Φωνάζω εκ μέρους τους!

ΚΑΛΗμέρα και ΚΑΛΟ μήνα. Ξεκινάω με ευχές και τί καλύτερη ευχή από το να έχουμε την υγεία μας. Ένα βράδι του Μαϊου του 2004 έπαθα ένα καραμπινάτο έμφραγμα. Μια σειρά ανθρώπων…το 166 και 2 νεαροί γιατροί στο Ιπποκράτειο μου σώσανε τη ζωή. Η ευγνωμοσύνη μου είναι παντοτινή. Η ζωή μου χαμογέλασε και γι’ αυτό θα με διαβάζετε πολλές φορές να σας γράφω: « Μη βγάζετε τη γλώσσα στη ζωή!» Εχω να σας γράψω πολλά γι’ αυτό (το έμφραγμα) και πιστέψτε με, από το στόμα μου θα ακούσετε μόνο θετικά πράγματα και αισιόδοξα. Η ζωή πολλές φορές θέλει ένα restart.   Τεσπα.   Από εκείνη την νύχτα λοιπόν και εφ’ όρου ζωής (θα) παίρνω 3 φάρμακα την ημέρα δυο για την πίεση και ένα για την χοληστερίνη. Ούτε αυτό είναι πρόβλημα γιατί το συνηθίζεις, όπως π.χ. να πλένεις τα δόντια σου το πρωί…Πιστέψτε με…   Τα φάρμακα αυτά είναι σχετικά ακριβά και ευτυχώς που το Ταμείο των Δημοσιογράφων (ΕΔΟΕΑΠ) τα καλύπτει.   Τρία χαπάκια την ημέρα και η ζωή συνεχίζει να σουλατσάρει όμορφα.   Ετσι εγω ξέχασα το έμφραγμα και δόξα τω Θεω εκείνο εμένα.   Εκανα μια κόρη, εργάζομαι, κάνω όποια μαλακία μου κατέβει στο μυαλό και φυσικά είμαι εδώ και σας γράφω, μου γράφετε κ.λ.π.   Τρία χαπάκια την ημέρα.   Διάβασα χθες στο «Θέμα» ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ με τίτλο «Ουρές ανέργων για φάρμακα στους Γιατρούς του Κόσμου», το οποίο υπογράφει η κ. Κατερίνα Φάκα ([email protected] ) και που λέει, πώς ξαφνικά άνθρωποι (Ελληνες) με χρόνια προβλήματα υγείας προστρέχουν στους Γιατρούς του Κόσμου για να πάρουν τα φάρμακα τους. Το 2010 πήγαν 6.500 Ελληνες και για το 2011 αναμένεται να φτάσουν τους 9.000. Εως σήμερα οι Γ.τ.Κ. προσέφεραν τις υπηρεσίες τους βασικά σε μετανάστες που δεν είχαν ιατρικοθεραπευτική περίθαλψη.   Ολοι τους έχουν χάσει τις δουλειές τους, έχουν κλείσει τα καταστήματα τους και βέβαια δεν έχουν να πληρώσουν την εισφορά τους στα Ταμεία και επομένως δεν έχουν ασφάλιση… δλδ δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους που είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ απαραίτητα ώστε η ζωή τους να συνεχίσει να σουλατσάρει χαρούμενα, όπως η δική μου ή ενδεχομένως(το εύχομαι) και η δική σας.   Τους Γιατρους του Κόσμου επισκέπτονται επίσης μανούλες και εγκυούλες. Οι πρώτες ζητούν γάλα ή εμβόλια για τα παιδιά τους και οι δεύτερες υπερηχογραφήματα (που δυστυχώς δεν μπορούν να προσφέρουν οι Γ.τ.Κ.) και λοιπές απαραίτητες εξετάσεις για την εγκυμοσύνη.   Υποθέτω ότι το παίρνετε το μήνυμα αυτού που εννοώ.   Πριν από λίγες μέρες έγραψα εδώ στο gazzetta ότι θεωρώ απαράδεκτο ότι πληρώνουμε το νερό. Εγινε μια ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΛΗ κουβέντα… άλλοι συμφωνούσαν… άλλοι όχι… διάβασα απίστευτα ενδιαφέρουσες απόψεις , αλλά και πολλά απαράδεκτα.   Δεν ήταν πολύ εύκολο να υποστηρίξω τη θέση μου γιατί πολλοί έβαζαν το θέμα του κόστους της υδροδοτησης… ΟΚ! Ας το δεχτώ για την οικονομία της συζήτησης. Στο φινάλε μπαίνεις σε ένα εστιατόριο και πίνεις ένα ποτήρι νερό … στην προκειμένη περίπτωση όμως τι γίνεται;   Αν χρειάζεσαι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ το φάρμακό σου και δεν έχεις ούτε ένα ευρώ, από πού το παίρνεις;   Αν θέλει γάλα το μωράκι σου;   Εχετε ιδέα πόσο ακριβό είναι το βρεφικό