Εργοτέλης, το τέλος μιας εποχής

Σταθερή διοίκηση, ομοιογένεια, ίδιος προπονητής για χρόνια, έλλειψη μεγάλης πίεσης από την κερκίδα, άψογη οργάνωση και συνθήκες εργασίας, βοήθεια από τις Ακαδημίες. Όλα τα παραπάνω τα είχε φέτος ο Εργοτέλης, όπως και τις προηγούμενες σεζόν. Μόνο που καμιά φορά τα... προαπαιτούμενα για μια καλή πορεία δεν αρκούν. Κι έρχεται το ξαφνικό τέλος εποχής.

Εξι διαδοχικές παρουσίες στη Super League για μια ομάδα που δεν φημίζεται για την πολυάριθμη οπαδική της βάση, την καυτή της έδρα και το υψηλό

μπάτζετ της, δεν είναι μικρό πράγμα. Ίσως μάλιστα, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ομάδων να μιλούσαμε για κατόρθωμα. Ο Εργοτέλης, όμως, έχει μια ιδιαιτερότητα. Διοικείται από σοβαρούς και οργανωμένους ανθρώπους, αποπνέει υγεία και καλώς ή κακώς μας είχε καλομάθει. Και περιμέναμε πολύ περισσότερα, όπως άλλωστε περισσότερα από αυτά που τελικά... εισέπραξαν, περίμεναν και όσοι περιστρέφονται και ζουν γύρω από την ομάδα. Το «ήρθε η ώρα της διεκδίκησης ευρωπαϊκού εισιτηρίου» ακουγόταν συχνά στο ξεκίνημα της σεζόν. Μόνο που η κατάληξη όχι μόνο δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και τα όνειρα, αλλά εξέπληξε αρνητικά τους «ουδέτερους» και πλήγωσε για τα καλά αυτούς που περίμεναν στη χειρότερη περίπτωση, πορεία ανάλογη με αυτές των προηγούμενων ετών.

Από τη σεζόν 2007-'08, όταν και φλέρταρε με τον υποβιβασμό σε σημείο... ΄παρεξήγησης, αλλά με ιστορικό ντεμαράζ έσωσε την παρτίδα και έπειτα, ο Εργοτέλης έκανε συνεχώς βήματα προόδου. Κάποιες σεζόν μπορεί να μην έφτανε ψηλά στη βαθμολογία, έβρισκε όμως κέρδη σε άλλους τομείς, όπως στην αξιοποίηση δικών του παιδιών, στην ακόμα αρτιότερη οργάνωσή του κ.ο.κ. Στο... φινάλε, είχε ανέβει επίπεδο τόσο ώστε να ανανεώνει την παρουσία του στα «σαλόνια» (ο Θεός να τα κάνει) της Super League, άλλες φορές εύκολα και με αέρα, άλλες δυσκολότερα. Ελάχιστοι λοιπόν πίστεψαν φέτος ότι αυτή η ομάδα-πρότυπο από πλευράς οργάνωσης, θα έφτανε στο σημείο μηδέν.

Η αλήθεια είναι ότι ο φετινός Εργοτέλης είχε πολλά... στραβά. Η συγκομιδή των 18 βαθμών στον πρώτο γύρο τον έφερνε μεν στην 8η θέση, δεν του πρόσφερε ωστόσο την παραμικρή ασφάλεια, όταν για παράδειγμα τα Γιάννινα των 15 βαθμών ήταν προτελευταία. Ενας κακός δεύτερος γύρος θα έβαζε την ομάδα σε περιπέτειες. Οπως και έγινε. Στο β' μισό της σεζόν βέβαια ο Εργοτέλης δεν ήταν απλώς κακός. Ηταν κάκιστος και βάσει της εικόνας του και της αγωνιστικής του συμπεριφοράς, δίκαια υποβιβάζεται. Ποια ήταν αυτά τα... στραβά που προαναφέραμε;

Οι μόλις 11 πόντοι σε έναν γύρο: Πρόκειται για τη δεύτερη χειρότερη επίδοση της ομάδας στα χρόνια που αγωνίζεται στη Λίγκα, μετά τους 9 που είχε μαζέψει στο πρώτο μισό της επίσης κακής σεζόν 2007-'08.

Η μόλις μία νίκη στα 14 πιο πρόσφατα παιχνίδια και μόλις 2 συνολικά στα 15 τελευταία: Δεν αρκούν για να νιώθεις ήρεμος και ασφαλής. Επιπλέον, με τέτοιο απολογισμό, η θηλιά ολοένα και σφίγγει, η ηρεμία εξαφανίζεται και τη θέση της στα αποδυτήρια παίρνει η κακή ατμόσφαιρα.

Ο τραυματισμός του Ρομάνο: Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για παίκτη-κλειδί και εί