Το χαρακίρι των τραπεζών στα ΜΜΕ συνεχίζεται!

Ακόμη και τώρα αδυνατούν να πάρουν σοβαρές αποφάσεις χάνοντας εκατοντάδες εκ. ευρώ

Με αφορμή τα όσα εξελίσσονται στον ΔΟΛ γίνεται σαφές για πολλοστή φορά ότι ο ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες της κρίσης (και) στο χώρο των ΜΜΕ δηλαδή οι τράπεζες (ο άλλος πυλώνας είναι το πολιτικό σύστημα) αδυνατούν να χειριστούν σοβαρά και προς το συμφέρον των ίδιων των τραπεζικών ιδρυμάτων

την όλη κατάσταση. Αφού αρχικά είτε με την παρέμβαση του πολιτικού συστήματος είτε επειδή με τα χρόνια τα τραπεζικά στελέχη ανέπτυξαν στενές και ισχυρές προσωπικές σχέσεις με τους μηντιάρχες, οι τράπεζες μπούκωσαν με δανεικά και αγύριστα μερικά δις ευρώ τα ελληνικά ΜΜΕ όταν άρχισε η φούσκα να σκάει αντί να κοιτάξουν να μαζέψουν ό,τι μπορούν, να περισώσουν ό,τι μπορούν οι τράπεζες ξαφνικά απλά έκλεισαν τη στρόφιγγα και δήλωσαν άρνηση να κάνουν οτιδήποτε για να διασώσουν τα υπερχρεωμένα ΜΜΕ και να πάρουν οι ίδιες πίσω έστω μέρος των χρημάτων που είχαν δώσει. Από το ένα άκρο του «πάρτε όσα γουστάρετε όποτε γουστάρετε χωρίς εγγυήσεις και χωρίς business plan» οι τράπεζες πήγαν στο «δώστε τα όλα τώρα αλλιώς μπλοκάρουμε τα πάντα και πτώχευση». Σε κανένα μηντιακό μαγαζί όταν άρχισε να κάνει την εμφάνιση του το πρόβλημα οι τράπεζες δεν παρενέβησαν και να υποχρεώσουν έγκαιρα τους ιδιοκτήτες τους να αποχωρήσουν δρομολογώντας οι ίδιες λύσεις για την επόμενη μέρα για να μη χάσουν οι ίδιες τα κεφάλαια που είχαν καταβάλει.

Ετσι για παράδειγμα αφού έδωσαν 500 εκ. στο Alter όταν έσκασε το πρόβλημα αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να ανοίξουν δρόμους ώστε το κανάλι να συνεχίσει με κάποιο τρόπο να υπάρχει και να πάρουν πίσω ένα μέρος του χρέους προτίμησαν να το αφήσουν να κλείσει και να τα χάσουν όλα. Την ίδια τακτική έχουν ακολουθήσει πάνω κάτω με όλα τα ΜΜΕ και το ίδιο κάνουν τώρα και στον ΔΟΛ. Μοναδική εξαίρεση είναι ό,τι έκαναν και κάνουν στο Mega όπου επειδή το κανάλι συνεχίζει να έχει έσοδα η ασφυξία που προκάλεσαν στο κανάλι τους έχει επιστρέψει στα ταμεία τους σημαντικά ποσά. Ομως η αλήθεια εδώ είναι ότι οι τράπεζες παίρνουν από το Mega χρήματα πίσω επειδή κάποιοι εργαζόμενοι για δικούς τους λόγους και χωρίς καμία υπόσχεση ή ελπίδα αποφάσισαν να συνεχίσουν να δουλεύουν και να βάζουν στα μηχανήματα τις κασέτες με τις επαναλήψεις. Αν οι εργαζόμενοι στο Mega είχαν απεργήσει στο σύνολο τους όπως κάνει ο ενημερωτικός τομέας και το κανάλι κατέβαζε ρολά οι τράπεζες θα τα είχαν χάσει όλα και εκεί. Με απλά λόγια κατά τύχη παίρνουν λεφτά από το Mega και όχι επειδή οι τράπεζες έχουν υλοποιήσει κάποιο σχέδιο λειτουργίας.

Τα ίδια και με τον ΔΟΛ, άφησαν τα πράγματα να φτάσουν στο απροχώρητο και ενώ ήταν σαφές ότι ο Ψυχάρης αδυνατεί ή δεν θέλει να κρατήσει όρθιο τον Οργανισμό και τώρα απλά προκαλούν ασφυξία και απειλούν με άμεση πτώχευση. Δηλώνουν ότι θεωρητικά θέλουν να μείνει ανοικτός ο ΔΟΛ αλλά δηλώνουν ταυτόχρονα ότι δεν μπορούν να κάνουν και τίποτε για αυτό. Με μπλοκαρισμένους όλους τους λογαριασμούς του ΔΟΛ ακόμη και κάποιοι εργαζόμενοι να συνεχίσουν όπως στο Mega να εργάζονται δωρεάν δεν θα υπάρχουν τις επόμενες μέρες τα χρήματα για τα βασικά λειτουργικά έξοδα όπως φως νερό τηλέφωνο και φυσικά το χαρτί και τα εκτυπωτικά έξοδα. Ηδη εξαιτίας αυτής της κατάστασης το τιράζ των ΝΕΩΝ και του Βήματος, αλλά και ο όγκος τους έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Αποτέλεσμα είναι φυσικά η συνεχής μείωση των κυκλοφοριών. Ηδη το ΒΗΜΑ έχει πέσει στις 40 χιλιάδες φύλλα. Με απλά λόγια δεν θα προλάβουν οι τράπεζες να τον κλείσουν τον ΔΟΛ απλά θα κλείσει από μόνος του. Και τι θα κερδίσουν τότε οι τράπεζες; Θα πουλήσουν λέει τους τίτλους… ΟΚ!

Πόσα πιστεύουν ότι θα πιάσουν; Μια ερώτηση στη μηντιακή πιάτσα να κάνουν θα μάθουν σε 5 λεπτά ότι η πώληση των τίτλων και μάλιστα όχι σε ένα πακέτο αλλά κομμάτι κομμάτι όπως προκρίνουν αυτή τη στιγμή οι τράπεζες, ζήτημα είναι να πιάσουν τα 10 εκ. ευρώ. Ο Αντώνης Καρακούσης έχει πει στις τράπεζες ότι πάνω από 15 εκ. ευρώ δεν πρόκειται να πάρουν από τους τίτλους και από αυτά τα χρήματα κάποια θα πάνε σε αποπληρωμή υποχρεώσεων σε εργαζομένους κλπ. Με δεδομένο ότι ο ΔΟΛ χρωστάει περί τα 200 εκ. όπως είναι ευνόητο η διαδικασία αυτή θα είναι μοιραία για τις τράπεζες. Και το ερώτημα είναι γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Γιατί δεν προστατεύουν τα συμφέροντα τους; Γιατί για παράδειγμα δεν επιτρέπουν την ομαλή έκδοση των εφημερίδων ή την ομαλή λειτουργία ενός καναλιού για να μην απαξιώνονται και να χάνουν έσοδα και αξία; Ισως το μυστικό κρύβεται στην ατάκα του Γιάννη Στουρνάρα αλλά και ανάλογες αναφορές όλων των στελεχών των τραπεζών που περασαν από την εξεταστική επιτροπή για τα δάνεια των ΜΜΕ. Οπως είπαν από το σύνολο των κόκκινων δανείων αυτά των ΜΜΕ αφορούν ένα ποσοστό πέριξ του 5% οπότε δεν τους νοιάζει, τα έχουν ουσιαστικά ξεγράψει αυτά τα δάνεια και θέλουν απλά να σκοτώσουν ό,τι κινείται στα ΜΜΕ και χρωστάει για να ξεμπερδεύουν. Ισως πάλι όπως λένε κάποιοι που γνωρίζουν το χώρο των τραπεζών δεν υπάρχουν πλέον υψηλού κύρους τραπεζικά στελέχη ώστε να πάρουν πρωτοβουλίες, αλλά έχουν αναρριχηθεί στις θέσεις ευθύνης άτομα που λειτουργούν ως απλοί διαχειριστές και άτομα που τρέμουν και τη σκιά τους και προτιμούν να καει το σύμπαν γύρω τους ακόμη και η ίδια τους η τράπεζα αρκεί να μην υπάρξει πιθανότητα να αντιμετωπίζουν εκείνοι κάποια πίεση και κριτική. Οσον αφορά το ενδεχόμενο κάποιες κινήσεις διάσωσης μιας υπερχρεωμένης εταιρείας να οδηγούν σε νομικές περιπέτειες τα τραπεζικά στελέχη είναι υπαρκτό πρόβλημα αλλά και αυτό αυτό είναι δική τους ευθύνη αφού όλα αυτά τα χρόνια θα μπορούσαν να έχουν πιέσει και εν πολλοίς επιβάλλει την ψήφιση νομοθετικών ρυθμίσεων που θα τους επέτρεπε να κάνουν τέτοιες κινήσεις χωρίς συνέπειες. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν λέμε να ψηφίζονταν νόμοι ασυλίας σε σκανδαλώδεις ενέργειες τύπου «δίνω δάνεια με εγγύση αέρα» ή «διασώζω χρεωκοπημένη εταιρεία και την αφήνω στον ιδιοκτήτη της» αλλά να είχαν δικαίωμα να ορίζουν διοίκηση στην εταιρεία οι τράπεζες άμεσα δηλαδή μέσα σε ένα 24ωρο μετά την καταγγελία ενός δανείου και να προχωρούν εντός λίγων εβδομάδων σε διαδικασίες εξυγίανσης και πώλησης της εταιρείας. Ακόμη και με το νέο νόμο που είναι άκρως ευνοικός στις τράπεζες για να γίνει όλο αυτό που περιγράψαμε απαιτείται διάστημα πολλών μηνών στο οποίο η εταιρεία βρίσκεται σε χρηματοδοτικό κενό και άρα πιθανότατα πεθαίνει πριν ξεκινήσει η όποια προσπάθεια να σωθεί οτιδήποτε σώζεται σε αυτή και μαζί πεθαίνει φυσικά και το σύνολο των οφειλών στις τράπεζες.

The post Το χαρακίρι των τραπεζών στα ΜΜΕ συνεχίζεται! appeared first on Enimerosi24.