Το Κυπριακό ως κομματικό εργαλείο του ΔΗΣΥ

Πώς και ποιοι ηγέτες του χρησιμοποίησαν το εθνικό θέμα ως εφαλτήριο αναρρίχησης στην εξουσία (1993-1998- 2003-2013)

Σε ένα νέο επικοινωνιακό πυροτέχνημα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός αποφάσισε, σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο Νίκο Τορναρίτη, όπως στο καταστατικό συνέδριο του κόμματος, στις 31 Ιανουαρίου, κατατεθεί εισήγηση της ηγεσίας του κόμματος, για δίμηνη αναβολή των διαδικασιών επιλογής των υποψηφίων βουλευτών του, αναμένοντας τις εξελίξεις στο Κυπριακό!

Μετά το πυροτέχνημα Κυβέρνησης-ΔΗΣΥ, για πιθανότητα ακύρωσης των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου

2016, εάν το Κυπριακό βρίσκεται κοντά σε λύση, προστίθεται τώρα και το νέο πυροτέχνημα για δίμηνη αναβολή των διαδικασιών επιλογής των υποψηφίων του.

Βεβαίως, δικαίωμα είναι του κάθε κόμματος να ρυθμίζει όπως θέλει τα εσωκομματικά θέματα. Όμως, δεν μπορεί να τα χρησιμοποιεί για δημιουργία εντυπώσεων σε συνάρτηση με το εθνικό θέμα. Αρκετές ψεύτικες ελπίδες πρόσφερε ώς τώρα ο ΔΗΣΥ, όσον αφορά την κατάληξη του Κυπριακού, και δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το εθνικό θέμα για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων.

Η πρόταση για δίμηνη αναβολή των διαδικασιών επιλογής των υποψηφίων βουλευτών, πιθανόν να αφορά περισσότερο κομματικές δυσκολίες και προεκλογικές σκοπιμότητες, παρά το Κυπριακό. Αλλά πάντοτε ο ΔΗΣΥ χρησιμοποιούσε το εθνικό θέμα για κομματική εκμετάλλευση και αναρρίχηση στην εξουσία, παρά για εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Ιδού:

•Το 1993, ο Γλαύκος Κληρίδης, ενώ υποστήριζε με πάθος τις Ιδέες Γκάλι, τελικά προκειμένου να λάβει τη στήριξη του ΔΗΚΟ στις προεδρικές εκλογές, τις αφόρισε.

•Το 1998, ο Γλαύκος Κληρίδης χρησιμοποίησε τους S-300 στην προεκλογική περίοδο, για να επανεκλεγεί Πρόεδρος. Κάθε βράδυ το κοινό βομβαρδιζόταν από τους
τηλεοπτικούς σταθμούς με εικόνες των πυραύλων να κτυπούν στην καρδιά της Άγκυρας.

•Το 2003, ο Γλαύκος Κληρίδης ζήτησε ανανέωση λαϊκής εντολής για 60 μέρες, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις “κρίσιμες εξελίξεις” για το Κυπριακό, με κρυφό στόχο να εργασθεί για επιβολή του σχεδίου Ανάν.

•Το 2013, ο Νίκος Αναστασιάδης αποδέχθηκε όλες τις απορριπτικές θέσεις του ΔΗΚΟ και δεσμεύθηκε να απορρίψει τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ, προκειμένου να υφαρπάσει τις ψήφους των ΔΗΚΟϊκών και να εκλεγεί Πρόεδρος.

Διαχρονικά ο ΔΗΣΥ, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε ειλικρινά για το εθνικό θέμα. Το εκμεταλλευόταν πάντοτε προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία. Αυτή η μη πατριωτική στάση, συνεχίζεται και σήμερα. Αλλά ακόμη πιο απαράδεκτη είναι η παρότρυνση του ΔΗΣΥ να μείνει το εθνικό θέμα εκτός της προεκλογικής εκστρατείας και μακριά από τους προεκλογικούς εξώστες!

Μα, πού βρισκόμαστε; Στο Αφγανιστάν, ή σε κάποιο τριτοκοσμικό κράτος;
Τη στιγμή που ο ΔΗΣΥ ζητά αναβολή των βουλευτικών εκλογών ή αναστέλλει κομματικές λειτουργίες, λόγω των εξελίξεων στο Κυπριακό, εισηγείται, αυτήν την κρίσιμη περίοδο που θα ληφθούν αποφάσεις για το μέλλον του τόπου, να μη συζητείται το Κυπριακό. Να μην ακούει ο λαός τις θέσεις και τις προτάσεις εκάστου για το εθνικό
θέμα. Να μη βγάζει κανείς άχνα για τον εθνικό θέμα.

Μα, αυτό το κόμμα είναι ευρωπαϊκό;
Αυτό το κόμμα, τελικά, αντιγράφει κομμουνιστικές μεθόδους. Θέλει να επιβάλει σιγή στο πιο σημαντικό πρόβλημα που θα κρίνει το μέλλον όχι μόνο των σημερινών γενιών, αλλά και των επόμενων. Γιατί; Διότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι τις συζητήσεις και τον προβληματισμό για τις εθνικές εξελίξεις. Θέλει να παίζει μονότερμα στο γήπεδο του Κυπριακού, και με τη στήριξη του κυβερνητικού μηχανισμού, των παπαγάλων του και των δικών του ΜΜΕ, να περιπαίζει τον λαό πως η λύση έρχεται και πως θα είναι ό,τι πιο ωραίο έχει φαντασθεί ο κάθε Κύπριος!

Ατύχησε ο ΔΗΣΥ. Αυτήν τη φορά δεν θα γίνει το εθνικό θέμα, εργαλείο στις προεκλογικές σκοπιμότητες και στις συμφεροντολογικές αναζητήσεις του.
Ο λαός και ο ΔΗΣΥ θα ακούσουν σε ποια νέα εθνική υποδούλωση τούς οδηγεί η Πολιτική Τρόικα. Θα ακούσουν και αν πεισθούν, καλώς. Εάν όχι, τότε οι πολίτες ας αναζητήσουν χωριστά ο καθένας, την τεράστια ευθύνη τους έναντι της καταστροφής που έφεραν διά της ψήφου τους, στην ίδια την πατρίδα τους.

Διότι οι πολιτικοί κρίνονται από τους πολίτες, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες δίνουν λόγο στη συνείδησή τους κάθε φορά που ρίχνουν λανθασμένα και απροβλημάτιστα την ψήφο τους. Και ιδιαίτερα την ψήφο τους σε ένα δημοψήφισμα που θα κρίνει, εσαεί, το μέλλον τους...