Στο 1.000.000 ανέρχονται οι εσωτερικά εκτοπισμένοι στην Τουρκία

Το ένα εκατομμύριο, από τα τρία εκατομμύρια περίπου των εσωτερικά εκτοπισμένων στην Ευρώπη, ζουν στη Τουρκία και είναι τα θύματα των ένοπλων συγκρούσεων και της βίας, που ασκούνται από την κυβέρνηση της Τουρκίας και μη κρατικές δυνάμεις, στις περιοχές της κουρδικής μειονότητας, υπογράμμισε σε δημόσια παρέμβαση του, που δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα, ο Επίτροπος για τ` ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουϊζνιεκς.
Για τον Επίτροπο, αποτελούν μία άλλη “χαμένη γενιά”  τα περίπου τρία εκατομμύρια των εσωτερικά εκτοπισμένων στην Ευρώπη, που εγκατέλειψαν τις

εστίες τους εξαιτίας των πολιτικο-στρατιωτικών συγκρούσεων.
Στις 47 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης υπάρχουν σήμερα 2,8 έως 3 εκατομμύρια άνθρωποι, που θεωρούνται ως εσωτερικά εκτοπισμένοι, αντιμετωπίζουν εξαιρετικές δυσκολίες για δεκαετίες τώρα και έχουν ανάγκη τη βοήθεια της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινότητας, υπογράμμισε ο Επίτροπος.
Ενα εκατομμύριο, αυτών των εσωτερικά εκτοπισμένων, ζουν στη Τουρκία και είναι τα θύματα των ένοπλων συγκρούσεων και της βίας, που ασκούνται από την κυβέρνηση της Τουρκίας και μη κρατικές δυνάμεις, στις περιοχές της κουρδικής μειονότητας, ανέφερε ο κ. Μουϊζνιεκς.
Εξαιτίας της διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης και της Γιουγκοσλαβίας αργότερα, υπάρχουν σήμερα 600.000 εσωτερικά εκτοπισμένοι στο Αζερμπαϊτζάν, 274.000 στη Γεωργία, 225.000 στην Σερβία και 113.000 στη Βοζνία-Ερζεγοβίνη, συμπληρώνει ο Επίτροπος, στη δημόσια παρέμβαση του που δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα.
Αναφερόμενος στις συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, ο Επίτροπος υποστηρίζει ότι:
Το 15% του συνόλου των εσωτερικά εκτοπισμένων, έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και ζούν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, πρόχειρους καταυλισμούς και αμφίβολης ασφάλειας οικισμούς.
Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άποροι, τραυματίες ή παραμένουν ευάλωτοι σε πράξεις βίας και κακοποίησης, χωρίς πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευση και απασχόληση.
Οι περισσότεροι απ` αυτούς δεν μπορούν να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους διότι, δεν έχουν εξαλειφθεί τα αίτια που προκάλεσαν τις ένοπλες συγκρούσεις, οι οποίες και οδήγησαν στην φυγή τους.

Κάνοντας επίκληση των αποφάσεων του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των διεθνών συνθηκών, ο Επίτροπος Μουϊζνιεκς υπογραμμίζει ότι και οι εσωτερικά εκτοπισμένοι στην Ευρώπη, έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν το πλήρες φάσμα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, χωρίς διακρίσεις.
Αναφέρει δε χαρακτηριστικά ότι, τα δικαιώματα αυτά έχουν αναγνωρισθεί σε μια σειρά από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως στην υπόθεση Λοϊζίδου κατά της Τουρκίας το 1996, στην υπόθεση Κχαμίντοβ κατά της Ρωσίας το 2007 και Σακγχναντζε και άλλοι κατά της Γεωργίας το 2010.