Το Θεσμικό Πλαίσιο και το Εθνικό Νόμισμα

Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Βαφειάδης

Οικονομολόγος

Σε όσους γνωρίζουν οικονομικά και οικονομική ιστορία είναι γνωστή η σχολή των θεσμικών οικονομολόγων η οποία άνθισε στις Σκανδιναβικές χώρες. Στις διάφορες παραλλαγές της θεωρίας αυτής υποστηρίζεται η άποψη ότι η εξέλιξη των θεσμών σε μία χώρα εξηγεί την οικονομική συμπεριφορά των κατοίκων της και της γενικότερης μακροπρόθεσμης οικονομικής της πορείας και ανάπτυξης.

Ελάχιστα έχουν ειπωθεί για τη σημαντική Σκανδιναβική Σχολή των θεσμικών οικονομολόγων και την αντίστοιχη Αμερικανική Θεσμική Σχολή (American Institutional School), η

οποία αναπτύχθηκε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ με το Νορβηγό οικονομολόγο Thorstein Veblen και πιο πρόσφατο εκπρόσωπο τον οικονομολόγο John Kenneth Galbraith.

Οι Θεσμικοί οικονομολόγοι, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις της Κλασσικής σχολής όπου οι οικονομικές μεταβλητές που χρησιμοποιούνται για τη μελέτη της οικονομικής δραστηριότητας ισχύουν ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, δίνουν μία δυναμική και τοπική διάσταση στις τελευταίες. Συνεπώς, ιστορικοί, κοινωνικοί και θεσμικοί παράγοντες διαμορφώνουν τα φαινόμενα της οικονομίας και, γενικότερα τον τρόπο λειτουργίας του οικονομικού συστήματος.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το ανεξάρτητο ελληνικό κρατίδιο μετά τον Καποδίστρια, μονίμως υποτελές στις ξένες δυνάμεις και με μία παρασιτική-μεταπρατική αστική τάξη χωρίς εθνική συνείδηση, ακολούθησε την ιστορικά παρακμιακή του πορεία με προβληματικούς θεσμούς ενώ η κοινωνική συναίνεση και η συλλογικότητα ήταν μονίμως απούσες. Η σημερινή κατάσταση των σκανδάλων, της χρεωκοπίας της χώρας, της ανθρωπιστικής κρίσης και της παντελούς έλλειψης αναπτυξιακής προοπτικής αποτελούν το φυσικό επακόλουθο των παραπάνω.

Η τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση που εξελέγη στις εκλογές της 17ης Ιουνίου από τους φοβισμένους συντηρητικούς «νοικοκυραίους» και τους ευρωραγιάδες, αν είχε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια θα έπρεπε να είχε ήδη παραιτηθεί γιατί αθέτησε την προεκλογική της δέσμευση για την επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων αποδεικνύοντας ότι είναι υπάλληλοι της Τρόικας. Θα πρέπει όμως να απαντήσει και στα παρακάτω ερωτήματα:

Συνεχώς πιπιλάει τη νεφελώδη καραμέλα των μεταρρυθμίσεων μαζί με τους Τροϊκανούς. Μεταρρυθμίσεις προς ποία κατεύθυνση; Μήπως ακούσαμε κάτι για την αναθεώρηση του συντάγματος; Μήπως ακούσαμε κάτι για την πάταξη της γραφειοκρατίας ή για θεσμικές μεταβολές με στόχο την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακές προοπτικές; Μήπως έκαναν κάποια προσπάθεια για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο;Μήπως μας είπε κάτι για το ποιος κερδίζει από τη διαχείριση της κρίσης όταν στην τριετία 2009-2012, ενώ το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 20%-25% περίπου, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 45% με 50% αναδιανέμοντας την πίττα και αυξάνοντας την ανισότητα της κατανομής του εισοδήματος;Μήπως μας είπαν κάτι για τη διερεύνηση των σκανδάλων της τελευταίας δεκαετίας ή έστω για τη συγκρότηση εξεταστι