Οι εκλογές έφυγαν, η αλήθεια έμεινε

Οι εκλογές μας τελείωσαν και έρχεται η ώρα του απολογισμού. Όχι με το άγχος του υποψηφίου που μετρά σταυρούς, ούτε με το πάθος της κομματικής ταυτότητας αλλά με την αγανάκτηση του ανθρώπου που βίωσε όσα συνέβησαν μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες. Στην περίπτωση λοιπόν του γηπέδου της ΑΕΚ η ελληνική προεκλογική περίοδος κατάφερε να παντρέψει αρμονικά το "ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να μπει στο

δρόμο μιας καλής ιστορίας" του Μαρκ Τουέιν με το "ένα ψέμα που λέγεται συχνά γίνεται η αλήθεια" του Λένιν. Ένας ψαγμένος πολιτικάντης θα σας έλεγε με στιλ "μην πολιτικοποιούμε το ποδόσφαιρο" (παρότι αυτός έχει ποδοσφαιροποιήσει ήδη την πολιτική) όμως η πραγματικότητα είναι πως μέσα από τη διαμάχη για την "Αγια Σοφιά" αναδείχθηκαν παθογένειες ενός ολόκληρου συστήματος.

Το πρώτο μεγάλο θύμα αυτής της περιόδου ήταν η αλήθεια. Όσους δεν τους βόλευε δεν ασχολήθηκαν μαζί της. Είναι τόσο "όμορφο" το παραμύθι του ξιπασμένου μεγιστάνα που θέλει να καταπιεί ένα άλσος και να φτιάξει mall, σούπερ μάρκετ, ξενοδοχεία, καζίνα (sic) και κάπου στη γωνία ένα "άσεμνο" γήπεδο. Είναι το ιδανικό σενάριο χειραγώγησης του κόσμου ώστε να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τη μάχη του καλού με το κακό, με τον πόλεμο των αδέκαστων με το κεφάλαιο, με την εξέγερση του προλεταριάτου απέναντι στην πλουτοκρατία. Ο αιμοδιψής εφοπλιστής απέναντι στο όμορφο δάσος που παίζουν αμέριμνα παιδιά και ζευγάρια φιλιούνται στα παγκάκια. Δεν είναι έτσι; Έτσι είναι γιατί έτσι μας αρέσει!

Το δεύτερο θύμα αυτής της υπόθεσης είναι ο ταλαιπωρημένος κόσμος αυτή της ομάδας. Η μια πλευρά να τον λοιδορεί και να τον ρίχνει στο ίδιο καζάνι με επαγγελματίες οπαδούς και προσωπικούς στρατούς. Να τον χαρακτηρίζει κοπάδι προβάτων μόνο και μόνο γιατί δεν ακολουθεί τη δικιά της εκδοχή (αν το έκανε θα ήταν συνειδητοποιημένος-επαναστατικός λαός). Να τον μειώνει χωρίς καν να προσπαθεί να τον γνωρίσει. Να τον εξευτελίζει προσπαθώντας να κρύψει τα δικά της λάθη. Την ίδια ώρα η άλλη, όπως πάντα συμβαίνει στην πολιτική, να επιχειρεί να τον εκμεταλλευτεί. Να παίξει με τις ευαίσθητες χορδές του υπενθυμίζοντας πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και να του κλείνει το μάτι μιλώντας για γήπεδα.

Δεκάδες νέοι "τρολολογαριασμοί" ... κήρυτταν καθημερινώς στο aek365. Αγόγγυστα σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο έγραφαν αυτά που τους υποδείκνυαν ή ακόμα χειρότερα αυτά που πραγματικά πίστευαν. Για τον εκμεταλλευτή μεγιστάνα που θέλει να διαλύσει το άλσος της Εδέμ, για τον Δήμαρχο-Ρόζα Λούξεμπουργκ που ορθώνει το ανάστημα του, για τα mall, για το φαραωνικό γήπεδο και για την αναγκαιότητα να πειθαρχήσει η ΑΕΚ στις επιταγές του κόμματος. Στην αντίπερα όχθη τρολάκια με 12ώρες βάρδιες υποδείκνυαν ονομαστικά ποιον πρέπει να ψηφίσει ο κόσμος για να... σώσει την ΑΕΚ και να της φτιάξει το γήπεδο. Κανείς βέβαια από αυτούς ΠΟΤΕ δεν έγραψε κάτι για την ΑΕΚ σε αγωνιστικό επίπεδο.

Μέσα σε όλα αυτά αυτοαποκαλούμενοι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι έκαναν την "Αυριανή" να μοιάζει "Σεραφίνο". Ο κόσμος της ΑΕΚ έπρεπε να κλειδωθεί στα σπίτια του γιατί δεν θα ψήφιζε όπως ήθελαν. Όταν μάλιστα τολμούσες να τους κατακρίνεις αντιμετώπιζες το ερώτημα-καραμέλα "γιατί οι άλλοι είναι καλύτεροι;".

Αυτή την απάντηση ας τη δώσουν οι ίδιοι. Αν αποδέχονται τη σύγκριση με όσους κατέκριναν τόσα χρόνια, αν υιοθετούν τις τακτικές τους, τότε σίγουρα οι "άλλοι" είναι χειρότεροι αλλά όλοι είναι στο ίδιο καζάνι. Η ακεραιότητα δοκιμάζεται όταν καλείσαι να κρίνεις αυτόν που θεωρείς ότι σε αδίκησε ή αυτόν στον οποίο έχεις στηρίξει τις ελπίδες σου (πολιτικά ή οικονομικά). Αντικειμενικός δεν μπορεί να είναι κανείς αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση από το να γράφεις αυτό που πιστεύεις μέχρι να μπεις στα ίδια χωράφια με εκείνους που, δικαιολογημένα, χαρακτήριζες "παπαγαλάκια".

Το μόνο θετικό είναι πως αυτό το τσίρκο ιδεολογικών εμμονών και κομματικής προπαγάνδας έκανε το κύκλο του. Μπορεί να παραμέρισε την αλήθεια αλλά αυτή δεν άλλαξε. Όπως και πριν από τις εκλογές η ΑΕΚ το μόνο που ζητά είναι να γυρίσει στο σπίτι της. Δεν θέλει ούτε mall, ούτε αεροδρόμια, ούτε να κάνει το άλσος ξυλεία για το τζάκι του άκαρδου μεγιστάνα. Θέλει να εφαρμοστούν οι νόμοι και να φτιάξει ένα γήπεδο-κέντρο πολιτισμού που θα αναγεννήσει μια περιοχή που μαραζώνει. Θέλει οι δρόμοι της Νέας Φιλαδέλφειας να γεμίσουν και πάλι με χαρούμενα πρόσωπα και κιτρινόμαυρα κασκόλ. Θέλει αυτό που δικαιούται, αυτό που της ανήκει για την ιστορία της και το λαός της. Έναν λαό που είναι πάντα δίπλα της και παρά τα όσα έχει περάσει ούτε θα κλειδωθεί ποτέ στα σπίτια του ούτε θα "προβατοποιηθεί" όπως επιθυμούν οι πολιτικάντηδες κάθε πλευράς.