Ο γιος του μπακάλη που θα ζούσε σαν πρίγκιπας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Φραγκφούρτη 1968. Το σύμπαν φέρνει κοντά δύο εξέχοντες σοσιαλιστές: Τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Αθήνα 23 Ιουνίου 1996. Ο Άκης αποχαιρετά τον άνθρωπο του οποίου υπήρξε η σκιά του επί 31 ολόκληρα χρόνια. Σύμφωνα με το σχετικό ανέκδοτο, όταν ρωτούσες

-Ότι ώρα πει ο Πρόεδρος.

Τα χρόνια που ακολούθησαν θα ήταν για τον Τσοχατζόπουλο μια νύχτα αξημέρωτη στο «Περιβόλι του Ουρανού», γεμάτη έρωτες, χρήμα και ζειμπέκικα, παρότι ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του θα εξομολογηθεί: «Πρέπει να σας πω ότι προτιμώ την κλασική μουσική. Στη Γερμανία πήγαινα τακτικά στο θέατρο. Προτιμώ Βάγκνερ, Μπετόβεν αλλά και Στράους. Αγαπημένο μου έργο «Ο Τριστάνδος και η Ιζόλδη»…»

Ο ίδιος ποτέ δεν μπόρεσε να χωνέψει την ήττα του από τον Σημίτη στις εσωκομματικές εκλογές του 1996.

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΠΟΛΗ

Ο πατέρας του Ευάγγελος, πρόσφυγας από την Πόλη, έφτασε στη Θεσσαλονίκη το 1926. Εδώ γνώρισε τη μητέρα του Αρετή Γεωργάκη, από τα Γιάννενα. Παντρεύτηκαν το 1939, την ίδια χρονιά γεννήθηκε ο Άκης στο ζώδιο του Τοξότη. Λίγο αργότερα η οικογένεια θ αποκτούσε άλλα δύο παιδιά, τον Στέφανο και τον Κώστα.

Στην οδό Κομνηνών 24, στην αγορά Μοδιάνο, τη γειτονιά με τα ανθοπωλεία, ήταν το πατρικό σπίτι του Ακη στη Θεσσαλονίκη. Στην οδό Ερμού, στη Στοά Μοδιάνο, βρισκόταν το κατάστημα αλλαντικών των αδελφών Τσοχατζόπουλου, οικογε