ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ. Γίνεται;

Γράφει ο Χρήστος Λαδάς

To ερέθισμα για τις επόμενες σειρές μου προσεφέρθη από τις εικόνες που μετέδιδε χθες 12/5/2012 η El Pais από την κατάμεστη από κόσμο Μαδρίτη σε μία ακόμη τεράστια και ειρηνική συγκέντρωση που συντάραξε την ισπανική πρωτεύουσα κατά των μέτρων της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα. Οι έλληνες βέβαια πρέπει να θυμούνται ότι οι Ισπανοί δανείζονται με 6.5 % από την Ε.Κ.Τ. και μας δανείζουν με 3.5%. Σιωπηλά και ουσιαστικά, αλληλέγγυα και μεγαλόψυχα χωρίς τυμπανοκρουσίες. Κανένα ελληνικό κανάλι δεν μετέδωσε

εικόνες από τη Μαδρίτη βέβαια. Ευτυχώς υπάρχει το internet και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε ως μόνη πραγματικότητα αυτή του Baroso, του Σόιμπλε ή του Πρετεντέρη. Οι εκλογές στην Ισπανία πλησιάζουν… Στη Γαλλία προσπέρασαν ήδη. Οι Γάλλοι αποδοκίμασαν την ταύτιση της χώρας τους με το γερμανικό άξονα και την πολιτική που προωθούσαν από κοινού Μέρκελ και Σαρκοζί. Ανέδειξαν τον Ολάντ και ζητούν από αυτόν να εξισορροπήσει τις σκληρές πολιτικές λιτότητας. Ο Ολάντ θα πρέπει να εξεύρει τον ηγετικό αλλά και εξισορροπητικό ρόλο που παραδοσιακά κατείχε η Γαλλία μεταξύ του νότου και του βορρά στο ευρωπαικό μόρφωμα.

Στο σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων χωρών της Ευρώπης επίσης οι πολίτες αποδοκιμάζουν ανοιχτά πλέον τις πολιτικές σκληρής λιτότητας. Στην Ολλανδία στα exit poll καταγράφουν και αναδεικνύουν ως πρώτη εκλογική δύναμη τους ευρωσκεπτικιστές που στρέφονται κατά της λιτότητας των μνημονιακών πολιτικών λίγους μήνες πριν την εκλογική αναμέτρηση. Στην Αγγλία το κίνημα Occupy την ίδια ημέρα που οι ισπανοί κατέκλυζαν τη Μαδρίτη πρωτοστάτησε και αυτό στο Λονδίνο σε δυναμικές πρωτοβουλίες διεκδικώντας την δικαιότερη ανακατανομή του πλούτου. Τα μέλη του συγκρούστηκαν πάλι με τη βρετανική αστυνομία. Για όσους έχουν ζήσει στην Αγγλία το γεγονός μιας δημόσιας διαδήλωσης που αμφισβητεί στους δρόμους το κράτος και την άκρως φιλελεύθερη πολιτική του στη μήτρα του καπιταλισμού είναι ένα γεγονός σπάνιο, συμβολικό και δηλωτικό των ημερών! Στην Ελλάδα παρά την αγωνιώδη προσπάθεια των καθιερωμένων μέσων ενημέρωσης να υποστηρίξουν ως αναγκαία τη μνημονιακή πολιτική, τα παραδοσιακά κόμματα του δικομματισμού αυτά που δημιούργησαν και εισήγαγαν τις δανειακές συμβάσεις συνετρίβησαν σε ιστορικά χαμηλά. Η Ρουμανία επίσης αντιτάχθηκε σφόδρα στην εφαρμογή σκληρών μνημονιακών πολιτικών.

Συμπέρασμα. Στην κατακερματισμένη Ευρώπη που ακόμα αναζητά το ρόλο της και τον προσδιορισμό της αναδεικνύεται σαφώς μια πραγματικότητα δημοκρατικής αμφισβήτησης των σκληρών μέσων λιτότητας που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις. Οι ευρωπαίοι πολίτες αναζητούν και αναδεικνύουν στην εξουσία πολιτικούς ή κόμματα που προσφέρουν ελπίδα ότι το αξιακό και οικονομικά ελιτίστικο σύστημα που επιβάλλεται σε επίπεδο πολιτικής από τις Βρυξέλες θα ανατραπεί. Η Ευρώπη όπως και να προσδιορίζεται ό,τι και να σημαίνει δεν μπορεί να εκφράζεται δια του κ. Baroso και του κ. Ρομπέι ενός ανθρώπου που είναι τελείως άγνωστος προς τους παρακολουθούντες τα ευρωπαικά τεκταινόμ