Υπάρχει Χρόνος;

Υπάρχει ή δεν υπάρχει Χρόνος και ποια είναι η θέση μας απέναντί του;

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι η κατανόηση της λειτουργίας του ΧΡΟΝΟΥ αποτελεί το πλέον ΔΥΣΚΟΛΟΝΟΗΤΟ ΘΕΜΑ, είτε αναφέρεται στην Φυσική είτε στην Μεταφυσική του υπόσταση.

Υπάρχει ή δεν υπάρχει Χρόνος και ποια είναι η θέση μας απέναντί του;

Μία ικανοποιητική απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι χρειάζεται απαραιτήτως να χρησιμοποιήσουμε εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις, που

τις περισσότερες φορές είναι πολύ δύσκολα κατανοητές στον μέσο Άνθρωπο.

Για τον λόγο αυτό, σήμερα θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε αυτό το θέμα με έναν τελείως διαφορετικό και άκρως πρωτοποριακό τρόπο, που στηρίζεται αποκλειστικά στις ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ σε συνδυασμό με τις ΚΡΥΦΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.

Όπως θα δούμε, ο συνδυασμός αυτών των δύο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ είναι σε θέση να μας δώσει μία απολύτως ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το τόσο δύσκολο θέμα, με τον απλούστατο τρόπο που θα μπορούσε να υπάρξει!

Σήμερα δεχόμαστε ότι το Σύμπαν ξεκίνησε από μία μεγάλη έκρηξη, η οποία έγινε περίπου πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Δεν γνωρίζουμε όμως ούτε τον λόγο που οδήγησε σε αυτήν την έκρηξη, αλλά ούτε και τί υπήρχε πριν από αυτήν.

Αντιθέτως η Ελληνική Μυθολογία, η οποία δέχεται το γεγονός της μεγάλης έκρηξης ως το αποτέλεσμα της μεγάλης έκρηξης του Ορφικού ή Κοσμικού Ωού από το οποίο δημιουργείται ο ΚΟΣΜΟΣ ή η ΤΑΞΗ, ενώ γνωρίζει ότι πριν από αυτήν την κατάσταση επικρατούσε το ΧΑΟΣ.

Επομένως η Μυθολογία μας αντιλαμβάνεται και διαχωρίζει πλήρως ΔΥΟ ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ:

1. Το ΧΑΟΣ που επικρατεί πριν την μεγάλη έκρηξη και

2. Τον ΚΟΣΜΟ που προκύπτει μετά το καθοριστικό γεγονός της μεγάλης έκρηξης και οδηγεί βεβαίως στην εμφάνιση της ζωής.

Αυτές οι δύο κύριες Συμπαντικές καταστάσεις, εκφράζονται στην Μυθολογία μας αντίστοιχα με την ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ και την ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΣ.

Το θέμα αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι όπως είναι γνωστό στην Ελληνική Μυθολογία, πίσω από το αινιγματικό πρόσωπο του ΚΡΟΝΟΥ υποκρύπτεται η επίσης αινιγματική και δυσερμήνευτη έννοια του ΧΡΟΝΟΥ.

Το κύριο χαρακτηριστικό της πρώτης περιόδου της Βασιλείας του Κρόνου, είναι ότι ο ΚΡΟΝΟΣ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ. Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι στην πρωταρχική κατάσταση του Χάους που επικρατούσε, δεν μπορεί να υπάρξει ακόμα γέννηση, επομένως ούτε και ζωή με την έννοια που την γνωρίζουμε.

Παρόλα αυτά με ένα τέχνασμα της Ρέας, της γυναίκας του Κρόνου, καταφέρνει να γεννηθεί ο Δίας, ο οποίος όταν γίνεται Άντρας, επιτίθεται στον πατέρα του και μετά από την διεξαγωγή της περίφημης ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑΣ νικάει τον Κρόνο με αποτέλεσμα να τον φυλακίσει στα Τάρταρα.

Από την στιγμή αυτή, ο Δίας κληρονομεί την εξουσία του πατέρα του και γίνεται αυτός ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ.

Υπάρχει όμως το εξής παράδοξο γεγονός.

Σε αυτήν την δεύτερη κύρια Συμπαντική κατάστ