Τι πρέπει να ξέρουμε για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών

Αρκετά είναι τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων τα οποία βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Κύπρο όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Μιλώντας στην εκπομπή «Όλα στο φως» του Ράδιο Πρώτο ο Καθηγητής Φιλοσοφίας και Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Εκπαίδευσης στο Διεθνές Ινστιτούτο Διοίκησης Κύπρου δρ Ιωάννης Χριστοδούλου, ανέφερε ότι τα περιστατικά αυτά με την πάροδο του χρόνου, βάσει των στατιστικών, πληθαίνουν, ενώ το γεγονός ότι πολλές φορές αυτά δεν καταγγέλλονται, κάνουν εκείνους που το κάνουν να συνεχίζουν κι εκείνους που θα ήθελαν να δοκιμάσουν, τελικά να δοκιμάζουν χωρίς τον φόβο των συνεπειών.

Όπως είπε, πρόκειται για ένα παλαιό φαινόμενο στην κοινωνία, που όμως τα τελευταία χρόνια έχει πάρει διαστάσεις καθώς βγαίνουν στο φως όλο και περισσότερα περιστατικά, κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση τα θύματα, κατά κύριο λόγο γυναίκες και μικρά παιδιά, τα οποία μεγάλωσαν με αυτό το «στίγμα» και μια βαριά ψυχική οδύνη και αναπηρία.

Σύμφωνα με τον ίδιο, σήμερα η επικαιρότητα «διδάσκει» θυμίζοντάς μας ότι άνθρωποι που παρενοχλούν σεξουαλικά παιδιά βρίσκονται γύρω μας», είπε.

Όπως τόνισε, οι επίδοξοι «θύτες» είναι αρκετοί.

Στην παρατήρηση ότι πρόκειται για ένα θέμα «ταμπού» το οποίο δεν συζητείται, ο κ. Χριστοδούλου απάντησε ότι πλέον όλοι έχουν πρόσβαση στην πληροφόρηση μέσω του διαδικτύου και κυρίως τα μικρά παιδιά. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί η κοινωνία να προσποιείται ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει.

«Δεν πρέπει να μην το συζητάμε. Πρόκειται για ένα δύσκολο πρόβλημα με ιδιαίτερα δυσάρεστες αιχμές και πρέπει να το συζητάμε με ιδιαίτερη προσοχή κι αυτό γιατί το παιδί, αγόρι ή κορίτσι, μπορεί να πάρει το μήνυμα ότι κάθε ενήλικος είναι ένας εν δυνάμει εκμεταλλευτής», σημειώνοντας ότι δεν θα πρέπει να τρομάξουμε τα παιδιά.

Ωστόσο, τόνισε ότι εκείνη που είναι σημαντική, είναι η δική μας προσοχή απέναντι στις ενδείξεις, καθώς «οφείλουμε να γνωρίζουμε ως γονείς, εκπαιδευτικοί και κηδεμόνες παιδιών, ότι εκείνοι μπορούν να κακοποιήσουν τα παιδιά μας, είναι αρκετοί. Πρέπει να ξέρουμε με ποιους επικοινωνούν τα παιδιά μας, πού βρίσκονται και με ποιους έρχονται σε επαφή, είτε στο φυσικό, είτε στο ηλεκτρονικό περιβάλλον».

Ερωτηθείς γιατί κοινωνικά είναι συνηθισμένο το «παράξενο φαινόμενο» ο κακοποιημένος να φέρει το στίγμα της κοινωνικής απομόνωσης σε αντίθεση με τον θύτη, ο κ. Χριστοδούλου απάντησε ότι οι άνθρωποι που κακοποιούσαν και κακοποιούν τα παιδιά, βρίσκονται στο στενό, συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον. Επομένως, τόσο παλαιότερα, όσο και σήμερα, τα παιδιά φοβούνται να καταγγείλουν τον συγγενή ή φίλο για ό,τι τους έκανε.

Σημείωσε δε ότι παλαιότερα δεν υπήρχαν οι θεσμικοί μηχανισμοί και η πολιτειακή μέριμνα για τις περιπτώσεις ανηλίκων που έπεφταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.

Όσον αφορά στο προφίλ των επίδοξων κακοποιών, ο ίδιος αναφέρει πως «το στάδιο ανάπτυξής τους είναι οπωσδήποτε ένα πρώιμο στάδιο, όπου η σεξουαλική επιθυμία προέχει. Μάλιστα, η εντύπωσή τους είναι ότι μπορεί κανείς να επιβάλλει την επιθυμία του στον άλλο και μάλιστα όταν είναι ανήλικος. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί κάνουν ό,τι κάνουν, όσο κάποιος δεν τους σταματάει, ενώ είναι και επιρρεπείς στο να το ξανακάνουν. Γι’ αυτό και ο σωφρονισμός αυτών των ανθρώπων προβλέπεται να είναι στη βάση αυστηρών ποινών, επειδή δια της ποινής η πολιτεία προσπαθεί να τους σωφρονίσει», τόνισε.

Πρόκειται, όπως είπε, για ένα πολύ σύνθετο πρόβλημα το οποίο, όπου εντοπίζεται, θα πρέπει να καταγγέλλεται αμέσως, ανεξαρτήτως από το ποιος τολμάει να προβαίνει σε μια τέτοια πράξη.

Διευκρίνισε πάντως ότι, αν και τα περιστατικά είναι λιγότερα, αρκετά από αυτά αφορούν σε περιπτώσεις όπου μια ενήλικη γυναίκα έχει προσεγγίσει και κακοποιήσει ένα ανήλικο παιδί, φαινόμενο το οποίο απαντά κυρίως στην Αμερική.

«Δεν διαφέρουν τα μεν από τα δε περιστατικά. Ο λόγος είναι ότι και οι μεν και οι δε που εκμεταλλεύονται σεξουαλικά τα παιδιά, είναι εξίσου διεκδικητικοί και πιεστικοί. Και στις δύο περιπτώσεις το τραύμα, το πλήγμα και οι συνακόλουθη αναπηρία, είναι σχεδόν η ίδια», σημείωσε, προσθέτοντας ότι και αυτά τα περιστατικά θα πρέπει να λέγονται.