Συναισθήματα

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΔΕΝ το έχουμε ξαναδεί: η πολιτική είναι σε φάση αυτοκριτικής.

ΣΤΗ Σάρλοτ, όπου έγινε το συνέδριο των Δημοκρατικών, ο Μπαράκ Ομπάμα πατούσε πάνω στα αυγά. Χαμηλών τόνων και προσεκτικός, ο απερχόμενος Πρόεδρος και εκ νέου υποψήφιος για τον Λευκό Οίκο έβαλε χαμηλά τον πήχη για τα επιτεύγματα της πρώτης θητείας του. Ειδικά στο θέμα της ανεργίας, ο Μπαράκ παραδέχθηκε ότι η επίδοση της κυβέρνησής του στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ήταν «όχι αρκετά καλή». Ξέρει τι λέει.

Το να φλερτάρει η ανεργία με το 10% στις ΗΠΑ είναι ήδη σοκ για τους Αμερικανούς. Οι υπερατλαντικές στατιστικές δεν μετρούν όμως όσους έχουν πάψει να ψάχνουν για δουλειά. Η πραγματική ανεργία μπορεί να είναι πάνω από 15%.

ΤΑ ίδια και στο Παρίσι. Ο Φρανσουά Ολάντ μπορεί να κέρδισε τον Σαρκοζί. Είχε όμως τη συντομότερη περίοδο μέλιτος ως Πρόεδρος. Τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση που έχει ορίσει καταρρέουν στις δημοσκοπήσεις. Τα ΜΜΕ – που τον στήριξαν αναφανδόν στις εκλογές – επιδίδονται τώρα στο λεγόμενο αγγλιστί «Hollande bashing». Κοινώς, στο κράξιμο του Φρανσουά. Βγήκε λοιπόν με συνεντεύξεις στην εφημερίδα «Μοντ» και στην τηλεόραση για να υπερασπιστεί ήδη από τώρα την πολιτική του και να ανατάξει τις κατηγορίες για απραξία. Είναι κι αυτός προσεκτικός – και αναλυτικός στις απαντήσεις – ενώ ζητάει να κριθεί στο τέλος της πενταετίας του.

ΚΙ ο Σαμαράς; Ο Αντώνης έκανε εξπρές εμφάνιση στη ΔΕΘ, συρρικνώνοντας το άλλοτε τριήμερο σε ένα απόγευμα. Λογικό, όταν έχει συρρικνωθεί η οικονομία πάνω από 15% τα τρία τελευταία χρόνια κι όταν η πρωθυπουργική εμφάνιση αναμένεται με ζέση μόνο από τους διαδηλωτές. Κι αυτή η ομιλία ήταν καλή, με υποσχέσεις για συγκράτηση της ανεργίας και αποκατάσταση αδικιών, αλλά και με άνοιγμα μετώπων όπως με το «λόμπι της δραχμής» ή τη λαθρομετανάστευση. Γνώστης της σημασίας των συμβολισμών, ο Σαμαράς πήγε αυτός στους αναπήρους και γονάτισε μπρος στα καροτσάκια.

ΤΟ ύφος, λένε, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο ήπιος Μπαράκ άφησε το αίσθημα στη Μισέλ και τις ρητορικές εξάρσεις στον Μπιλ Κλίντον. Είναι όμως δική τους δουλειά αυτή; Ο εγκεφαλικός Ολάντ είναι, αν διατρέξει κανείς τη συνέντευξή του στον «Mοντ», ο καλύτερος πολιτικός παρατηρητής της θητείας του, ιδίως στον συγκριτικό σχολιασμό της με αυτές των προκατόχων του. Τον κάνει όμως αυτό καλό Πρόεδρο; Και ο συναισθηματικός Σαμαράς μπόρεσε να εκφράσει με πιο ανθρώπινο τρόπο από τους τρεις-τέσσερις τελευταίους προκατόχους του τον οδυνηρό χαρακτήρα της πολιτικής που καλείται κι αυτός να εφαρμόσει. Είναι όμως αυτή όλη η αλήθεια;

ΗΔΗ η τρόικα ψιλοδιαφωνεί με μέτρα περίπου 3 δισ. από το πακέτο, ενώ οι τρεις της κυβέρνησης δεν έχουν καλοσυμφωνήσει τις περικοπές. Ως αντιπολιτευόμενος ο Σαμαράς μιλούσε – σωστά – μέρα και νύχτα για ανάπτυξη. Μπορεί όμως η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική, δηλαδή να αναπτυχθεί ξανά, με αυτό το Δημόσιο; Δηλαδή χωρίς απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων; Οι Γερμανοί αποδείχθηκαν σοβαροί και δεν θα μας πάνε στη δραχμή. Πρέπει