Η κρίσιμη εβδομάδα του ευρώ και ο… πόλεμος κυβερνήσεων-τραπεζών

Ορατός ο κίνδυνος να καταλήξει σε φιάσκο η Σύνοδος Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών.

Οι μέρες που οι τραπεζίτες ήταν διατεθειμένοι να συνεργαστούν με τις κυβερνήσεις τους για τη σωτηρία του ευρώ, αποτελούν πια παρελθόν. Και οι πολιτικοί απαντούν σε εξίσου υψηλούς τόνους.

Σε «φιάσκο» κινδυνεύει να καταλήξει η Σύνοδος Κορυφής, καθώς οι ευρωπαίοι αδυνατούν να βρουν μία κοινά αποδεκτή λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Την ίδια στιγμή σε «σκληρό πόκερ» εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις πολιτικών και τραπεζιτών για το

«κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Οι τραπεζίτες έχουν κηρύξει «αντάρτικο» και αντιτίθεται στην ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή στην αναγκαστική μερική κρατικοποίησή τους.

Mάλιστα απειλούν πως σε περίπτωση που οι πολιτικοί δεν κάνουν πίσω και εκείνες δεν θα προχωρήσουν σε άντληση νέων κεφαλαίων από τις αγορές αλλά θα συρρικνώσουν τους ισολογισμούς τους. Αυτό όμως μπορεί να προκαλέσει πιστωτικό κραχ, καθώς θα κλείσει περαιτέρω η στρόφιγγα της ρευστότητας, θα υπάρξει πιστωτική ασφυξία και η ευρωπαϊκή οικονομία θα βυθιστεί σε νέα σοβαρή ύφεση.

Αν οι τράπεζες δεν συμμετάσχουν εθελοντικά στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, θα κληθούν να το κάνουν με το… ζόρι, διαμήνυσε πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Ενδεικτικό της ηλεκτρισμένης ατμόσφαιρας που επικρατεί είναι η έντονη αντίδραση του διευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Bank και προέδρου του Institution of International Finance (IIF), του λόμπι που εκπροσωπεί τουλάχιστον 400 από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, Τζόζεφ Άκερμαν, ο οποίος διαμήνυσε πως η τράπεζά του θα κάνει τα πάντα ώστε και πάλι (όπως και το 2008) να μην χρειαστεί κρατικά κεφάλαια.. Πρόσθεσε, βέβαια, ότι αυτό ενδέχεται να σημάνει τη συρρίκνωση του ισολογισμού της τράπεζας, μέσω της εξόδου από δραστηριότητες που δεν είναι στρατηγικής σημασίας. Και, κυρίως, μέσω της μείωσης των χορηγήσεων.

Οι τραπεζίτες νιώθουν ότι οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν τη διάθεσή τους να βοηθήσουν στην από κοινού αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Κάποιοι δείχνουν να πιστεύουν ότι εξαπατήθηκαν. Ο Άκερμαν, για παράδειγμα, δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η «συμφωνία κυρίων» που έκανε με το Βερολίνο για διακράτηση των ελληνικών ομολόγων, κόστισε πολύ ακριβά στην Deutsche Bank. Η υποχρέωση της τράπεζάς του να κρατήσει τους τίτλους, της κόστισε 400 εκατ. ευρώ μόνο φέτος, είπε από το βήμα συνεδρίου. «Ίσως ήταν αφέλειά μας να δεχτούμε τόσο εύκολα το αίτημα των κυβερνήσεων (να κρατήσουμε τα ομόλογα)», είπε ο Πιερ Μαριανί, διευθύνων σύμβουλος της γαλλοβελγικής Dexia, η οποία κρατικοποιήθηκε υπό το βάρος των ζημιών της από τα ελληνικά και άλλα τοξικά ομόλογα.

Επενδυτικοί κύκλοι από το Λονδίνο υποστηρίζουν πως οι τραπεζίτες παίζουν το παιχνίδι του «σκύλου με της γάτας», προσπαθώντας να κερδίσουν. Ωστόσο σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τις τράπεζες και αυτό το γνωρίζουν καλά οι διοικήσεις τους, γι’ αυτό οδηγούν στα