Φτιάχτηκε ο νόμος για τον θαλάσσιο τουρισμό (το κράτος φάλαινα ενάντια στο γιώτινγκ)

του Σωτήρη Γλυκοφρύδη

Όταν ανέλαβε την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, μέσα στα πλαίσια της αντιμετώπισης της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και των χρημάτων «που θα έπρεπε να» έχουμε, ήταν το σχέδιο της εκπόνησης ενός νόμου για τη βελτίωση της απόδοσης του θαλάσσιου τουρισμού.

Μετά 2 χρόνια, το πλαίσιο του νόμου τελείωσε και πάει προς ψήφιση στη Βουλή. Οι Λ. Κατσέλη, Γ. Νικητιάδης και σύμβουλοι προκύπτουν το βασικό παρελθόν, ο υπουργός Μ. Χρυσοχοϊδης και ο υφυπουργός

ο Άδ. Γεωργιάδης προκύπτουν το ενεργό παρόν. Εδώ, ο Άδωνης δίνει εξετάσεις, για να αποδειχθεί αν είναι η γάτα του σπιτιού ή ο σκύλος του αφέντη. Και επεξηγώ:

Ο νόμος έχει βασικό προορισμό την άρση του καμποτάζ, την οποία χαιρέτισε όλος σχεδόν ο τύπος, και φυσικά οι ανάλογοι μεγάλοι τουριστικοί φορείς. Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε με ένα τουριστικό κλάδο που ο νόμος αυτός «αγνοεί» τη χρησιμότητά του και επί του οποίου δημιουργεί προσκόμματα και δυσκολίες. Είναι ο κλάδος του Γιώτινγκ, που είναι για το θαλάσσιο τουρισμό ότι τα ενοικιαζόμενα δωμάτια σε σχέση με τις μεγάλες τουριστικές μονάδες, προκύπτει δηλαδή πιο ελληνοκεντρικός και ποιοτικά ίσως καλύτερος. Είναι επίσης «λαϊκής βάσης», που σημαίνει και στρατηγικού προσδιορισμού. Τα έσοδα μένουν στον τόπο, βρίσκεται επιχειρησιακά διαμορφωμένος από απλούς Έλληνες και γεμίζει με Ελληνικές σημαίες το Αιγαίο. Ως εκ τούτου, λόγω της απαξίωσης και των προσκομμάτων που δημιουργεί ο νέος νόμος, σε αυτό τον κλάδο, στρατηγικού προορισμού, χαρακτηρίζεται σύσσωμος, ημίτυφλος, στραβός.

Εξ αυτού του λόγου και εκ την τελευταία στιγμή θα επικεντρωθούμε στον προσδιορισμό των αναγκών αυτού του κλάδου που «αγνοεί» σκανδαλωδώς αυτό το νομοσχέδιο. Ο προσδιορισμός του εδώ όπως δίδεται προκύπτει γραφειοκρατικός, αστυνομοκρατικός κι εν γένει αντι-αναπτυξιακός. Γραφειοκρατικός, γιατί αυξάνει την υπάρχουσα γραφειοκρατία του κρατικού τέρατος Λεβιάθαν, που εδώ σαν φάλαινα διαλύει την αρματωσιά του σκάφους. Αστυνομοκρατικός, διότι αστυνομεύει τον τουρίστα επί ενός αντικειμένου που είναι σαν το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο. Και αντι-αναπτυξιακός, διότι αντί να λύνει τα προβλήματα επιφέρει πρόσθετα και άλλα.

Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο περί της χρησιμότητας του θαλάσσιου τουρισμού πάνω στον τομέα που καλείται «Γιώτινγκ». Κρούουμε απλώς τον κόδωνα του κινδύνου προς το κράτος και ειδικά προς τον Άδωνη Γεωργιάδη ο οποίος φαίνεται πως τον χώρο αυτόν δεν τον κατέχει. Διότι, αν κάπου αλλού υπήρξαν Θερμοπύλες, εδώ έχουμε μια Σαλαμίνα. Ο τομέας αυτός του «μέγα της θαλάσσης ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ κράτους» πρέπει να ενισχυθεί, άμεσα και επειγόντως, αν θέλουμε ο θαλάσσιος τουρισμός μας να μείνει, τουλάχιστον ως προς ένα κομμάτι του στα Ελληνικά χέρια. Ως εκ τούτου, και πάλι θα πούμε, πως, αν επιθυμούμε ο θαλάσσιος τουρισμός σε ένα βασικό του μέρος να παραμείνει εθνικός, πρέπει να υπάρξει:

α) Προβολή: Συμμετοχή της Ελλάδος σε όλα τα ναυτικά σαλόνια, προβάλλοντας την θαλάσσια ποικιλομορφία της, τα σκάφη, τον πολιτισμό και τα προϊόντα της. Πάνω στο Γιώτινγκ, Ελλάδα ε