Το συλλογικό ασυνείδητο και η κοινωνική μηχανική

Ξεκίνησα την υπόθεση μπλογκινγκ με σκοπό την προσωπική μου έκφραση μεσώ δημοσιεύσεων και αναδημοσιεύσεων που θεωρώ ενδιαφέρουσες και για να προσεγγίσω με την δίκη μου ματιά την σύγχρονη νοσηρή πραγματικότητα,που τα τελευταία χρονιά με αποκορύφωμα την χρονιά που διανύουμε έχει γίνει πολύ πιο ζοφερή και καταθλιπτική. Η όλη μου σκέψη και ανάλυση ξεκίνησε από την Αθηνά,οπου σαν γέννημα θρέμμα Αθηναίος είχα φτάσει μέχρι και πέρυσι που κατοικούσα εκεί σε σημείο προσωπικής έκρηξης. Σαν άνθρωπος της πόλης και ζώντας αυτόν τον καθημερινά κλιμακούμενο εφιάλτη,στην αρχή βασίστηκα στα μοντέλα και τις αναλύσεις “ειδικών”οικονομολόγων και τεχνικών,ώστε να δω ένα τμήμα τις μεγάλης εικόνας και να εξηγήσω το γιατί συμβαίνει αυτό στην ζωή μου και στην ζωή των συνανθρώπων μου,που μοιραία με επηρέαζαν και αντιστρόφως τους επηρέαζα και εγώ.

Αν πάρουμε ως λογικό δεδομένο την συνολική  σύνδεση των στοιχείων ολοκλήρου του υλικού σύμπαντος, γίνεται πολύ εύκολα κατανοητό το πόσο συνδεδεμένα είναι τα ανθρωπινά πλάσματα και ιδιαίτερα σε μια κοινωνία που η αλληλεπίδραση είναι θεμελιώδες στοιχείο της δομής της.

Για να προεκτείνω αυτη μου την σκέψη θα προσπαθήσω να την σχηματοποιήσω με την πολύ όμορφη ρήση που λέει πως“ας φανταστούμε τον καθ’εναν από εμας’σαν μια κούπα, αυτή η κούπα μπορεί να γεμίσει με νερό από τον απέραντο ωκεανό,άλλα δεν μπορεί να χωρέσει ολόκληρο των ωκεανό… Όταν έρθει η ώρα και η κούπα αυτή σπάσει, το νερό που περιείχε απο τον ωκεανό θα ξαναγυρίσει πίσω και θα ξαναγίνει  πάλι ωκεανός. Όλοι μας είμαστε αυτή την στιγμή μια κούπα με λίγο ωκεανό μέσα μας….”

Ετσι λοιπόν με αυτή την αλληλεπίδραση μεταξύ των ατόμων ,εν μεσώ της καθημερινά κλιμακούμενης έντασης και δυστυχίας, αποφάσισα να φύγω για την επαρχία, οπού με πιο καθαρή ματιά, άρχισα να γράφω αυτές τις αράδες τις τελευταίες λίγες μέρες της ηλεκτρονικής ζωής του ιστολογιου μου,με σκοπό και εγώ να βάλω τον κόκκο άμμου μου στην απέραντη αμμουδιά της πληροφορίας και των απόψεων.

Άλλωστε η αλήθεια είναι τόσο υποκειμενική,όσο και η θέση του παρατηρητή προς το υποκείμενο. Δεν υπάρχει μια αλήθεια, αλλά υπάρχει μια άποψη, αφού αναλόγως με την θέση που βρίσκεται ο παρατηρητης,αντιλαμβάνεται και το υποκείμενο της παρατήρησης…

Έτσι λοιπόν και αφού εξέτασα πολλές απόψεις τεχνικού και οικονομικού χαραχτήρα, προσπαθώντας να αντιληφθώ την πλήρη εικόνα και σχηματίζοντας μια ικανοποιητική διάσταση της οικονομικής-με τους στενούς ορούς-σκέψης, χωρίς να είμαι ειδικός κατέληξα οτι αυτή η ζοφερή εικόνα έχει ξεπεράσει   πια τα νούμερα και τους αριθμούς.

Τα τεχνικά χαρακτηριστικά της λεγομένης κρίσης που εστιάζουν οι περισσότεροι αναλυτές και προβάλλονται ως ευαγγέλιο απο τα ΜΜΕ, είναι εκεί ως  βάση.Ως το σκαλοπάτι, που μονότονα δύστυχος, οι προβολείς παραμένουν σε αυτό το σημείο. Ίσως μένουν σκόπιμα για να εντείνουν την σύγχυση που δημιουργείτε μεσώ αυτής της υπερπροβολής και αυτης της αριθμολαγνείας! Άλλωστε η νέα θρησκεία στην παγκόσμια κοινότητα λέγεται νεοφιλελευθερισμός και παγκοσμιοποί