Γιατί ρε Σπανούλη;

Το πιο hot όνομα των ημερών στο χώρο του μπάσκετ, ενδεχομένως και σε ολόκληρο τον αθλητισμό παγκοσμίως, λέγεται Τζέρεμι Λιν! Όπως κάθε τι καινούργιο, έτσι και ο 23χρονος, μάγεψε τα πλήθη με το πρώτο ρεσιτάλ. «Καινούριο κοσκινάκι μου και πως να σε κοσκινίσω» θυμάμαι μου έλεγε η μανούλα μου όποτε με έβλεπε να έχω ανάλογη συμπεριφορά σε κάτι νέο.

Ο Λιν έχει το πλήρες πακέτο του American Dream και έπεσε σαν το «μάννα εξ ουρανού» για το ΝΒΑ,

που δεν διάγει και τις καλύτερες των περιόδων του. Παιδί από το Χάρβαρντ, ήρθε από το πουθενά, χωρίς στον ήλιο μοίρα. ‘Επεσε στα βαθιά και όχι μόνο κολύμπησε αλλά έβγαλε την illustration Νέα Υόρκη από την κατηφόρα και την απογείωσε σε υψηλές πτήσεις.

Και επειδή για τα πάντα παίζει ρόλο η εικόνα, το «ασθενικό» κορμί του Λιν ανάμεσα στους φταγμένους από «τσιμέντο» αστέρες του ΝΒΑ, κάνουν το όλο στόρι να είναι το «American Dream του μικρού Δαβίδ»! Το ΝΒΑ δεν άφησε να του ξεφύγει τέτοιο επικοινωνιακό «διαμάντι» και φρόντισε να το πουλήσει τρελά, μιας και η σεζόν με το lock-out δέχθηκε πλήγμα και η δημοτικότητα του πρωταθλήματος ήθελε τόνωση. Τα πήραν όλα αυτά οι Αμερικάνοι, τα ξεχείλωσαν όπως καλά ξέρουν να κάνουν και φτιάχτηκε το καλύτερο όχημα για να διαφημίσει το πρωτάθλημα, ακόμη και το All Star (καθώς ο Στερν έβαλε τον μικρό από το παράθυρο).

Κάθισα λοιπόν και εγώ τα ξημερώματα της Παρασκευής να παρακολουθήσω τον Λιν στον αγώνα της Νέας Υόρκης στο Μαϊάμι. Τόσα είχα διαβάσει, τόσα βιντεάκια είχα δει στο δίκτυο, τόσες και τόσες αναλύσεις έχουν κατακλύσει τα media.

Ε, λοιπόν εκείνο που έχω να πω είναι το πρώτο που ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό μου . Και θα το πω χωρίς φόβο και πάθος! Ο Βασίλης Σπανούλης είναι πολύ καλύτερος του! Τόσο απλά.

Οκ, το παιδί ήρθε από το πουθενά και έχει κάνει ένα 20ημερο με σερί αγώνες σπουδαίων επιδόσεων. Έκανε χθες το χειρότερο του ματς. Η άμυνα του Μαϊάμι έκανε εκπληκτική δουλειά πάνω του. Δεν βρέθηκε στη βραδιά του. Ίσως είχε κάποιο πρόβλημα από τα πολλά που μπορεί να έχει ένας παίκτης και κανείς δεν γνωρίζει. Τέλος πάντων είναι ότι πιο άδικο και αναξιόπιστο να κρίνεις από ένα και μόνο ματς, όμως αν τον Σπανούλη τον έλεγαν «turnover machine», ίσως με τον Λιν ορισμένοι να γελάνε σε λίγους μήνες.

Βλέποντας το Μαϊάμι-Νέα Υόρκη αναρωτιόμουν γιατί ο άσος του Ολυμπιακού δεν είχε, για πρώτη φορά στην καριέρα του, το κουράγιο και τη ψυχική δύναμη να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες. Να παλέψει για το όνειρο. Να κερδίσει την θέση που θα έπρεπε να πάρει και να το απολαύσει... Να κάνει καριέρα εκεί που πάρα πολλοί πιστεύουν ότι είναι το ανώτατο επίπεδο.

Δεν λέω, άλλες ομάδες, άλλες οι αγωνιστικές ανάγκες τους, άλλα τα δύο ρόστερ, άλλες προπονητικές φιλοσοφίες, άλλη τύχη στο κάτω-κάτω της γραφής. Όμως όταν έχεις αγωνιστικές δυνατότητες αλλά και τόλμη να ανεβείς σε όλα τα επίπεδα, είναι κρίμα να μην καταξιώνεσαι και στο θεωρητικά ανώτατο, ειδικά όταν «εκπροσωπείς» μια χώρα που συγκαταλέγεται στις δυνάμεις του χώρου και είναι η μοναδική που δεν έχει βάλει εκεί ένα