Ξέρετε τι σημαίνει «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ»;

Το φινάλε του δεύτερου τελικού μας βρίσκει με μια περίεργη γεύση! Βλέπουμε πρωτοφανείς κινήσεις αντιπερισπασμού από πλευράς «ερυθρολεύκων». Είναι ΑΣΤΕΙΟ να τολμήσει να μιλήσει κανείς για διαιτησία.

Και αφού η κουβέντα για τις βολές «πουλάει», εξηγήστε μας κάτι; Πως γίνεται μια ομάδα που βρίσκεται να κυνηγά στο σκορ, να τελειώνει την τελευταία περίοδο με τρία ομαδικά φάουλ και ο αντίπαλος που θέλει να κρατήσει μπάλα και σκορ να τελειώνει την ίδια περίοδο με 0 βολές; Για επιμέρους φάσεις καλύτερα να μη μιλήσουμε. Για την ιστορία ρίξτε μια ματιά στο πως έγινε το 74-64, 74-69. Κανένα φάουλ

του Σάτο στον Παπανικολάου, αντικανονικό κόψιμο του Ντόρσει στον Διαμαντίδη και καθαρά βήματα του Σπανούλη που κατέληξαν σε τρίποντο του Παπανικολάου. Όσο για την τελευταία φάση και τη γραμμή του Μήτσου, απλά ανατρέξτε στα πολλαπλά φάουλ που έγιναν σε αυτόν και τον Σάτο.

Αηδιαστική η παρένθεση για τη διαιτησία, ωστόσο, δεν φταίμε εμείς, που οι διαιτητές παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ας πρόσεχαν.

Στο παρκέ τα «κορεσμένα και ξεπερασμένα παλικάρια» (για ορισμένους που προτρέχουν) του Παναθηναϊκού απέδειξαν πως ακόμη έχει …ψωμί το πράγμα. Για αυτούς που βιάστηκαν για την …αποκαθήλωση, μια συμβουλή. Ξέρετε τι σημαίνει, Πρωταθλητής; Ρωτήστε και αυτά τα παλικάρια. Ρωτήστε και τον Ζέλικο. Κάτι ξέρουν. Αλλά σε αυτή τη χώρα πρώτα κουνάμε τα πόδια και μετά ανεβαίνουμε στο άλογο. Σαφώς και το «τριφύλλι» μπορεί να χάσει το Πρωτάθλημα. Νομοτελειακά να το δει κανείς, γίνεται. 1998, 1999, 2000, 01,03,04,05,06,07,08,09,10,11, είναι τα κατορθώματα αυτής της δυναστείας τα τελευταία 14 χρόνια. Έτσι χτίζονται οι Αυτοκρατορίες, όχι με μια φωτοβολίδα. Ας το χάσουν. Απλά κάντε τους τη χάρη, αφήστε τους (έτσι για το ονόρε) να το παίξουν πάνω στο παρκέ. Και που ξέρετε, μπορεί στο τέλος να ακούσετε και κανένα στίχο του Ρέμου. Εις το επανιδείν…

ΥΓ: Πολλά συγχαρητήρια για την ατμόσφαιρα. Δεν έχουμε δει ξανά τόσο ήσυχο ντέρμπι. Μπράβο σε όλους που έχασαν τον ύπνο τους για να το πετύχουν.