διαπίστωση είναι πιο κοντά στην αλήθεια, αλλά δεν αποκλείουν τίποτα…

Την ώρα, λοιπόν, που οι δημοσκοπήσεις (φανερές και μυστικές) δείχνουν να «ανεβάζουν» τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας υπέπεσε στο ολίσθημα, κατά πολλούς, να κάνει «άνοιγμα» στον κ. Καμμένο. Πολλοί μίλησαν για «αυτογκόλ» από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και, αντλώντας την έμπνευσή τους από τις πρόσφατες «τιτανομαχίες» στους ημιτελικούς του Champions League, τον παρομοίασαν με τον Μέσι ή τον Ρονάλντο, όταν οι δύο σπουδαίοι ποδοσφαιρικοί άσοι έχαναν τα πέναλτι, που κόστισαν στις ομάδες τους την πρόκριση στο μεγάλο τελικό. Οι ίδιοι σχολίαζαν ότι ο κ. Τσίπρας λειτουργεί, ουσιαστικά, σαν «δεκανίκι» του δικομματισμού, εκτιμώντας ότι το «άνοιγμά» του στον Πάνο Καμμένο μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά τόσο προς όσους θέλουν να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και για εκείνους που επιθυμούν να ενισχύσουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες: «πώς να ψηφίσω τον Τσίπρα, όταν είναι ικανός να συμμαχήσει ακόμα και με τον Καμμένο, για να κάνει κυβέρνηση;» θα σκεφτεί κανείς, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να προβληματιστεί: «γιατί να ψηφίσω τον Καμμένο, που είναι κατά των λαθρομεταναστών, αλλά τα έχει κάνει «πλακάκια» με τον Τσίπρα;».

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος… Η άλλη, είναι αυτή που φανερώνει η λυσσαλέα επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία επιδόθηκαν το τελευταίο 24ωρο τα «παπαγαλάκια» του δικομματισμού. Σε μια εποχή, βλέπετε, που οι ιδεολογίες έχουν «πεθάνει» και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τα κόμματα του Μνημονίου, που κυβέρνησαν και κυβερνούν μαζί, υπό τον κ. Παπαδήμο, αλλά και ετοιμάζονται να συγκυβερνήσουν εκ νέου μετά τις εκλογές, μην έχοντας άλλη επιλογή, «θίγονται», αίφνης, από την ανάδειξη μιας νέας κυβερνητικής δυναμικής. «Θίγονται», γιατί περίμεναν να βρουν απέναντί τους μια Αριστερά που, είτε «φοβάται» την προοπτική να κυβερνήσει (ΚΚΕ) είτε λειτουργεί ως «πάρκινγκ» στελεχών και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Αριστερά). Υπολόγιζαν, καθώς φαίνεται, χωρίς τον… ξενοδόχο (Τσίπρα).

Ακόμα κι αν προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν δεν αποκλ