Κατασκευάζοντας “ενόχους”.

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Είναι ίσως από τους λίγους πολιτικούς που φρόντισαν να προειδοποιήσουν και μάλιστα με τον πιο επίσημο τρόπο για τις συνέπειες της ανάληψης της πρωθυπουργίας της χώρας από τον ΓΑΠ.

“Δεν ανησύχησα, κύριε Παπανδρέου και δεν ανησυχώ για το μέλλον μου. Για το μέλλον αυτού του τόπου ανησυχώ αν τύχει ποτέ και κυβερνήσετε με τις δόλιες μεθοδεύσεις σας…”

Οκτώβριος του 2008. Συνεδριάση της Βουλής

για την σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το Βατοπέδι με πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης. Στο βήμα της Βουλής ο Θοδωρής Ρουσόπουλος μέσα σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα, περιγράφει την κόλαση που ακολούθησε μόλις ένα χρόνο μετά. Ο Παπανδρέου παίρνει στα χέρια του τις τύχες της χώρας με τις γνωστές συνέπειες. Στη διάρκεια εκείνης της ομιλίας ο Ρουσόπουλος είχε υπενθυμίσει τους διαφορετικούς κόσμους στους οποίους ανήκουν ο ίδιος και ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κάνοντας αναφορά στο επάγγελμα του πατέρα του-ταχυδρόμος:

"Κύριε Παπανδρέου, ανήκουμε σε άλλους κόσμους. Γεννηθήκατε πολιτικά ισχυρός. Είμαι ο γιος ενός ταχυδρόμου.
Οι δρόμοι μας και οι πορείες μας υπήρξαν διαφορετικές. Σε όλη μου τη διαδρομή υπήρξε οδηγός μου η ηθική, η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Δεν βρίσκομαι στην πολιτική για τον εαυτό μου. Δεν βρίσκομαι στην πολιτική για την εξουσία. Από την πρώτη στιγμή τον Αύγουστο του 2000 που αφήνοντας μια επιτυχημένη εικοσαετή πορεία στη δημοσιογραφία εντάχθηκα συνειδητά στο Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ως στενός συνεργάτης του Αρχηγού Κώστα Καραμανλή. Ένα μόνο πράγμα με κινούσε και με ενέπνεε: Να είμαι χρήσιμος στους συμπολίτες μου και στη χώρα μου. Έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου σ’ αυτό το σκοπό.
Ως μέλος της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας μετά από τις επιτυχημένες μάχες που δώσαμε όλοι μαζί το 2004 και το 2007, το ίδιο συνεχίζω πάντοτε να κάνω να είμαι χρήσιμος από τη θέση που βρέθηκα και από το ρόλο που έχω.
Στην πολιτική μου αυτή διαδρομή ασφαλώς όπως όλοι μας έκανα και λάθη. Ποτέ όμως καμία φορά, καμία πράξη μου δεν θα μπορούσε να εκληφθεί ως παράνομη πράξη. Γιατί σέβομαι βαθύτατα και το Κόμμα μου και την Κυβέρνηση της χώρας στην οποία συμμετέχω αλλά πάνω απ’ όλα σέβομαι τη λαϊκή εντολή και τους νόμους. Γιατί πίστευα και πιστεύω ότι όσο δύσκολος και αν είναι αυτός ο δρόμος, όσες δοκιμασίες και αν έχει, όσες θυσίες και αν απαιτεί, αυτές οι θυσίες οι προσωπικές θυσίες, οι προσωπικές δοκιμασίες έχουν μικρή σημασία μπροστά στο κοινό καλό.
Έδειξα μεγάλη ανοχή όλο αυτό το διάστημα. Η ανοχή δεν σημαίνει και «ενοχή». Σημαίνει και υποδηλώνει αξιοπρέπεια και ευπρέπεια. Σημαίνει και υποδηλώνει διαφορετική πολιτική σκέψη. Σημαίνει και υποδηλώνει άλλη φιλοσοφία ζωής. Σημαίνει και υποδηλώνει σεβασμό στο ρόλο του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, του Εκπροσώπου του Πρωθυπουργού και στις δεσμεύσεις που απορρέουν απ’ αυτόν.
Σεβάστηκα και σέβομαι το ρόλο που μου ανέθεσε ο Πρωθυπουργός ακόμη και όταν αυτός ο ρόλος δεν μου επιτρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου όπως θα ήθελα. Και δεν μετέτρεψα ούτε για μια στιγμή το βήμα της Κ