Μπλάνκο: «Μακάρι να ξαναγυρίσω»

Ο Ίσμαελ Μπλάνκο μίλησε για τα όσα έζησε αυτά τα χρόνια στην ΑΕΚ, για το παράπονο που έχει από τον τρόπο με τον οποίο του φέρθηκε η ομάδα στο τέλος, αλλά και για την επιθυμία του να γυρίσει κάποτε. Απόσπασμα από τα όσα είπε στην «Sportday»:
-Ποια εικόνα εκτός των γηπέδων κρατάς φεύγοντας;
«Περπατούσα στον δρόμο και έβλεπα φιλάθλους με τη φανέλα μου. Ήταν τρομερό! Έπειτα από τέσσερα χρόνια δεν το είχα συνηθίσει, κάθε φορά τρελαινόμουν. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την αγάπη που μου έδωσαν, ξέρουν πως είναι αμοιβαία. Τους είμαι ευγνώμων για τη στήριξή τους από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, θα τους θυμάμαι πάντα, θα τους έχω στην καρδιά μου. Μου συμπεριφέρθηκαν φανταστικά. Δεν έχω λόγια... Μακάρι να ξαναγυρίσω, αν η πόρτα της ΑΕΚ είναι ανοιχτή». -Με τί συναισθήματα φεύγεις;
«Αρκετά πικραμένος, για τον τρόπο που μου φέρθηκε η ομάδα. Περίμενα να φύγω διαφορετικά, να αναγνώριζαν την προσφορά μου. Θα μπορούσε εδώ και καιρό να με φωνάξει ο πρόεδρος και να μου πει: "Ισμα, δεν μπορούμε να σε κρατήσουμε και να σου προσφέρουμε ό,τι σου υποσχέθηκε ο πρώην πρόεδρος, είναι άσχημα τα οικονομικά. Αναγνωρίζουμε την προσφορά σου, σε ευχαριστούμε για ό,τι έκανες και μακάρι σε 2-3 χρόνια να γυρίσεις". Γνωρίζω την οικονομική κατάσταση, αλλά γνωρίζω επίσης ότι θα μπορούσαν να το χειριστούν καλύτερα το θέμα από την αρχή. Οι φίλαθλοι που συναντούσα στον δρόμο με ευχαριστούσαν για την προσφορά μου και μου εύχονταν καλή τύχη. Τουλάχιστον αυτοί αναγνωρίζουν ότι βοήθησα». -Τί αναμνήσεις παίρνεις μαζί σου;
«Είμαι ευγνώμων στην ΑΕΚ που με έφερε στην Ευρώπη. Στον κόσμο βάζω "δέκα" για τον τρόπο που μου φέρθηκε. Φεύγω ως πρώτος σκόρερ και τα τέσσερα χρόνια, φεύγω με την ικανοποίηση ότι έστω και σε λίγα παιχνίδια ήμουν αρχηγός, είμαι περήφανος που φόρεσα το περιβραχιόνιο. Κρατάω το Κύπελλο, δεν ήθελα να φύγω χωρίς τίτλο. Αν και αισθάνομαι ότι το πρωτάθλημα του 2008 το πήραμε, απλά η ομάδα δεν είχε δύναμη στην Ομοσπονδία για να διεκδικήσει αυτό που της ανήκε. Μου έχουν μείνει μόνο δύο απωθημένα και θα ήθελα να επιστρέψω, για να τα εκπληρώσω. Δύο όνειρα... Θα τα αποκαλύψω αν γίνουν πραγματικότητα». -Πότε ράγισε οριστικά το γυαλί και αποφάσισες να φύγεις;
«Όταν ήρθε η τουρκική πρόταση, την τελευταία μέρα των μεταγραφών του Ιανουαρίου, χωρίς να έχουν πει σε μένα ή τους μάνατζέρ μου ότι ψάχνουν ομάδα για μένα! Ο κόσμος δεν ξέρει πόσο με πίεσαν εκείνη τη μέρα για να πάω στην Τουρκία. Όλη τη μέρα μέχρι και τα μεσάνυχτα με έπαιρναν τηλέφωνο μέσω της μεταφράστριας κάθε δέκα λεπτά, για να με πείσουν πόσο καλή προοπτική ήταν, πόσο καλό ήταν το συμβόλαιο που μου πρόσφερε... Εκεί με σκότωσαν ψυχολογικά. Τότε αποφάσισα πως οποιαδήποτε πρόταση κι αν μου έκαναν, θα έφευγα. Ήταν δύσκολο να πάρω αυτή την απόφαση. Στενοχωριέμαι που φεύγω, που δεν θα ξανακούσω το όνομά μου από τον μοναδικό κόσμο της ΑΕΚ. Εκείνη την περίοδο η διοίκηση μετέφερε μέσω του Τύπου ότι "σήμερα θα σταλεί η πρόταση, αύριο, μεθαύριο, την άλλη εβδομάδα" και την ίδια ώρα έψαχνε ο