Νίντζα Μπαλαδόρος (βίντεο «ένας και όλοι σας»)

Ο μικρός από φιγουριλίκι είναι πρώτος. Παίρνει την μπάλα, την συνδετηριάζει στο ποδάρι και αρχίζει τα κασκαντεριλίκια. Που είναι η μπάλα, που είναι η μπάλα, εδώ είναι η μπάλα, απλά δεν θα τήνε πιάσεις ποτέ. Πως είναι κάτι φεραρικά σε κάτι βίτρινες που τα βλέπεις, αλλά δεν θα τα οδηγήσεις ποτέ; Ένα τέτοιο πράμα.Για πάσα ούτε λόγος εντωμεταξύ, που πια πάσα δηλαδή, ο νίντζας ο Ιαπωνής ούτε σουτ δεν θέλει να κάνει, μην τυχόν και το φύγει η μπάλα από το πόδι και πάθει στερητικό. Οπότε τήνε κρατάει και τήνε κρατάει και τήνε κρατάει. Περνάει τους αντίπαλοι, περνάει τους συμπαίκται, σε κάποες φάσεις θα τόνε δείτε να μπαίνει με την μπάλα στα δίχτυα και να συνεχίζει να στρώνει δαντέλα. Ο τύπος έχει θέμα.Στο εντωμεταξύ η απόλαυση είναι πως ξεχύνεται ομπρός και σαν γνήσιο παιδί του Αρδίζογλου, φτάνει στην τελική γραμμή, σου λέει κάτσε τοίχος και πάρτονα ξανά πίσω με ένα ολόκληρο τσούρμο από εξουθενωμένα πιτσιρίκια που έχουνε φάει περισσότερη σακούλα και από σακουλωτή σε σούπερ μάρκετ να τρέχουν από πίσω του, γιατί του κιαρατά σου λένε, θα κουρευτεί ο τσόγλανος, θα του πούμε εμείς τότε.Οι δε συμπαίκται του, είναι πιο έξυπνοι. Το έχουν ξαναδεί το κόλπο και απλά περπατάνει ξεκούραστα και αλαφρώς βαριεστημένα μισό γήπεδο πιο πίσω. Σου λένε, διατί να τρέχουμε κι εμείς, αφού μπάλα δεν θα δούμε, άστονα εκεί να κάνει τα κασκαντεριλίκια και πάμε εμείς πιο ‘κει να συγκρίνουμε χάι σκορζ στο πόκεμον ασούμε. Αν ήταν πιο μεγάλοι να πούμε, θα σφύραγε ο διατητής έναρξη και θα πηγαίνανε στο κόρνερ για μπεκρή μεζέ.Το μουσικό χαλί δεν το πολυκαταλαβαίνω βέβαια, αλλά νταξ λες Γιαπώνοι είναι, κάτι τέτοια τσουμπριλίκια ακούνε και φτιάνουντε, δες εσύ εκεί το νίντζα να πούμε να χαρείς και να σου μπει το σουκού καπακωτά και άστους τους κακόμοιρους στο χαβά τους το μουσικό.Είναι μέγας δαντέλας πάντως, αυτό να το πούμε.