Η ώρα της δικής ΜΑΣ ευθύνης…

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Εμπειρία δεν είναι τι σου συμβαίνει. Εμπειρία είναι τι κάνεις με τα πράγματα που σου συμβαίνουν.

Aldous Huxley

Το Νέο Όραμα :

Η Κοινωνία των Ανθρώπων που Σέρνονται!

Με υποχρεώσεις πολλές και δικαιώματα λίγα.

Άνθρωποι στο όριο της φτώχειας, και κάτω απ’ το όριο αυτό, όσο είναι δυνατό.

Επιστροφή στο Πίσω :

Ολοταχώς και με μεγάλα άλματα.

Η Πορεία προς τα Εμπρός αναβάλλεται επ’ αόριστον :

Τόσο όσο ΕΜΕΙΣ θα το θελήσουμε.

Το Παιχνίδι πια, δεν το παίζουν οι Άλλοι :

Το παίζουμε Εμείς.

Το Παιχνίδι

ίσαμε τα τώρα, ήταν Ευθύνη των Άλλων.

Σήμερα, είναι Ευθύνη δική Μας.

Παίζουν σε βάρος μας, επειδή εμείς το επιτρέπουμε.

Είναι η ώρα της Αλήθειας.

Είναι η ώρα να διαγράψουμε το Ψέμα.

Το Ψέμα ότι οι Άλλοι θα πάσχιζαν να μας εξασφαλίσουν ένα ανώτερο βιοτικό επίπεδο, καλύτερο απ’ το χθες.

Τούτη η Διαχρονική Υπόσχεση, αποδείχτηκε ένα Μεγάλο Διαχρονικό Ψέμα.

Είναι η ώρα, να πάρουμε στα χέρια μας τη δική μας Υπόθεση : πρώτο μέλημά Μας, ν’ απαλλαγούμε απ΄ το Διαφθαρμένο Χθες και τους Διαχειριστές του.

Ίσαμε τα τώρα, μέναμε, και είμασταν ευχαριστημένοι μ’ αυτό, στο να λοιδορούμε τους Χτεσινούς και Σημερινούς Διαχειριστές της Υπόθεσής Μας.

Πρέπει, επιτέλους, να λοιδορήσουμε όσους επέλεγαν και επιλέγουν εκείνους που στη συνέχεια θα λοιδορήσουν.

Είναι η στιγμή, αφού είπαμε όσα έπρεπε να πούμε για τους Διαχειριστές των Υποθέσεών μας, αφού τους λοιδορήσαμε δίκαια, από δω και πέρα να μαζέψουμε τη σκέψη μας πάνω στο τι θέλουμε από δω και πέρα.

Τι θέλουμε και κυρίως, ποια νέα ηγεσία οραματιζόμαστε σε τούτο το τόπο, και με ποιες ασφαλιστικές δικλείδες, ότι στο εξής ο λαός δεν θα είναι ο παθητικός αποδέκτης σημαντικών αποφάσεων που τον αφορούν, αλλά που θα ερωτάται και θα μετέχει ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων;

Είναι η ώρα να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες.

Κάναμε ό,τι έπρεπε;

Κάνουμε ό,τι πρέπει;

Τι ήταν αυτό που έπρεπε να κάνουμε και δεν το κάναμε, τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε;

Θεωρώ τον εαυτό μου αναρμόδιο να δώσω απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αν και έχω κάποιες, για τον λόγο ότι, πιστεύω, τη στιγμή αυτή εκείνο που μετρά είναι η ατομική περισυλλογή.

Κι ο καθένας, είναι σε θέση να φτάσει σε συμπεράσματα, χωρίς καθοδηγητές.

Καθοδηγητές μας, είναι πια ο Φόβος, η Αγωνία, μαζί με την Ελπίδα : πρέπει ο καθένας μας να κοιτάξει τον εαυτό του και τη ψυχή του.

Είναι η Στιγμή;

Ναι!

Είναι η Στιγμή της Απόρριψης όλων εκείνων που μας πλήγωσαν, μας εξευτέλισαν, που φτώχυναν πρώτα απ’ όλα τη ψυχή μας πριν φτωχύνουν τη τσέπη μας.

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ