Υποθέσεις σταθμοί εκτρώσεων που έφθασαν σε Ανώτατο επίπεδο

Η πλειονότητα της νομολογίας που αφορά τις αμβλώσεις, βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), υπάγεται στο άρθρο 8 της Σύμβασης.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε αιτήματα από «δυνητικούς πατέρες», οι οποίοι απευθύνθηκαν στο Δικαστήριο προκειμένου να τους δικαιώσει στο ότι η σύντροφός τους προχώρησε σε διακοπή κύησης χωρίς να τους ενημερώσει.

Ανά την Ευρώπη, υπάρχουν αρκετές νομικές υποθέσεις κατά τις οποίες άνδρες προσπάθησαν να αποτρέψουν τις συντρόφους τους, χωρίς ωστόσο να δικαιωθούν.

Εκτρώσεις: Ανύπαρκτοι αριθμοί - Τα σκευάσματα από κατεχόμενα

1987: Ο William Paton, γνωστή και ως υπόθεση Paton στο Ηνωμένο Βασίλειο, προσπάθησε να σταματήσει την εν διαστάσει σύζυγό του, να υποβληθεί σε έκτρωση στην υπόθεση 1978 Paton κατά Trustees των Βρετανών Συμβούλων Υπηρεσιών Εγκυμοσύνης. Δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της συζύγου του και του μεταγενέστερου αιτήματος του κ. Paton για ακρόαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο και απέρριψε την αίτηση του.
Στην παρούσα υπόθεση, σημειώθηκε ότι το αγέννητο παιδί δεν είναι άτομο και ότι τα δικαιώματα που απονέμονται στο έμβρυο, πραγματοποιούνται κατά τη μετέπειτα γέννησή του. Επομένως, το έμβρυο δεν είχε έννομο συμφέρον στην υπόθεση.

1989: Ο Jean-Guy Tremblay στο Κεμπέκ, κατέθεσε αγωγή κατά της φίλης του Chantal Daigle, προσπαθώντας να την αποτρέψει από την επακόλουθη έκτρωση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά έκρινε τελικά ότι δεν υπήρχε προηγούμενο για το δικαίωμα του ανθρώπου να προστατεύει τους «δυνητικούς απογόνους» του, καθώς δεν βρέθηκε έμβρυο στο να έχει δικαίωμα στη ζωή σύμφωνα με τον Χάρτη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Ελευθεριών του Κεμπέκ.

Τι ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας

Ο ορισμός της ζώνης γέννησης που δίδει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, είναι ο εξής:

«Η πλήρης αποβολή ή εξαγωγή από τη μητέρα του προϊόντος σύλληψης, ανεξαρτήτως της διάρκειας της εγκυμοσύνης, το οποίο, μετά από τέτοιο διαχωρισμό, αναπνέει ή παρουσιάζει οποιαδήποτε άλλη απόδειξη της ζωής - π.χ. καρδιακός παλμός, ο παλμός του ομφάλιου λώρου ή η οριστική μετακίνηση των εθελοντών μυών - ανεξάρτητα από το εάν ο ομφάλιος λώρος έχει κοπεί ή έχει συνδεθεί ο πλακούντας».

Όπως διαφαίνεται από τις αποφάσεις που παρατίθενται, δεν δίδεται δικαίωμα στον άνδρα επί της απόφασης για διακοπή της κύησης ή όχι. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά επιχειρήματα, όπως για παράδειγμα να παρέχεται η διακριτική ευχέρεια στον πατέρα να έχει κάποιο δικαίωμα να παραιτηθεί από την ευθύνη για το παιδί, εάν δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος της απόφασης.