Οι γίγαντες και ο νάνος

Ας μην σταθούμε στο ματς. Έτσι κι αλλιώς, θα ήταν παρά φύσει να μην νικήσει η ΑΕΚ στην πέμπτη φετινή συνάντησή τους τον ΠΑΟΚ.

Αυτό που μένει, είναι το κοντράστ δύο κόσμων: της μαγκιάς και του ανδρισμού που εκφράζουν οι Λυμπερόπουλος και Δέλλας, της ψευτομαγκιάς και της αλητείας που έβγαλε κάποιος κύριος Γκαρσία. Ο άνθρωπος νάνος, ο ανύπαρκτος που νομίζει πως έχει να κάνει με ιθαγενείς…

Μπορώ να δεχθώ πολλά την ώρα του ματς. Και την ένταση, και μια κουβέντα παραπάνω,

ακόμα και μια κλωτσιά σε στιγμή που χρειάζεται η ομάδα και κρίνεται απαραίτητο για την επικράτηση της. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως μπορεί κάποιος τύπος που τρώει παντεσπάνι στη χώρα μας, να συμπεριφέρεται με τόσο βάναυσα προσβλητικό τρόπο απέναντι σε έναν ολόκληρο κόσμο. Με συγχωρείτε, αλλά ο κύριος Γκαρσία μπορεί να είναι γίγαντας ποδοσφαιρικά, αλλά πρόκειται για άνθρωπο νάνο.

Μπορεί να τα έχει… μεγάλα και να τον ενοχλούν. Μπορεί να έβγαλε εξανθήματα από την αλλαγή του καιρού. Μπορεί να τον ενόχλησε πως εκείνος δεν μπορούσε να κάνει, όσα έπραττε λίγο πιο εκεί ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, όπως είναι ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Όπως και να έχει, η κίνηση που έκανε κατά την αποχώρηση του για τα αποδυτήρια, του επιστρέφεται αυτούσια. Και μπορεί εν τέλει να αποφύγει την μήνυση, αλλά να ξέρει πως στη συνείδηση του κόσμου είναι καταδικασμένος. Τελειωμένος, ένας τιποτένιος και ανύπαρκτος.

Η ξεφτίλα του ψευτόμαγκα από την Αμερική ήρθε να μεγεθυνθεί ακόμα περισσότερο, από το κοντράστ που προσέφερε η ποιότητα και το μεγαλείο δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων όπως ο Νίκος Λυμπερόπουλος και ο Τραϊανός Δέλλας. Ο Τραϊανός Δέλλας και ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Η ΑΕΚ, το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά, γίνεται σαφώς φτωχότερο από την απώλεια των δύο μεγάλων άσων. Και ο κόσμος της Ενωσης τυχερός που τους είχε με τη φανέλα της ομάδας τα προηγούμενα χρόνια. Θα είναι ευχής έργον μάλιστα, αν παραμείνουν μέσα σε αυτή.

Όσον αφορά το παιχνίδι, οι αναλύσεις και το ποδόσφαιρο τελείωσαν όταν άρχισαν οι τσαμπουκάδες. Ο ΠΑΟΚ ήταν πιο επικίνδυνος στο ξεκίνημα, καθώς ο Γεωργέας είχε πρόβλημα με τον Νιμανί. Ειδικά το τετ α τετ με τον Γάλλο που βγάζει ο Κωνσταντόπουλος, ήταν σπουδαία επέμβαση. Ωστόσο, η ΑΕΚ είχε για ακόμα μια φορά τον Λυμπερόπουλο που εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία του Χαλκιά και έστειλε τη μπάλα στο πλεχτό.

Για να συμβούν τα καραγκιοζιλίκια με τον ανύπαρκτο Γκαρσία, έβαλε το χέρι του ο Κουκουλάκης. Στην αρχή είπε να το παίξει σκληρός και μοίραζε κάρτες, αλλά έχασε την μπάλα. Από το πρώτο μέρος ακόμα, χαρίστηκε σε αρκετές περιπτώσεις σε Γκαρσία και Φωτάκη. Χαρίστηκε και στον Βάργκας στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, όταν ο Κολομβιανός συναγωνίστηκε τον Γκαρσία σε τσαμπουκάδες και θα μπορούσε να αφήσει την ΑΕΚ με δέκα (όσους θα έμενε και ο ΠΑΟΚ, γιατί και ο Ουρουγουανός θα έπρεπε να πάρει κάρτα).

Βέβαια, για τις επίμαχες αποφάσεις, νομίζω πως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: η δεύτερη κάρτα στον Γκαρσία είναι απόλυτα σωστή. Θα έπρεπε να είχε δοθεί νωρίτερα (στο 51’)