Δημήτρης Ελευθερόπουλος: Ο «μπον βιβέρ» των γκολποστ (video)

Με αφορμή την απόφαση του 35χρονου πορτιέρο να εγκαταλείψει την ενεργό δράση, επιχειρούμε μια ανασκόπηση κι ένα «ψυχογράφημα» της πλούσιας καριέρας του.

Από τον Παναγιώτη Χριστόπουλο

Η μεγαλύτερη αδικία για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο είναι ότι σε δέκα χρόνια από τώρα οι περισσότεροι θα τον θυμούνται για την χειρότερή του στιγμή. Είναι μια αδικία της αδυσώπητης διάθεσης για κριτική που έχουμε έμφυτη ως λαός. Αλλά είναι και μια αδικία που ο ίδιος ο διεθνής τερματοφύλακας έκανε στον εαυτό του. Γιατί είναι η αλήθεια πως

τα αθλητικά προσόντα του ίσως να μην τα είχε ποτέ κανείς άλλος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στην κρίσιμη αυτή θέση. Είναι όμως εξίσου αλήθεια πως ο ίδιος ο «Ελέ» έκανε το παν για να προκαλεί το περιβάλλον του, σαν να αγνοούσε πώς κάποια μέρα θα το έβρισκε μπροστά του. Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά...

Ολυμπιακός – Γιουβέντους 1-1

Τον Μάρτιο του 1999 ο Ολυμπιακός βρισκόταν ένα βήμα πριν από την πρόκριση στους 4 του Champions League, προηγούμενος 1-0 της Γιουβέντους και πολιορκώντας ασταμάτητα την εστία του Ραμπούλα μέσα σ’ ένα φλεγόμενο Ολυμπιακό Στάδιο. Πέντε λεπτά πριν την λήξη του αγώνα, ο Μπιριντέλι, σε μια κατεβασιά από τα δεξιά έκανε μια άτεχνη σέντρα προς την περιοχή. Έμοιαζε πιο πολύ σαν νά ‘θελε να ξεφορτωθεί τη μπάλα από τα πόδια του, παρά να βρει το κεφάλι κάποιου συμπαίκτη του –όχι παράλογο, αφού η όλη εικόνα της «Γηραιάς Κυρίας» σ’ εκείνο το ματς δεν ήταν αντάξια του ονόματός της. Η μπάλα διέγραψε μια τεράστια καμπύλη και ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος είχε όλο το χρόνο να βγει λίγο από τα γκολπόστ του και να την μαζέψει με τα χέρια. Και αυτό έκανε. Αλίμονο, όμως. Ο ισχυρός αέρας που επικρατούσε εκείνη τη μέρα στο Μαρούσι έστειλε την μπάλα λίγο πιο μπροστά από εκεί που την περίμενε ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού, ο Πίπο Ιντζάκι πρόλαβε και άπλωσε το πόδι του όσο χρειαζόταν για να της αλλάξει λίγο πορεία από εκεί που ορμούσε ο «Ελέ», η μπάλα στρώθηκε στον Αντόνιο Κόντε κι αυτός την πλάσαρε στην κενή εστία.

Η αδικία που έκανε στον εαυτό του ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος δεν σημειώθηκε εκείνη την στιγμή, εκείνη τη βραδιά, εκείνη τη σεζόν. Ήταν ένα διαρκές έγκλημα που ξεκίνησε από το 1996, όταν σε ηλικία μόλις 20 ετών γινόταν ο βασικός τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Εκείνη όμως τη μαρτιάτικη νύκτα στο ΟΑΚΑ, ο αδέκαστος κριτής που ακούει στο όνομα «Θύρα 7» πήρε πλέον την απόφαση να πάψει να τον συγχωρεί. Η ανάγκη και η αγωνία των οπαδών του Ολυμπιακού για μια διάκριση στην Ευρώπη, μια πορεία που θα μπορούν «να τρίβουν στα μούτρα» του «Ευρωπαίου» αιωνίου αντιπάλου τους, γιγάντωσε το αίσθημα απογοήτευσης για εκείνη την ισοπαλία και την κριτική τους απέναντι στον χαρακτήρα του Ελευθερόπουλου. Ήταν το εξιλαστήριο θύμα –ίσως άδικα, αλλά κάποιος έπρεπε να την πληρώσει. Και ο «Ελέ» είχε ήδη δώσει αρκετές αφορμές.

Στήνοντας από την αρχή την περίφημη παρέα «του φραπέ στο Μικρολίμανο» με τον Γρηγόρη Γεωργάτο και τον Γιώργο Ανατολάκη, σύντομα βρέθηκε στη θέση να λύνει και να δένει στα αποδυτήρια. Υπ