Περί εργατικής πρωτομαγιάς από μία «διαθέσιμη»

• Αν ήμουν μέλος πρωτοβάθμιου σωματείου, σήμερα, θα ντρεπόμουν. Αν ήμουν υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα θα έπρεπε να δουλέψω για να μη ρισκάρω την ήδη επίφοβη θέση μου- εκτός εάν κάποιος με εμπόδιζε δυναμικά αναλαμβάνοντας το ρίσκο.

• Αν ήμουν ιδιοκτήτης καταστήματος θα κοίταζα τον τζίρο μου και αφού η εργατική πρωτομαγιά σπάστηκε στα δύο, θα περίμενα τον δημ. υπάλληλο να αγοράσει κάτι με το δώρο Πάσχα

• Αν είχα καφετέρια κλπ θα έτριβα τα χέρια μου, γιατί φραπέ και πάσης Ελλάδος.

• Αν ήμουν δημ. υπάλληλος ίσως να ντρεπόμουν που έχω δουλειά και πληρώνομαι ακόμα, αλλά δε βαριέσαι, μπορεί και να τη γλιτώσω για διάφορους λόγους, ή δε με αφορά γιατί βγαίνω στη σύνταξη σύντομα, ή γιατί έχω και δεύτερη-ούτως ή άλλως – πιο προσοδοφόρα εργασία ή πηγή εσόδων.

• Αν ήμουν υπάλληλος σε διαθεσιμότητα – προσεχώς έτοιμος να επανατοποθετηθεί, θα ντρεπόμουν λίγο ή δε θα ντρεπόμουν καθόλου ίσως γιατί απλά τη γλίτωσα- για πόσο δεν ξέρω- θα σκεφτόμουν ‘ας τρέξουν εκείνοι που δεν κάηκαν ακόμα, που δεν πέρασαν ό,τι πέρασα εγώ, που δεν ένιωσαν να σταματάει αναίτια, άδικα και βίαια η ζωή τους, που δε μπόρεσαν να χαμογελάσουν και δεν ξέρουν εάν και πότε, γιατί σημαδεύτηκαν πρώτοι και χρησιμοποιήθηκαν ως οι πρώτες Ιφιγένειες και ως πειραματόζωα (εδώ προσθέτει ο καθένας ό,τι παράπονο ή ‘μνησικακία’ επιθυμεί)’.

• Αλλά η ίδια, ως υπάλληλος σε διαθεσιμότητα ή όπως μπορεί πια να λέγεται η κατάσταση στην οποία έχω περιέλθει, πάλι ντρέπομαι που σκέφτηκα ‘δε βαριέσαι, ας πάει κάποιος άλλος να διαμαρτυρηθεί στη θέση μου,-δε θα βρεθεί τουλάχιστον ένας;-ίσως χωρίς να σέρνει μικρά παιδιά μαζί του μέσα στη ζέστη προσπαθώντας να εξηγήσει το ανεξήγητο, αλλά επίσης ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ, που ήμουν απούσα, όχι για να μην ταλαιπωρήσω τα παιδιά μου, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΩ ΚΙ ΕΓΩ! Ντρέπομαι για μένα που θέλησα να χαλαρώσω, εκτελώντας τα καθημερινά χρέη του νοικοκυριού, μακριά από εντάσεις.

Ντρέπομαι και θλίβομαι που θα ήθελα να ήμουν έξω σήμερα, μόνο και μόνο δίπλα σε ένα -δύο- πέντε(;) άτομα. Ντρέπομαι, θλίβομαι, προβληματίζομαι, αλλά ας σηκώσει ο καθένας την ντροπή του, ας ζυγίσει και αντέξει το βάρος των επιλογών του, μέχρι να συνειδητοποιήσει τι πραγματικά επιθυμεί και πού οδηγείται…

Καλό μήνα, καλό κουράγιο, καληνύχτα.
ipalliloiidax.blogspot.gr