Η ώρα των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών ήρ θε…

Οι επιδιώξεις της Άγκυρας, η Ε.Υ.Π. και ο κίνδυνος διπλής κατοχής για την Ελλάδα

Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Το Newsbomb.gr έκανε αυτό που έπρεπε. Άνοιξε στις σωστές παραμέτρους το ζήτημα της πυρκαγιάς στα Μαστιχόδενδρα της Χίου, τις ξαφνικές φλόγες στο Ναύπλιο και αλλού, σε ολόκληρη την Ελλάδα, την καταστροφή του « Zubr» μέσα στο ναύσταθμο του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Ο αρμόδιος υπουργός Ασφαλείας, Ν. Δένδιας, έκανε αυτό που έπρεπε. Με

επίσημο τρόπο ανακοίνωσε το αίτημα για συνδρομή της ΕΥΠ, ειδικά στις έρευνες για την πυρκαγιά στη Χίοκαι το Ναύπλιο.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Η κατάσταση χρεοκοπίας της δεν αναστρέφεται. Πολύ περισσότερο με την κρίση στην Ευρώπη, να βαθαίνει αντί να αποκλιμακώνεται. Παράλληλα το μέτωπο της Συρίας, ανοίγει με ραγδαίους ρυθμούς το ζήτημα αλλαγής των συνόρων στην Εγγύς Ανατολή. Η Τουρκία επιχειρεί με τις μυστικές υπηρεσίες της, αυτό που σε πρώτη φάση έδειξε διατεθειμένη να επιχειρήσει με στρατιωτικές δυνάμεις. Να δημιουργήσει μια προκεχωρημένη ζώνη-προκάλυμα, εντός του εδάφους της Συρίας. Όταν αυτό δεν της επετράπη από τον διεθνή παράγοντα και τον διεθνή συσχετισμό επίσημα , συνέχισε τον σχεδιασμό της με τις μυστικές υπηρεσίες της. Σωρεία δημοσιευμάτων, αλλά και πληροφοριών φέρουν ως βεβαία τουρκική διείσδυση, εντός των αντικαθεστωτικών της Συρίας, μέσα από πυρήνες φανατικών ισλαμιστών, ακόμη και οργανώσεων του δικτύου της Αλ Κάιντα, που φιλοδοξούν να μπουν στην Δαμασκό, μόλις το καθεστώς του Άσαντ καταρρεύσει.

Η Τουρκία φοβάται την Αραβική Άνοιξη και προσπαθεί με διπλωματικό τρόπο, αλλά και στο επίπεδο των «μαύρων επιχειρήσεων», που θα ωφελούσαν ταυτόχρονα σχέδια των ΗΠΑ ή και του Ισραήλ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων, να χειραγωγήσει τις εξελίξεις, τουλάχιστον σε σχέση με τον «κλειστό πυρήνα» των συμφερόντων της. Που σημαίνει προσπάθεια αποτροπής με κάθε κόστος της αλλαγής συνόρων, που θα επιτρέψουν την ίδρυση Κουρδικού Ανεξάρτητου κράτους, στο Κιρκούκ και την Μοσούλη. Ή στις πηγές του Τίγρη και του Ευφράτη, που ποτίζουν όλη την Μέση Ανατολή. Η Τουρκία στο επίπεδο αυτό παίζει με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, προσφέροντας στρατόπεδα, δίκτυα και ειδικευμένο προσωπικό των μυστικών υπηρεσιών και των ειδικών δυνάμεων του στρατού της. Η Σαουδική Αραβίααπό την άλλη πλευρά κεφάλαια, ιερείς και σεχταρισμό. Το Σουλτανάτο και το Χαλιφάτο των Αλ Σαούντ, έχουν κάθε λόγο να κρατήσουν διχασμένους τους μουσουλμάνους σε σουνίτες και σιΐτες και την Δύση μακριά, από τις βόμβες και τους καμικάζι του Ισλάμ, να προσπαθεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της μόνον μέσω Άγκυρας και Ριάντ. Οι σαλαφιστές, που ξεκινούν και πάλι από την Τύνιδα, όπως άλλοτε οι Σεχταριστές της Αλ Κάιντα, σε αυτό κατατείνουν.

Στην αντίπερα όχθη της Μεσογείου την Δυτική, όπου βρίσκονται τα ελληνικά σύνορα και νησιά, η Τουρκία παίζει με απολύτως διαφορετικό τρόπο. Σαν δυτική και μάλλον ευρωπαϊκή δύναμη, που έχοντας ανακτήσει την κεφαλαιακή της βάση και πετύχει οικονομική ανασυγκρότη