Κηδεύτηκε ο «Il Divo»

Ο Τζούλιο Αντρεότι, ηγέτης-σύμβολο της Πρώτης Ιταλικής Δημοκρατίας, σύμβολο-εξουσίας της Χριστιανοδημοκρατίας και μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ιταλικής πολιτικής ιστορίας, κηδεύτηκε την Τρίτη στη Ρώμη.

Παρά την επιθυμία της οικογένειάς του για μία τελετή αυστηρά ιδιωτική χωρίς επίσημες τιμές, πλήθος κόσμου και πολιτικοί παρέστησαν στο τελευταίο αντίο στον «αιώνιο Τζούλιο» στην εκκλησία San Giovanni dei Fiorentini, λίγα βήματα

από την κατοικία του ισόβιου γερουσιαστή στην οδό Vittorio Emanuele, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 94 ετών τη Δευτέρα.

Παρόντες στην κηδεία ήταν, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Γερουσίας Πιέτρο Γκράσο, ο δήμαρχος της Ρώμης Τζάνι Αλεμάνο, ο ηγέτης της Ένωσης Κέντρου (Udc) Πιερ Φερντινάντο Καζίνι, αλλά και ο τέως πρωθυπουργός και επικεφαλής της Επιλογής Πολιτών Μάριο Μόντι.

Ο «divo Giulio», ο αποκαλούμενος «μεγάλος επιζών» της ιταλικής πολιτικής σκηνής, διχάζει όπως είναι αναμενόμενο και μετά θάνατον την Ιταλία.

Ο θάνατος του Αντρεότι έκανε την Ιταλία να θυμηθεί «φώτα και σκιές» της ιστορίας της. Την δραματική απαγωγή και εκτέλεση του Άλντο Μόρο, τα μολυβένια χρόνια, τη δολοφονία του δημοσιογράφου Μίνο Πεκορέλι, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, τις σχέσεις του πολιτικού κατεστημένου με τη μαφία, τις δίκες.

Δεκαοκτώ φορές υπουργός, επτά φορές πρωθυπουργός και ισόβιος γερουσιαστής, ο Αντρεότι κρατούσε τα ηνία τη χρονιά-ορόσημο του 1992, όταν κατέρρευσε η Πρώτη Ιταλική Δημοκρατία μετά την Επιχείρηση Καθαρά Χέρια που αποδεκάτισε τα μέχρι τότε κυρίαρχα κόμματα ξεσκεπάζοντας υποθέσεις σκανδάλων.

Το όνομα του Αντρεότι είχε ακουστεί πολλά χρόνια νωρίτερα, το 1979, όταν η Δικαιοσύνη ερευνούσε τη δολοφονία του Μίνο Πεκορέλι. Ο δημοσιογράφος είχε ισχυριστεί ότι ο Αντρεότι διατηρούσε δεσμούς με τη μαφία, αλλά ότι είχε και ανάμειξη στην υπόθεση απαγωγής (και εκτέλεσης) του πρωθυπουργού Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Για την υπόθεση Πεκορέλι ο Αντρεότι παραπέμφθηκε και καταδικάστηκε, ωστόσο αθωώθηκε αργότερα από το Εφετείο. Για τις κατηγορίες που αντιμετώπισε για τα προηγούμενα χρόνια ίσχυσε η παραγραφή.

Για τους Ιταλούς, και όχι μόνο, ο Τζούλιο Αντρεότι συμβόλιζε τον κατεξοχήν «ανοξείδωτο» πολιτικό για την μακρά παραμονή του στην πολιτική σκηνή. Μια από τις γνωστότερες ρήσεις του ήταν ότι «η εξουσία φθείρει, τελικά, όποιον δεν την διαθέτει».

Πρόκειται, αναμφισβήτητα, για μια από τις λίγες περιπτώσεις στις οποίες η προσωπική ιστορία ενός ατόμου συνδέεται και «συγχέεται» τόσο έντονα με τον μύθο και τις αμέτρητες σχεδόν «ιστορίες» που έχουν γραφτεί και διαδοθεί γύρω από το πρόσωπό του.