Μόνο η ντροπή θα είναι όλη δική σου…

http://wp.me/pWOiz-zhz

Ήρθε και το καλοκαίρι και έγιναν και οι εκλογές. Και κατά κάποιο δικαιολογημένο λόγο μειώθηκαν  και οι συζητήσεις στις παρέες για το χάλι της χώρας μας. Δεν είναι καθόλου περίεργο αυτό. Βλέπετε,  όταν είσαι «τάβλα» στην παραλία με 40 βαθμούς πασαλειμμένος αντηλιακό και στο ένα σου χέρι έχεις τον φραπέ και στο άλλο το κωλομάγουλο της γκόμενας σου που κοιμάται  μπρούμητα δεν  έχεις και πολύ όρεξη για πολιτικές συζητήσεις.

Να μου πεις τώρα και όταν γινόταν πολιτικές συζητήσεις τι καταλάβαινες όταν διαπίστωνες ότι το 90% των συνομιλητών σου μπορεί να διαμαρτυρόταν για χάλια της χώρας αλλά δεν καταλάβαινε ότι όλα αυτά είναι σχέδιο εξόντωσης μας;

Από αυτό και μόνο φτάνει κανείς να συμπεράνει  αλλά και να δικαιολογήσει το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών.Και φυσικά ποτέ δεν πρόκειται να βρούμε την λύση στο πρόβλημα μας όταν δεν γνωρίζουμε καν ποιο είναι το πρόβλημα μας.

Το πρόβλημα μας δεν είναι οι πολιτικοί μας. Αυτούς τους αξίζουμε από την στιγμή που τους ψηφίζουμε.

Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι έχουμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους. Έτσι κι αλλιώς το δημόσιο μέχρι πριν από τρία χρόνια αποτελούσε όνειρο ζωής για πολλούς Έλληνες. Ένας συνδυασμός ονείρου και υποκρισίας…

Το πρόβλημα μας δεν είναι οι κλέφτες δημόσιοι υπάλληλοι γιατί αυτοί είναι φυσικό επακόλουθο των τακτικών των κλεφτών της πολιτικής και της ατιμωρησίας που εμείς συνεχίζουμε να ψηφίζουμε.

Το πρόβλημα μας δεν είναι οι κλέφτες επιχειρηματίες γιατί αυτοί δίνανε δουλειά σε πολλούς από εμάς και δίνανε και καμιά μίζα όταν χρειαζόταν σε διάφορες «υπηρεσίες».

Το πρόβλημα μας δεν είναι οι λαθρομετανάστες επειδή την ώρα που θέλουμε να τους διώξουμε την ίδια ώρα αγοράζουμε φθηνά ρολόγια και καλές απομιμήσεις «μαιμού» all star converse αλλά και πληρώνουμε για να πηδήξουμε τις πουτάνες τους…

Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι  έχουμε αφήσει τους Γερμανούς και τους τοκογλύφους να αλωνίζουν στην χώρα μας επειδή εμείς ψηφίζαμε τους πολιτικούς που τους έφεραν αλλά και που τους διατηρούν…

Το πρόβλημα δεν είναι η μειώσεις των μισθών και των συντάξεων γιατί τα τελευταία δύο χρόνια μάθαμε να ζούμε με λιγότερα οπότε ακόμα τα φέρνουμε «βόλτα»… έστω και οριακά…

Το πρόβλημα μας δεν είναι οι αυτοκτονίες. Έτσι κι αλλιώς κάθε φορά που αυτοκτονεί κάποιος όλο και κάποιοι βρίσκονται να σχολιάσουν την είδηση με την κλασική φράση που δηλώνει ελπίδα κλασικής αντίδρασης  εγωιστή  χέστη «καλά αντί να αυτοκτονήσει δεν έμπαινε με το όπλο στην βουλή ,να γίνει κι αυτός ήρωας… μπας και σωθούμε κι εμείς;;;»

Το ότι μένουν παιδιά χωρίς γονείς από τις αυτοκτονίες μας στεναχωρεί τόσο πολύ, που απλά πιάνουμε το τηλεκοντρόλ με άλλο χέρι μια που μπορεί να μας στεναχωρεί το γεγονός για 4 δευτερόλεπτα, αλλά δεν μας στεναχωρεί ότι μια τουλάχιστον οικογένεια στην γειτονιά μας δεν έχει να φάει… αλλά που να τρέχουμε τώρα μ’ αυτή τη ζέστη…

Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι θα βγουν αληθ