Σταύρος Λούρας: “Με τρομάζει αφάνταστα η αποτυχία… Αυτός ο φόβος με έχει αφήσει άυπνο τη μισή μου ζωή”

Αληθινός καλλιτέχνης είναι αυτός που πάνω απ’ όλα σέβεται τον εαυτό του. Σε αυτή την κατηγορία των καλλιτεχνών μπορούμε να θεωρήσουμε ότι επάξια έχει πάρει μια θέση, ένας από τους πιο ξεχωριστούς ηθοποιούς της Κύπρου, ο Σταύρος Λούρας. Αληθινός, μα πάνω απ’ όλα ευαίσθητος, μας υποδέχτηκε στο δικό του καλλιτεχνικό σπίτι… το θέατρο. Ο ηθοποιός σε μια εξομολόγηση ψυχής θυμάται τα χρόνια που πέρασαν, μας μιλά για τους φίλους, την οικογένεια,

τα τηλεοπτικά δρώμενα και όλες αυτές τις στιγμές που σημάδεψαν την ψυχή του.

Έχετε πάρει το χειροκρότημα στο σανίδι και έχετε αγαπηθεί μέσα από τους τηλεοπτικούς σας ρόλους. Χωρίς καμία υπερέκθεση της προσωπικής σας ζωής καταφέρατε να έχετε μια ανοδική πορεία. Πόσο δύσκολο ήταν;

Μην ξεχνάμε ότι ένας άνθρωπος που αγαπά με την ψυχή του μπορεί να αγαπήσει πολύ πιο μεγάλα και πολύ πιο δυνατά και το κοινό είναι ένα τέτοιο κύτταρο ζωντανό. Φτάνει να τον πείσεις ότι ο τρόπος που τον αντιμετωπίζεις είναι τρόπος που ξεκινάει από εκτίμηση και από σεβασμό σε αυτό που κάνεις. Η αγάπη του κόσμου είναι ολόψυχη κι αν τέτοιες αξίες που δημιουργούνται μέσα από μια τέτοια συναλλαγή δεν τύχουν εκτίμησης, αλλά και μέσα από αυτό που κάνεις για τους άλλους, τότε τι θα εκτιμήσουμε;

Θα σας γυρίσω λίγο πίσω, όταν αρχικά κάνατε τα πρώτα σας βήματα στην υποκριτική. Θυμάστε κάποια συμβουλή που σας έχει δώσει ηθοποιός;

Η Τζένη Γαϊτανοπούλου… όταν  στα πρώτα μου νεανικά χρόνια άρχισαν να υπάρχουν καλές αντιδράσεις από το κοινό με κάποιες δικές μου συμπεριφορές στη σκηνή, η Τζένη που ήταν πιο έμπειρη μου είπε «Να μην σε ενδιαφέρει Σταύρο να σε αγαπάνε μόνο αλλά να σε εκτιμήσουνε…». Πιστεύω ότι όταν λείψει το μεράκι και ο ενθουσιασμός και ο χώρος πια για σένα δεν έχει εκείνη τη μεγαλοσύνη που του αξίζει, τότε πρέπει να αποσυρθείς.

 Υπήρξαν στιγμές που νιώσατε ότι θα θέλατε να τα παρατήσετε;

Όταν για κάποιο διάστημα είχα κουραστεί και λυγίσει για κάποιες διανομές που δεν με εξέφραζαν και πέρασα περιόδους πικρίας μέσα στο θέατρο. Στο θέατρο δεν αποφασίζουμε εμείς τι έχει τη θέση του πάνω στη σκηνή αλλά άλλοι. Άρα δεν μπορώ να πω ότι πέρασα ευτυχισμένος με κάθε διανομή.

Για παράδειγμα ποιος ρόλος θα σας κέντριζε το ενδιαφέρον;

Δεν έχω κάνει Ορέστη… Αλλά και πάλι δεν θέλω να είμαι εγώ  αυτός που θα αποφασίσει τους ρόλους που θα ήταν καλές στιγμές μέσα στο κυπριακό θέατρο.

Φαντάζεστε τον εαυτό σας χωρίς το θέατρο;

Δεν θα ήθελα να  απαρνηθώ αυτό το επικίνδυνο χτυποκάρδι κάθε φορά που έχω πρεμιέρα… θα ήθελα λίγο καιρό να ξεκουραστώ, αλλά πείθω τον εαυτό μου ότι είμαι νέος και ερωτεύσιμος στην τηλεόραση… {γέλια}

 Έχουμε καλούς νέους στην τηλεόραση και συνάμα στο θέατρο;

Σίγουρα υπάρχουν νέοι που δεν έχουν πάρει σοβαρά τη δουλειά και  χρειάζονται χρόνο για να πιστέψουν σε κάτι. Μετά από μεγάλες συγκρούσεις και ευφορίες  ξαφνικά κατασταλάζεις και σαν ηθοποιός και σαν άνθρωπος. Εγώ μετάνιωσα και πικράθηκα για πολλές εμφανίσεις μου αλλά χαίρομαι που έγιναν αφορμή να κάνω ένα κάποιο