ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ.

Άργειε ν΄αλθη εκείνη ημέραΚαι ήταν όλα σιωπηλά,Γιατί τ΄άσκιαζε η φοβέραΚαι τα πλάκωνε η σκλαβιά.Δυστυχής! ΠαρηγορίαΜόνη σου έμενε να λεςΠερασμένα μεγαλείαΚαι διηγώντας  τα να κλαίς.Τότε εσήκωνες το βλέμμαΜες τα κλάϊματα θολόΚαι εις το ρούχο σου έσταζ΄αίμα,Πλήθος αίμα Ελληνικό.Με τα ρούχα αιματωμέναΞέρω ότι έβγαινες κρυφάΝα γυρεύεις εις τα ξέναΆλλα χέρια δυνατά.Άλλοι, οιμέ στη συμφορά σουΟπού εχαίροντο πολύ.Σύρε να΄βρης τα παιδιά σου,Σύρε  έλεγαν οι σκληροί.Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύειΚάθε τέκνο σου με ορμή,Που ακατάπαυστα γυρεύειΉ τη νίκη ή τη θανή.Αποσπάσματα από τον ΎμνονΕις την Ελευθερία.Διονύσιος Σολωμός.(1798-1857)  Δεύτε παίδες των ΕλλήνωνΟ καιρός της δόξης ήλθεν,Ας φανώμεν άξιοι εκείνωνΠου μας δώσαν την αρχήν.Ας πατήσωμεν ανδρείωςΤον ζυγόν της τυραννίδος.Εκδικήσωμεν πατρίδοςΚάθ΄όνειδος αισχρόν.Απόσπασμα ποιήματοςΤου Λόρδου Βύρωνος.(Λονδίνο 1788-Μεσολόγγι 1824)                                                                                                                                                                         Τρέξατε, αδέλφια τρέξατε,Ψυχαί θερμαί, γενναίοιΕις τον βωμόν τριγύρωΤης πατρίδος αστράπτοντα                 Τρέξατε πάντες.Ας παύσωσι η διχόνοιαιΌπού ρίχνουσι τα έθνηΤυφλά, υπό τα σκληρόταταΟνύχια των αγρύπνων                Δολίων τυράννων.Εδώ ηδονάς και ανάπαυσιν,Ω! φίλοι ας παρατήσωμεν,Ξηρή πέτρα το στρώμα,Φαρμάκι το ψωμί                Της δουλείας είναι.Ούτε η ζωή δεν πρέπει.Τρέξατε αδέλφια, τρέξατεΣυμμέτρως εχορεύσαμενΣύμμετρα ας αποθάνωμεν.                      Για την πατρίδα.Αποσπάσματα από την 10η Ωδή(Ο Βωμός της Πατρίδας).Ανδρέας Κάλβος (1792 1869). Ὁ Διγενὴς κι ὁ ΧάρονταςΚαβάλλα πάει ὁ Χάροντας
τὸν Διγενῆ στὸν Ἅδη,
κι ἄλλους μαζί… Κλαίει, δέρνεται
τ᾿ ἀνθρώπινο κοπάδι.Καὶ τοὺς κρατεῖ στοῦ ἀλόγου του
δεμένους στὰ καπούλια,
τῆς λεβεντιᾶς τὸν ἄνεμο,
τῆς ὀμορφιᾶς τὴν πούλια.Καὶ σὰ νὰ μὴν τὸν πάτησε
τοῦ Χάρου τὸ ποδάρι
ὁ Ἀκρίτας μόνο ἀτάραχα
κοιτάει τὸν καβαλλάρη.«Ὁ Ἀκρίτας εἶμαι, Χάροντα
δὲν περνῶ μὲ τὰ χρόνια.
Μ᾿ ἄγγιξες καὶ δὲ μ᾿ ἔνοιωσες
στὰ μαρμαρένια ἁλώνια;Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀκατάλυτη
ψυχὴ τῶν Σαλαμίνων,
στὴν Ἑφτάλοφην ἔφερα
τὸ σπαθὶ τῶν Ἑλλήνων.Δὲ χάνομαι στὰ Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω,
στὴ ζωὴ ξαναφαίνομαι
καὶ λαοὺς ἀνασταίνω!»Αυτό το λόγο θα σας πω,Δεν έχει άλλον κανένανΜεθύστε με τ’Αθάνατο,Κρασί του Εικοσιένα.       Κ. Παλαμάς  1859-1943                                    Ω! Ποιητές, αν έστω για λίγο                                    Λησμόνησα τη γραφή σας                                    Σε Σας πάλι γυρίζω                                    Να πιώ απ΄το Κρασί σας!                                    Ελλάδα   2012 Με εκτίμηση,Αγγελική Π.
Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ