Είμαι μητέρα ενός αγοριού 3 ετών. Τις τελευταίες εβδομάδες, έχει απίστευτη γκρίνια και αντιδράει με το παραμικρό. Όλα άρχισαν από τότε που του κόψαμε την πάνα. Πώς να τον αντιμετωπίσω; Πού είναι τα όρια;

Απαντάμε στα γράμματά σας

Γράμμα αναγνώστριας

Είμαι μητέρα ενός αγοριού 3 ετών. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, έχει απίστευτη γκρίνια για το παραμικρό. Δεν θέλει να βγει από το σπίτι, δεν θέλει να πάει στις κούνιες, δεν θέλει να πάει βόλτα. Όταν πάμε βόλτα με το ζόρι, μετά κλαίει γιατί δεν θέλει να γυρίσει στο σπίτι. Δεν θέλει να βγάλει τη λερωμένη πάνα του και να τον πλύνουμε, δεν θέλει να φορέσει ρούχα, ενώ αν φοράει δεν θέλει να τα βγάλει. Γενικώς δεν θέλει να κάνει οτιδήποτε. Σημειώνω εδώ ότι όλα άρχισαν όταν αποπειραθήκαμε να του βγάλουμε την πάνα και να χρησιμοποιήσει

το γιογιό.
Όσον αφορά την γκρίνια του, την αντιμετωπίζουμε με το να τον στέλνουμε στο δωμάτιό του, και του επιτρέπουμε να βγει απ'αυτό μόνο όταν ηρεμήσει.
Όμως δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω, και πού είναι το όριο που πρέπει να βάλουμε. Δηλαδή, να περιμένουμε να ζητήσει μόνος του να αλλάξει? ή να τον αλλάξουμε με το ζόρι, και πόση ώρα επιτρέπεται να περιμένουμε. Να τον ντύσουμε με το ζόρι ή να τον αφήσουμε να είναι γυμνός. Να τον πάμε βόλτα με το ζόρι ή όχι;

Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σας
Ευχαριστώ

Η απάντηση στο γράμμα της αναγνώστριας:

Ευχαριστούμε πολύ για το γράμμα σας. Αρχικά να σημειώσουμε ότι η ηρεμία είναι το παν. Όλα μέσα στη ζωή είναι. Παιδάκι είναι και σίγουρα θα έχει σκαμπανεβάσματα στη συμπεριφορά του. Όλα τα παιδιά περνάνε φάσεις που γίνονται αντιδραστικά και γκρινιάζουν πολύ. Στην προκειμένη περίπτωση τουλάχιστον γνωρίζετε γιατί συμβαίνει. Η αιτία είναι απλή. Προσπαθείτε να περάσετε στο επόμενο στάδιο. Από μωράκι, που συνηθίζει να κάνει την ανάγκη του στην πάνα, μετατρέπεται σταδιακά σε παιδάκι που μπορεί να πάει μόνο του στο γιογιό. Να θυμάστε πάντα, ότι σε κάθε αλλαγή της ζωής του θα υπάρχουν περίεργες συμπεριφορές, Κάθε αλλαγή φέρνει αντίδραση. Ανακεφαλαιώνοντας, λοιπόν, δε θεωρούμε παράλογη την συμπεριφορά του.

Από την άλλη βέβαια δε σημαίνει ότι θα χαιρόμαστε κιόλας που αντιδρά με τα πάντα. Το καταλαβαίνουμε ότι αυτό σας κουράζει. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να πιάσετε το παιδί σας με το καλό και να του μιλήσετε. Δείξτε του το ενδιαφέρον σας και εκφράστε του τα συναισθήματά σας με απλά, κατανοητά λόγια. Πείτε του ότι είσαστε πολύ χαρούμενη που πια μεγαλώνει και θα μπορεί να είναι αυτόνομος. Εξηγήστε του ότι οι πάνες είναι για μωράκια και πως αυτός πια έχει γίνει ολόκληρο.. αντράκι. Μην του βάζετε πάνα μόνο και μόνο επειδή γκρινιάζει. Θα πρέπει να είσαστε τυπικές στις αποφάσεις σας. Αν κρίνετε ότι ήρθε η στιγμή μην κάνετε πίσω. Έρευνες έχουν δείξει ότι θα του κάνει καλό να δει εσάς ή το σύζυγό σας να πηγαίνετε τουαλέτα. Θα το έχει ως παράδειγμα. Επιπλέον, μπορείτε να παίξετε μαζί του. Τι εννοούμε; Παίξτε μαζί κυνηγητό και φωνάξτε του «για να δούμε ποιος θα τα καταφέρει. Θα πας εσύ πρώτος στο γιογιό ή εγώ στην τουαλέτα;» Παίξτε μαζί του και φροντίστε να το επιβραβεύετε λεκτικά όταν κάνει κάτι σωστό.

Οι φωνές δε βοηθούν σε τίποτα. Φροντίστε να τον καταλάβετε. Κάθε φορά που αντιδράει παράλογα αφήστε το για λίγη ώρα μόνο του να ηρεμήσει. Έπειτα από λίγη ώρα, πιάστε το με το καλό και με ήπιο τόνο κάνετε συζήτηση μαζί του. Θέστε του λογικά ερωτήματα τύπου: «Προτιμάς να μείνεις κλεισμένος μόνος σου μέσα στο δωμάτιο ή να πάμε να παίξουμε στην παιδική χαρά μαζί με τα υπόλοιπα παιδάκια;» Ηρεμώντας θα πάρει τη σωστή απόφαση. Μην κάνετε υστερίες, μην τον ζορίζετε για τίποτα. Αφήστε το για μερικά λεπτά να ηρεμήσει και έπειτα κάντε εσείς κίνηση... συμφιλίωσης! Όλα θέλουν το χρόνο τους. Κάνετε υπομονή και όλα θα γίνουν. Καλή διάθεση να υπάρχει. Καλό καλοκαίρι!!

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ