Η... χαζή απορία είχε μεγάλη σημασία!

Μοιάζει αστείο καμιά φορά να λέγεται πριν από ντέρμπι ή μεγάλους αγώνες να ακούς δηλώσεις από αθλητές του στυλ «θα το πάρει αυτός που το θέλει πιο πολύ» Και απορείς αυτόματα ρωτώντας «δηλαδή οι άλλοι δεν θα θέλουν να κερδίσουν». Να, όμως, που ακόμα και οι πιο… χαζές απορίες έχουν πειστικές απαντήσεις. Όποιος είδε το πρώτο πεντάλεπτο στον τελικό της Ευρωλίγκα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας γνώριζε τον νικητή. Δεν ήταν θέμα της διαφοράς στο σκορ που αποτυπωνόταν εκείνη την ώρα στο ταμπλό. Ήταν θέμα πίστης, θέλησης. Στον συγκεκριμένο τελικό πολλά είχαν κριθεί πριν καν αρχίσει. Και το σύνθημα δίνεται πάντα από τους ηγέτες, εντός κι εκτός παρκέ. Όταν στον Παναθηναϊκό απολάμβαναν γουλιά γουλιά το νέκταρ του Ευρωπαϊκού, στον Ολυμπιακό ξημεροβραδιάζονταν με τη σκέψη της κατάκτησης των δύο τροπαίων. Οι Αγγελόπουλοι ήθελαν περισσότερο την κούπα, διψούσαν και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μην αφαιρέσουν την παραμικρή πιθανότητα από την ομάδα τους. Τι τους χρέωναν κατά καιρούς οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού; Ότι δεν προστατεύουν την επένδυσή τους. Ε, το έκαναν. Ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε τίποτα παραπάνω απ’ ότι πήρε. Κι αν κέρδιζε, εκεί στο ξέσπασμα της τελευταίας περιόδου που πέρασε μπροστά, θα κέρδιζε μάλλον με… φόρα και λιγότερο επειδή είχε καλύτερη τακτική ή περισσότερη δίψα. Η απόδοση του Ντρου Νίκολας ήταν η απόλυτα αντιπροσωπευτική του γενικότερου κλίματος που είχε περάσει στον Παναθηναϊκό. Ανθρώπινο είναι, όχι παράλογο. Η λύσσα του Μπουρούση, που όταν έχει αυτοπεποίθηση θέλει δυο Νεστέροβιτς για πρωινό, και το μεγάλο παιχνίδι του Τεόντοσιτς που κάλυψε και το κενό του Σπανούλη, ήταν οι δύο παίκτες που πήραν στις πλάτες τους τον Ολυμπιακό. Ο «άσος» και το «πέντε» του Παναθηναϊκού (Διαμαντίδης-Μπατίστ) έκαναν εξίσου σπουδαία δουλειά, όμως τη διαφορά τελικά την έκαναν οι υπόλοιποι. Ο Παπανικολάου κι όχι ο Περπέρογλου. Ο Χαλπερίν κι όχι ο Νίκολας. Ο Μαυροκεφαλίδης κι όχι ο Φώτσης.
Μικρές λεπτομέρειες κρίνουν τους νικητές. Πριν και κατά τη διάρκεια ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, πιο συσπειρωμένος, πιο πωρωμένος, πιο προετοιμασμένος. Δεν είναι πλέον μυστικό ότι το Κύπελλο δεν σώνει τη χρονιά του Ολυμπιακού. Για αυτό και άπαντες έσπευσαν μετά τον αγώνα, με πρώτο τον Αγγελόπουλο, να διατρανώσουν ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά στο επόμενο δεκαήμερο για να κατακτήσουν τον βασικό στόχο. Ο Ολυμπιακός με τον Σπανούλη και ο Παναθηναϊκός με… έξτρα κίνητρο το 0-3 και την απώλεια του Κυπέλλου ξεκινάνε ουσιαστικά από την ίδια αφετηρία και υπόσχονται τους πιο συναρπαστικούς τελικούς των τελευταίων ετών.