Βόες

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΟΠΩΣ θα έλεγε κι ο Πέτρος Μολυβιάτης με εκείνο το στεγνό του χιούμορ «no news is good news». Δηλαδή το καλύτερο νέο είναι να μην υπάρχουν νέα. Είναι ένα από τα αποστάγματα σοφίας της παραδοσιακής καραμανλικής πολιτικής σχολής. Αν το εφαρμόζει, χωρίς να το διαφημίζει, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι γιατί είναι καραμανλικός αν όχι από κούνια – πάντως από διδακτορική διατριβή. Το διδακτορικό του ήταν για τον Κωνσταντίνο

Καραμανλή που τον κάλεσε μάλιστα κάποια στιγμή λίγο να τον γνωρίσει, λίγο να δει και πού το πάει. Ως υπουργός Παιδείας, έξι μήνες τώρα, ο Αρβανιτόπουλος αποφεύγει όχι τόσο την παραγωγή ειδήσεων όσο το να γίνεται ο ίδιος είδηση. Ετσι πέρασε, προσαρμοσμένος, ο νόμος για τα ΑΕΙ. Η επαναφορά των τμημάτων, η εκλογή των κοσμητόρων και η ηλεκτρονική ψήφος έλυσαν τα μάγια κι έφεραν ακόμη κι επώνυμους ξένους στην κορυφή ελληνικών πανεπιστημίων.

ΔΕΝ ταυτίστηκε ποτέ ολοκληρωτικά μαζί του, αλλά ο Αρβανιτόπουλος συνδέθηκε στενά και με τον νεότερο Καραμανλή. Από αυτόν κράτησε τη λεγόμενη μέθοδο του βόα. Ράθυμος και νωχελής όπως το ερπετό, ο Κώστας Καραμανλής της καλής εποχής υπνώτιζε πριν καταπιεί. Αντίστοιχη είναι συχνά η συμπεριφορά του υπουργού Παιδείας. Σε μια Επιτροπή της Βουλής μια βουλευτίνα επισήμανε ότι «μάς αποκοιμίζει με τον ήπιο τρόπο του, ενώ περνάει τις πλέον νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην παιδεία». Δεν είναι εντελώς έτσι – αλλά δεν είναι και πολύ αλλιώς. Με την «Αθηνά», πάντως, ο Αρβανιτόπουλος επιχειρεί να αλλάξει στα μαλακά τον εκπαιδευτικό χάρτη της χώρας αφού κάποια εκπαιδευτήρια θα γίνουν βορά κάποιων άλλων. Πέρα όμως από την πολιτική μέθοδο υπάρχει και το προσωπικό ή μάλλον το οικογενειακό στοιχείο. Προερχόμενος από σόι εκπαιδευτικών, καθηγητής πανεπιστημίου ο ίδιος, ο Αρβανιτόπουλος δεν αντιμετωπίζει με συγκρουσιακή διάθεση τον χώρο. Αντιλαμβάνεται τη μεταρρύθμιση με όρους συμμετοχής όλων των ενδιαφερομένων ομάδων και ο Θεός βοηθός!

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ γραφείου του Σαμαρά στην πρώτη κρίσιμη φάση μετά τον Νοέμβριο του 2009, ο Αρβανιτόπουλος επέλεξε να απελευθερωθεί αργότερα από το πόστο αυτό γιατί ήθελε να πολιτευθεί στον Πειραιά. Με τον Σαμαρά διατηρεί, πάντως, στενότατη σχέση και όχι μόνο γιατί έτρωγαν οικογενειακά στου «Βασίλη» στην Κηφισιά. Η σχέση, πάντως, χρονολογείται από πριν το 2009. Ο Αρβανιτόπουλος ήταν από αυτούς που είχαν επαφή με τον Αντώνη πολύ πριν μπει σε τροχιά. Γενικά, είναι πρόσωπο συνηθισμένο σε ρόλους κορυφής. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το 2001 ο Κώστας Καραμανλής τού είχε αναθέσει να κρατήσει «happy» – ευτυχισμένο – τον Σουφλιά, την πρώτη περίοδο επιστροφής του Σαρακατσάνου στη ΝΔ. Και είναι γνωστό πόσο δύσκολος και γκρινιάρης μπορεί να είναι ο Σουφλιάς.

Ο Σαμαράς τον σκέφτηκε προσωρινά και για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης πέρυσι τον Μάρτιο αλλά επικράτησε η ορθόδοξη λογική της τοποθέτησης στο Παιδείας. Ενα κεκτημένο του Αρβανιτόπουλου είναι η εκπαιδευτική ειρήνη. Αλλωστε, σε χώρα που βρίσκεται στο ΔΝΤ, φοιτητές και μαθητές είναι ανθρώπινο υλικό εξίσου εύφλεκτο με τις μολότοφ. Μέχρι στιγμής το στοίχημα έχει βγει. Και η πραγματική προσπάθεια είναι να ξαναπάρει αξία το εκπαιδευτικό σύστημα – μπας και πάρει μπροστά η χώρα. Ως ειρηνοποιός υπουργός Παιδείας, ο Αρβανιτόπουλος μοιάζει με έναν μακρινό προκάτοχό του που είχε κι αυτός, ως φιλόλογος, σχέση με την εκπαίδευση και ήπιο στυλ: τον Πέτρο Ευθυμίου. Αλλά αυτή είναι μία σύγκριση που δεν θα άρεσε στον Αρβανιτόπουλο!