«Μου έχει περάσει από το μυαλό να φύγω»

Ο Παναγιώτης Σαμιλίδης ήταν η μεγαλύτερη αποκάλυψη της ελληνικής αποστολής στο Ντέμπρετσεν. Αμέσως μετά την προσγείωση του αεροπλάνου, που μετέφερε την ομάδα, στην Αθήνα, ο νεαρός κολυμβητής έκανε δηλώσεις, απαντώντας σε ερωτήσεις που αφορούσαν την εμφάνιση του, αλλά και αυτήν της εθνικής, τα κίνητρα που πρέπει να δοθούν στον εαυτό του και στους συναθλητές του και τους Ολυμπιακούς Αγώνες,

ενώ στο τέλος αποκάλυψε και την σκέψη του για φυγή προς το εξωτερικό. Αναλυτικά:

Για την παρουσία της ελληνικής ομάδας: «Ήμασταν από τις πιο δυνατές ελληνικές ομάδες που έχουν συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, απ' ό,τι μας είπαν. Μας είχαν πει επίσης, πριν αρχίσουν οι αγώνες, πως έχουμε τα φόντα για να ξεπεράσουμε το ρεκόρ κάθε άλλης ελληνικής αποστολής σε τελικούς και μετάλλια, το προσπαθήσαμε και το καταφέραμε. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι γι' αυτό».

Για τα προνόμια και τα κίνητρα που πρέπει να πάρουν οι αθλητές: «Ο αθλητές χρειάζονται τα κίνητρα και τα προνόμια που τους λείπουν. Υπάρχουν παιδιά που βρίσκονται στην δευτέρα και τρίτη λυκείου, όπως ο Ανδρέας ο Βαζαίος που έφυγε από το πρωτάθλημα γιατί έπρεπε να δώσει εξετάσεις. Όμως δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, όπως και κάθε άλλος αθλητής που θα βρισκόταν στην θέση του. Θέλουμε τα προνόμια που μας στερούν, ώστε να σπουδάσουμε, αλλά παράλληλα να ασχολούμαστε και με το κολύμπι που τόσο αγαπάμε και είμαστε καλοί».

Για το μετάλλιο που κατέκτησε στο Ντέμπρετσεν: «Δεν φανταζόμουν πως από την κατηγορία Εφήβων θα πάω σε αυτή των Ανδρών και θα μπορέσω να πάρω και κάποιο μετάλλιο. Ήμουν μικρός εκεί, και τώρα πήγα στους μεγάλους με μεγαλύτερη δυσκολία για να κάνω κάτι απλό, και τελικά ήρθε και αυτό. Δεν περίμενα να το πάρω. Με το που τερμάτισα, γύρισα να κοιτάξω τι χρόνο έκανα, και όχι αν ανέβηκα στο βάθρο. Πήγα στους αγώνες για να πιάσω το Ολυμπιακό όριο, και αφού τα κατάφερα έπεσα στην πισίνα για τον τελικό χωρίς άγχος».

Για τους Ολυμπιακούς: «Είναι μακριά η Ολυμπιάδα για να μιλήσω από τώρα γι' αυτήν . Δεν λέω ότι δεν το σκέφτομαι, το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου , αλλά είναι κάτι πολύ μεγάλο και δύσκολο, και εγώ πολύ μικρός γι' αυτό».

Για το ενδεχόμενο φυγής στο εξωτερικό: «Αυτό εξαρτάται απ΄τον κάθε αθλητή και κάθε άνθρωπο. Αν του αρέσει αυτό που κάνει και δεν τον ενοχλούν οι συνθήκες, μπορεί να κάτσει στην Ελλάδα και να βγει καλός αθλητής. Όμως είναι πολλοί οι αθλητές που χρειάζονται να φύγουν για να έχουν περισσότερα μέσα προπόνησης, και εν τέλει το κάνουν. Προσωπικά έχω σκεφτεί να φύγω, αλλά δεν νομίζω να φύγω. Έχω έναν πολύ καλό προπονητή, τον Αλέξανδρο τον Νικολόπουλο, δουλεύουμε μεθοδικά και αυτό βγαίνει και στους αγώνες».

Για την αφιέρωση του μεταλλίου: «Το μετάλλιο το αφιερώνω στην οικογένειά μου, όλους όσους ήταν δίπλα μου, όπως τον προπονητή μου και τον γυμναστή μου, τον Αλέξανδρο Προβολισιάνο και τον γιατρό μου Δημήτρη Αντωνακάκη».