Nίκησε ο Παναθηναϊκός και το μπάσκετ

Aν μπορεί να εξαχθεί κάποιο συμπέρασμα από τους δύο τελικούς των «αιωνίων» που έχουμε παρακολουθήσει μέχρι τώρα, αυτό αφορά το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά παρακινδυνευμένο να κάνει κανείς προγνωστικά για το ποιος θα στεφθεί τελικά πρωταθλητής.

Από τη μια, το μομέντουμ του νυν Πρωταθλητή Ευρώπης που τον ωθεί να γυρίζει διψήφιες διαφορές πόντων (το έκανε με επιτυχία στην Πόλη, παραλίγο να το επαναλάβει το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ).

Από την άλλη, η εμπειρία του τέως Πρωταθλητή Ευρώπης που όταν πιάσει το «δαιμονισμένο» ρυθμό του δεν μπορεί κανείς και τίποτα να τον σταματήσει και χάνεται

Και τα δύο είναι στοιχεία που εμφανίστηκαν και πιθανότατα θα εμφανιστούν ξανά στη σειρά των τελικών που δύσκολα θα εξαντληθεί πριν τον καθοριστικό πέμπτο αγώνα, παρόλο που αμφότερες οι ομάδες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν το break στην έδρα του αντιπάλου τους.

Ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και το βλέπει κανείς κυρίως στον τρόπο που παίρνουν πάνω τους τις επιθέσεις οι «μικροί» του, όταν παλαιότερα δίσταζαν και έψαχναν κάποιον πιο έμπειρο συμπαίκτη τους να αναλάβει την ευθύνη. Ζορίζεται, όμως, σε συνθήκες πίεσης κι αυτό φάνηκε καθαρά στο εκρηκτικό εξάλεπτο του Παναθηναϊκού, που τον αποσυντόνισε πλήρως.

Ο Παναθηναϊκός χαρακτηρίζεται από εκρήξεις που μπορούν να εκτοξεύσουν στα ύψη τη διαφορά, αλλά «πάσχει» από το γεγονός ότι όπως είπε και ο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου δεν έχει καταφέρει να παίρνει το μάξιμουμ απ’ όλους τους παίκτες του για 40 λεπτά και υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί ένα ρόστερ 6-7 παικτών, γεγονός που αφενός οδηγεί στην έξτρα καταπόνηση συγκεκριμένων παικτών, αφετέρου δίνει το δικαίωμα στον αντίπαλο να… ανασάνει και να ανασυνταχθεί.

Το χθεσινό παιχνίδι εμπεριείχε πολλή τακτική στο ξεκίνημά του και πολύ θέαμα στο τέλος του. Και παράλληλα τόσο σασπένς που είναι βέβαιο πως οποιοσδήποτε οπαδός του μπάσκετ και όχι μίας εκ των δύο ομάδων που αγωνίστηκαν θα το ευχαριστήθηκε αφού απόλαυσε το ματς χωρίς την αγωνία για την τελική του έκβαση.

Με τον Παναθηναϊκό να μην επιχειρεί τρίποντα και την απορία να παραμένει για το αν αυτό ήταν επιλογή του Ομπράντοβιτς ή επιτυχία της άμυνας του Ολυμπιακού το γεγονός είναι πως στο πρώτο ημίχρονο παρακολουθήσαμε ένα σετ παιχνίδι με τους «πράσινους» να επιμένουν στο ποστάρισμα που ήταν η πιο σίγουρη οδός για να φθείρουν τον Ολυμπιακό και τους «ερυθρόλευκους» να βρίσκουν με καθηλωμένο σε πόντους τον Σπανούλη (πέτυχε τους πρώτους τους πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο) να βρίσκουν άλλους τρόπους (και παίκτες) για να φτάνουν στο καλάθι.

Στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου ο Παναθηναϊκός βρήκε ρυθμό, η κερκίδα απέκτησε το δικό της και απογειώσε τον αγαπημένο της εξάστερο, με αποτέλεσμα για έξι λεπτά να χαθεί κυριολεκτικά η μπάλα. Βοήθησε σ’ αυτό η εξαιρετική απόδοση του Καϊμακόγλου (τείνει να εξελιχθεί σε «βαρόμετρο» του «τριφυλλιού») και η ανάκαμψη του Μπατίστ (η προβληματ