Βάλε μου δύσκολα…

Δεν γνωρίζω ποιος είναι αυτός που είπε πρώτος την ατάκα «Γεννημένος για τα δύσκολα», αλλά σίγουρα ταιριάζει απόλυτα στους φιλάθλους του Ηρακλή. Ένας λαός απίστευτα ταλαιπωρημένος, πραγματικά γεννημένος για τα δύσκολα. Ένας λαός που από τότε που ιδρύθηκε ο Ηρακλής, ζει μέσα σε δύσκολες καταστάσεις και παλεύει καθημερινά να τις ξεπεράσει.

Ο Ιβάνοφ κουβαλούσε βόμβες κολυμπώντας και τα κατάφερε να φτάσει απέναντι, «έφυγε» ηρωικά για την πατρίδα.

Ο Κατσάνης έδωσε την ζωή του για την Ελλάδα.
Μία Ελλάδα που δεν σεβάστηκε την ιστορία του Ηρακλή. Μία σύγχρονη Ελλάδα, της οποίας οι ισχυροί άνδρες αποφάσισαν να διαφημίσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο χωρίς την ομάδα που φορά τα χρώματα της Ελλάδας. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του χρώματος για την φανέλα πριν από 100 και πλέον χρόνια.

Σε αυτή, την σύγχρονη Ελλάδα, ο Ηρακλής κυνηγήθηκε όσο κανείς, έγινε το εύκολο θύμα, μαστιγώθηκε από παράνομες αποφάσεις αλλά πλήρωσε και τα λάθη του. Σήμερα λοιπόν, οι φίλαθλοι του είδαν το όνομα του Ημίθεου δίπλα σε άλλα του δεύτερου ομίλου της Δ΄ Εθνικής. Σήμερα, η ιστορία γράφει για τον Ηρακλή κάτι πολύ πικρό. Σήμερα, είναι μέρα πένθους.

Κάθε φορά που δίνουμε το «παρών» σε ένα δυσάρεστο γεγονός λέμε «η ζωή συνεχίζεται». Έτσι και για τον Ηρακλή, όσο φαρμάκι κι αν κυλά στις φλέβες χιλιάδων Ηρακλειδέων, όσο κι αν δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους τους, η ζωή πρέπει να συνεχιστεί.

Μία ζωή γεμάτη αγκάθια και δύσβατα μονοπάτια. Αυτό θα πει όμως «γεννημένος για τα δύσκολα». Αυτό θα πει να είσαι Ηρακλής. Να μάχεσαι και στα δύσκολα, να μην τα παρατάς.

Πολλές φορές τα τραγούδια μας βοηθούν να εκφραστούμε ακόμα καλύτερα. Ένα λοιπόν του Νίκου Πορτοκάλογλου λέει: «Βάλε μου δύσκολα και μη τα παρατάς, ακόμα αν μ΄ αγαπάς. Μη με αφήσεις να σ΄ αφήσω γιατί θα τρελαθώ…».

Για το «ακόμα αν μ’ αγαπάς» δεν αμφιβάλω καθόλου. Δεν θα σταματήσει κανείς φίλαθλος της ομάδας να αγαπά τον Ηρακλή. Το θέμα είναι η αγάπη αυτή να εκφράζεται, να μην μείνει κλειδωμένη στο συρτάρι της κάθε καρδιάς.

Να μην μπει στο χρονοντούλαπο μέχρι να επιστρέψει ο Ηρακλής στη Σούπερ Λίγκα. Αυτός που αγαπά, αγαπά για πάντα. Είτε εκνευριστεί με αυτόν που αγαπά, είτε θυμώσει, είτε βριστεί μαζί του, είτε στεναχωρηθεί για κάποια πράξη του. Η αγάπη μένει για πάντα όταν είναι αληθινή και αυτό το «Ήρα» που ακούμε κάθε φορά από χιλιάδες στόματα είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Μπορεί να μην ακουστεί στα «μεγάλα σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά θα παραμείνει «Ήρα» όπου και αν αγωνιστεί φέτος η κυανόλευκη ομάδα.
Το σύνθημα «όπου πας μαζί σου θα μαι, πάντα θα σ΄ ακολουθώ» να συνεχιστεί. Να ακούγεται παντού. Ακόμα και σε αυτά, τα δύσκολα μονοπάτια. Ακόμα και σε αυτή την σκληρή για την ιστορία του Ηρακλή κατηγορία.

Το ξέρω ότι υπάρχουν φίλαθλοι του Ηρακλή που λένε «Σούπερ Λίγκα ή πουθενά. Να μην κατέβουμε». Το ξέρω ότι θα υπάρξουν ορισμένοι που θα ρίξουν μαύρη πέτρα. Είναι πολύ σκληρό, αλλά αν ο Ηρακλής δεν κατέβει στη Δ΄ Εθνική θα πρέπει του χρόνου να ξεκινήσει από το Γ΄ τοπικό