Τι ζητάει το ΔΝΤ και έχει αγριέψει την κυβέρνηση

Του Θάνου Πασχάλη

Πηγή newpost.gr

Το ΔΝΤ θεωρείται και είναι ο σκληρότερος παίκτης από τους υπόλοιπους θεσμούς-πιστωτές του κουαρτέτου (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Ενωση) που λαμβάνει μέρος, ως τεχνικός σύμβουλος, στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του

Στην «ποδιά» του σφάχτηκαν τα χρόνια της κρίσης αρκετά πολιτικά παλικάρια χάνοντας περηφάνως εξουσία και εκλογές και ορισμένα καταποντιζόμενα σε μονοψήφια εκλογικά ποσοστά.Οσοι πολιτικοί ταγοί δεν υπέκυψαν στις σειρήνες του έχασαν την εξουσία,ενώ άλλοι που αρχικά το απαρνήθηκαν στη συνέχεια το καλοδέχτηκαν ως άσωτο υιό.

Οι επιδιώξεις και οι απαιτήσεις του για επιπλέον μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής για να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος δεν είναι τωρινές.Και στις διαπραγματεύσεις για την πέμπτη αξιολόγηση που θα έκλεινε το δεύτερο Μνημόνιο(2014) επί Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου οι απαιτήσεις του παρέμεναν αυστηρά ίδιες μέχρι εμμονής.

Η οικονομική φιλοσοφία του ΔΝΤ στηρίζεται στην εξής παραδοχή.Η τα μέτρα λιτότητας θα είναι αυστηρά η οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να προχωρήσουν (άρα και να υπαναχωρήσουν) σε ουσιαστική ελάφρυνση έως περικοπή του δημοσίου ελληνικού χρέους.Την ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους οι Ευρωπαίοι πιστωτές,δηλαδή τα Κράτη, δεν τη βλέπουν ούτε με το κυάλι και απλώς τελευταία εμφανίζονται συγκαταβατικοί να τη βάλουν στο τραπέζι του διαλόγου.

Δεσμεύτηκαν και το 2012 αλλά μετά ξεχάστηκε ως δια μαγείας. Πάντα όμως με τη σαφή δέσμευση ότι η συζήτηση για την απομείωση του χρέους θα γίνει σε πλαίσια λελογισμένων οικονομικών υποχωρήσεων από μέρους τους που έχουν να κάνουν με χρονική ίσως επιμήκυνση στην αποπληρωμή ορισμένων κρατικών δανείων,ενδεχομένως σταθερό επιτόκιο κλπ(άρα μην περιμένετε πολλά), και αυτά πάντως υπό την αίρεση ότι θα ολοκληρωθεί πρωτίστως η αξιολόγηση του προγράμματος από το κουαρτέτο των δανειστών.

Η λάιτ αναδιάρθρωση του χρέους δεν λύνει το πρόβλημα βιωσιμότητας του επιμένει το ΔΝΤ και άρα η μόνη λύση που απομένει για να πιαστούν οι στόχοι του προγράμματος είναι δραστικά δημοσιονομικά μέτρα , έτσι ώστε το Ταμείο αλλά και οι Ευρωπαίοι να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Ομως για να πιαστούν οι δημοσιονομικοί στόχοι του προγράμματος (3,5% πρωτογενές πλεόνασμα το 2018 και χαμηλότερα ποσοστά φέτος και το 2017) απαιτούνται αύξηση των εσόδων του κράτους και δραστικές περικοπές δαπανών με στόχο να περισσεύουν κάθε χρόνο ικανά χρήματα και τα δάνειά των πιστωτών να εξοφλούνται στην ώρα τους.

Μάλιστα ο ίδιος ο Πολ Τόμσεν είχε, με δήλωσή του, ξεκαθαρίσει ότι για να επιτευχθεί αυτό απαιτούνται πρόσθετα μέτρα τουλάχιστον 9 δις ευρώ έως το 2018. Η Κυβέρνηση θεώρησε εξωπραγματικές τις απαιτήσεις του ΔΝΤ υποστηρίζοντας ότι το 2015 ο Προυπολογισμός του Κράτους έκλεισε με πρωτογενές πλεόνασμα 0,2% όταν οι προβλέψεις έκαναν λόγο για πρωτογενές έλλειμμα 0,5%. Από εδώ αρχίζει η πρώτη κόντρα με την Κυβέρνηση καθώς το ΔΝΤ δεν αναγνωρίζει αυτά τα στοιχεία.

Ωστόσο για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η «αχίλλειος πτέρνα» που οδηγεί σε συνεχή ελλείμματα το ελληνικό κράτος είναι η ετήσια επιχορήγηση του δημοσίου στα Ασφαλιστικά Ταμεία που φτάνει το 9% του ΑΕΠ (16 δισ. ευρώ) όταν ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη δεν ξεπερνά το 4,5%-5%του ΑΕΠ των χωρών μελών της.Κατά πρώτον ζητεί,όπως συμφωνήθηκε, περικοπή φέτος κατά 1% (1,8 δις ευρώ) της κρατικής επιχορήγησης των Ασφαλιστικών Ταμείων.Από πού; Από τη μείωση των συντάξεων,κύριων, επικουρικών, εφάπαξ κλπ.

Και μάλιστα δεν δέχεται ένα μέρος των περικοπών στις συντάξεις να καλυφθεί από άλλες πηγές π.χ αύξηση 1%-1,5% της εισφοράς εργοδοτών και εργαζομένων για τις επικουρικές συντάξεις.Από την άλλη -δηλώθηκε ότι ήδη συμφωνήθηκε -άλλο 1%του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ) να προέλθει από τη φορολογία εισοδήματος. Επ αυτού ουδείς γνωρίζει από πού θα προέλθουν τα πρόσθετα έσοδα ,ούτε πόσοι και ποιοι από τους φορολογούμενους θα βάλουν το χέρι στην τσέπη. Γράφονται διάφορα σενάρια ,ωστόσο στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό.Για τα «κόκκινα» τραπεζικά δάνεια οι επιτελείς του ΔΝΤ ζητούν πλήρη απελευθέρωση τους,όπως και στην Κύπρο,και να ισχύσει προστασία μόνον για ελάχιστες ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες δανειοληπτών.

Αντιθέτως η Κυβέρνηση ζητεί τρίχρονη παράταση για τουλάχιστον 60% των δανειοληπτών. Αυτά ,εν ολίγοις, έχουν αγριέψει την Κυβέρνηση γιατί στην περίπτωση που περάσει η γραμμή του ΔΝΤ οι «κόκκινες»¨γραμμές πάνε περίπατο. Αύριο που αρχίζουν, εκ νέου, οι διαπραγματεύσεις -αν τελικώς αρχίσουν- θα φανεί ποιος τελικά θα είναι, τουλάχιστον ,στο ορατό η μακρινό μέλλον ο νικητής.Αν τελικώς κλείσει η αξιολόγηση και δεν τιναχτεί στο αέρα.

Γιατί το απρόβλεπτο ΔΝΤ μπορεί να τα βροντήξει και να φύγει.Δεν θάναι άλλωστε η πρώτη φορά.Αρκεί βέβαια μετά να μην αρχίσουν οι κυβερνώντες τα παρακάλια για να επιστρέψει. Οπως άλλωστε και αυτό συνέβη πριν από λίγα χρόνια από άλλους τότε κυβερνώντες.

The post Τι ζητάει το ΔΝΤ και έχει αγριέψει την κυβέρνηση appeared first on Enimerosi24.