Χρυσόψαρα

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΛΕΝΕ πως η εξουσία μπορεί να φθείρει αλλά η έλλειψη εξουσίας φθείρει ακόμη περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, το γρήγορο πέρασμα της ΔΗΜΑΡ από την αντιπολίτευση – όπου βρίσκονταν τις τελευταίες δεκαετίες τα αριστερά κόμματα – στη συμμετοχή στην κυβέρνηση συνοδεύεται από όλες τις συνήθεις παθολογίες. Το παρτάκι του εκπροσώπου Ανδρέα Παπαδόπουλου για την ονομαστική του εορτή έρχεται απλώς να το επιβεβαιώσει.

ΦΥΣΙΚΑ,

το πάρτι θα μπορούσε να είναι απλώς ένα μακρύ παραπολιτικό. Αλλά στην εποχή του Διαδικτύου, η επικοινωνία είναι πολύ πιο επικίνδυνη υπόθεση. Φυσικά, επελέγη η Ελληνοαμερικανική Ενωση ως ήπιας μορφής τοποθεσία. Αλλά η συνολική εικόνα είναι απλή αναπαραγωγή, copy-paste όπως λένε στα κομπιούτερ, όσων έχουμε παρακολουθήσει κάθε φορά που ένα κόμμα – ή κάποιοι πολιτικοί – φθάνουν για πρώτη φορά στην εξουσία. Τα έχουμε όλα ξαναδεί. Τους μικρο-, μεγαλο- ή τηλε-δημοσιογράφους που εμφανίζονται ξαφνικά ως «κολλητοί» των νεοφερμένων στην εξουσία, λες και έκαναν παρέα τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τα τσιφτετέλια και τα ζεϊμπέκικα σε ανακύκλωση πασοκικού κιτς όπως συνέβη με την Αννα Διαμαντοπούλου που έκανε ακριβώς τα ίδια προ δεκαετίας – ως επίτροπος τότε – στο «Περιβόλι του Ουρανού». Κι επειδή δεν λείπει ποτέ ο Μάρτης από τη Σαρακοστή, δεν απουσιάζουν από τέτοιες εκδηλώσεις ούτε τα αιώνια «σόγια» της ελληνικής πολιτικής στη νεότερη, φυσικά, εκδοχή τους.

ΤΟ παρτάκι του Ανδρέα μάς θυμίζει για άλλη μια φορά ότι στην πολιτική κάποιοι ξεχνούν πώς είναι να βλέπεις τα πράγματα από έξω, όταν βρίσκεσαι πια μέσα. Ή ότι το lifestyle είναι ό,τι πιο ολισθηρό και επικίνδυνο στη δημόσια ζωή – πόσω μάλλον σε περιόδους κρίσης. Κρίση – με την έννοια της κριτικής σκέψης – για το πώς «παίζουν» τέτοια θέματα δεν φαίνεται να υπάρχει στους «νεοφερμένους» της ΔΗΜΑΡ. Με τον ίδιο τρόπο που όσοι πολιτικοί εισέρχονται στη σφαίρα της εξουσίας έχουν μνήμη χρυσόψαρου σε ό,τι αφορά τα λάθη και τα πάθη των προηγουμένων. Ας πούμε το κάποτε κραταιό πολιτικό ζεύγος Ρουσόπουλου – Βουλγαράκη αφανίστηκε λόγω κοσμικής υπερπροβολής. Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που ήταν κάποτε κολλητοί τους; Εχουν περάσει στους επόμενους, ορισμένοι δε έχουν μεταναστεύσει και προς τα αριστερά. Για να μη φθάσει κανείς στον Ακη και στους γάμους στο Georges V. Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι εξουσία επί δεκαετίες, όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ. Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι στο παιχνίδι ούτε έξι μήνες. Αλλά τι χρειαζόταν αυτή η – σεμνή και ταπεινή – φιέστα; Για το αλληλογλείψιμο των μεν και την αυτοεπιβεβαίωση των δε μέσα στα σκοτάδια της κολωνακιώτικης νύχτας;

ΤΑ χρυσόψαρα είναι, ως γνωστόν, ιδανική τροφή για μικρά κροκοδειλάκια. Γιατί; Διότι έχοντας μνήμη που διαρκεί μόλις ένα λεπτό, ξεχνούν αμέσως πώς βρέθηκε το διπλανό τους χρυσόψαρο μέσα στα μικρά αλλά αποτελεσματικά σαγόνια του τζούνιορ κροκόδειλου. Ετσι καταλήγουν να έχουν κι αυτά την ίδια τύχη ύστερα από λίγο. Τι έχει λησμονηθεί εδώ; Οτι ο εκπρόσωπος δεν γίνεται ποτέ είδηση. Οτι η εξουσία δε